Τελευταία σελίδα αριστερά

Όταν οι Γιώτα 5 αποτελούν σήμερα την ομάδα κρούσης, τι προκοπή να περιμένεις; Οι σημερινές πρωτοπορίες επιλεχτήκαν από τον άμαχο πληθυσμό, πώς να προσδοκάς την ανάσταση; Είναι προτιμότερο να χορέψουμε τον χορό του Ζαλόγγου, αφού τα ρίξαμε στον αυτόματο πιλότο. Αυτή η απάθεια που οδήγησε στις προσωπικές διαδρομές, έχει κόστος. Το τέρμα κάθε διαδρομής οδηγεί στο ταμείο. Θα πληρώσουμε! Το άδικο είναι που δεν θα ξεχρεώσουμε. Θα χρεώσουμε και τα παιδιά μας. Καμαρώστε τα ωραία σας σπίτια, τα πανάκριβα σας αυτοκίνητα, και αφήστε τα όλα γύρω σας να ρημάξουν. Θα κρατήσει μέρες η εισαγωγή, άλλωστε όπως σας έγραψα, εγώ για κάτι τέτοια, τα σπαταλάω τα λόγια με όλη μου την καρδιά. Και τα σπαταλάω τα λόγια, γιατί η καταλόγηση ευθυνών, πρέπει να λάβει υπόψη της όλα τα δεδομένα. Kαι όταν μάλιστα έχεις να κάνει με Γιώτα 5, δεν μπορείς να αγνοείς και τα ελαφρυντικά. Να στείλεις στην κρεμάλα την βλακεία, την απάθεια, την ηθική αυτουργία; Να εξαντλήσουμε το θέμα, για να έχουμε την συνείδηση μας ήσυχη...

Μπορεί κάποιες στιγμές να καταφεύγω στη σιωπή, έτσι για να πάρω ανάσες, όμως για κάτι τέτοια, που συμβαίνουν εδώ στην μικρή μας πόλη, με όλη μου τη καρδιά τα σπαταλάω τα λόγια. Και τι μ’ αυτό που χάθηκαν οι εποχές, εμείς τις ζήσαμε και τις τέσσερεις και όσο η μνήμη τις επαναφέρει θα επιμείνουμε. Ας κάνει τσαμπουκάδες ο χειμώνας, το πολύ πολύ να μας αφήσει ανώμαλα. Είναι καταδικασμένος από το καλοκαίρι, που έγινε πλέον ο βασικός του αντίπαλος. Αυτή η πολιτική κρεατομηχανή. Αυτή η πολιτική μαλακία, που τη δείχνει και η τηλεόραση, που θα πάει, δεν πάει άλλο, σαν τον χειμώνα θα χαθεί. Πλήρης απογοήτευση, όχι όμως και σιωπή. Κανονικά με όλα αυτά τα καταγεγραμμένα ψεύδη, όλοι αυτοί που έχουν την αίσθηση, ότι θα σώσουν το τόπο, αν υπήρχαν νόμοι να τους δικάσουν θα έπρεπε να εκτίουν τρις ισόβια. Αν πάλι υπήρχε ίχνος ηθικής, που να ακουμπάει τη ψυχή τους θα έπρεπε κάνουν χαρακίρι. Τα σπαταλάω τα λόγια σήμερα γιατί βρίσκομαι ένα βήμα, από εκείνο το εφήμερο, που δίνει νόημα στη ζωή μου. Από εκ...

Ευτυχώς κατάφερα να διαχειριστώ το θυμό μου και σήμερα. Ευτυχώς λέω γιατί πέρασε αναίμακτα η μέρα. Εκείνο που δεν μπορώ να πω με σιγουριά είναι πόσες μέρες έχασα στην προσπάθεια να συγκρατηθώ. Μάσησα αρκετές τσίχλες νικοτίνης μέχρι που ένας φίλος μου, μου έδειξε το δρόμο διαχείρισης του θυμού. Η ιστορία που μου διηγήθηκε είναι παλιότερη, εύκολα όμως με κάποιες τεχνικές μετατροπές μπορεί να προσαρμοστεί και στην σημερινή πραγματικότητα. Καθόμουν στο γραφείο μου , όταν ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα ξεχάσει να κάνω ένα τηλεφώνημα σε μια φίλη μου. Βρήκα το νούμερο του τηλεφώνου και το κάλεσα. Ένας άντρας από την άλλη άκρη της γραμμής απάντησε. Πολύ ευγενικά του είπα ότι είμαι ο ταδε, και ότι ήθελα να μιλήσω με την φίλη μου Ξαφνικά κατάλαβα ότι μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι τόσο αγενής. Τελικά βρήκα το σωστό νούμερο της κοπέλας και της τηλεφώνησα. (Είχα κάνει λάθος στα δύο τελευταία ψηφία). Αφού τα είπαμε, έκλεισα το τηλέ...

Σύμφωνα με το μύθο, η θυσία της Ιφιγένειας έγινε στο ναό της Αυλιδείας Αρτέμιδος, στους πρόποδες του λόφου. Η θεά Άρτεμις, ενοχλημένη επειδή ο αρχιστράτηγος Αγαμέμνων σκότωσε το ιερό ελάφι της, δημιούργησε άπνοια. Προκειμένου να επιτρέψει στα πλοία να ξεκινήσουν, ζήτησε τη θυσία της κόρης του αρχιστράτηγου. Η Ιφιγένεια χρησιμοποιήθηκε σαν εξιλαστήριο θύμα, όμως η θεά δεν δέχθηκε την ανθρώπινη θυσία και έβαλε στη θέση της ένα ελάφι φυγαδεύοντας την ίδια στην Ταυρίδα. Στη συνέχεια ο στόλος απέπλευσε Να την κάνουμε την θυσία, δεν λέω, άλλωστε δεν είναι και προαιρετικό. Η άπνοια πάντως θα παραμείνει και ο ζητούμενος ούριος άνεμος για τις καλλίτερες μέρες των υποσχέσεων, θα κρατήσει δεμένα τα πλοία στα λιμάνια. Όσες θυσίες και να κάνουμε δεν πρόκειται να πάμε ούτε μίλι μπροστά. Αυτή η χώρα από τότε που έν χορω τραγουδούσαμε ήτανε ένα μικρό καράβι που ήταν α α αταξίδευτο… Εκεί έμεινε μικρό και αταξίδευτο, η διαφορά είναι, όσο με τις φωνές μας προσπαθούσαμε τότε, να μεταθέσουμε τις ευθύνες ...