Τελευταία σελίδα αριστερά

Μεγάλη εβδομάδα θα μπορούσε να γίνει η συνήθης αναφορά, όμως οι παραμονές, οι εορτές, τα έθιμα, πολλές φορές υπολείπονται των γεγονότων. Η εβδομάδα των παθών συνδυαστικά με την φρίκη του πολέμου, την πανδημία την ακρίβεια, αποκτάει ιδιαίτερο συγκινησιακό χαρακτήρα. Γίνεται το απόλυτο σκηνικό ενός ατελείωτου Γολγοθά, με χιλιάδες σταυρούς κρυμμένους πίσω από τα κλειστά παράθυρα. Εβδομάδα των παθών, όπως και οι προηγούμενες εβδομάδες, για τους ταπεινούς και καταφρονημένους. Στα ήδη γνωστά προβλήματα, αυτές οι μέρες προσθέτουν και το συναισθηματικό βάρος. Το βάρος όχι βέβαια από τα πάθη του Χριστού, αλλά από την ανάγκη που φτάνει στα όρια της ντροπής Μικρή η ζωή μας, όμως… ας την να ζήσει, να προχωρήσει ανέμελα, να αξιοποιήσει όλες τις αισθήσεις της, να χαρεί. Ωραία να το λες πως όμως, δε μπορώ να την κλείσω σε κουτιά , να βάλω ταμπελίτσες, να την τακτοποιήσω όπως αρμόζει… Δε μπορώ να κλειδώσω τα αισθήματα να μην τα δει ο ήλιος. Σχεδόν πάντα μου ξεφεύγουν, συναντιούνται στους δρόμους με «Γ...

Στο κλίμα των ημερών, γιατί η επικαιρότητα αδυνατεί, να καλύψει τις μνήμες, άλλωστε το Πάσχα δεν είναι αυτό που θα ζήσουμε, αλλά αυτά που έχουμε ζήσει. Προσδοκώ ανάσταση νεκρών θα ακουστεί πάλι το μεγάλο Σάββατο. Τι προσδοκίες και αυτές, αλήθεια το φαντάζεστε; Σε ποια γη να χωρέσουν και τα μεταλλαγμένα που να φτάσουν για να σιτιστούν; Διάβασα μια προσδοκία κάπου, που εμπεριέχει αρκετή δόση ρεαλισμού, αφού πριν την καλέστρα έχει κάνει αρκετό ξεσκαρτάρισμα. Εγώ λέει αν μου έπεφτε λόγος, θα καλούσα πίσω όσους δεν πρόλαβαν να ζήσουν, εκείνους που έφυγαν νέοι και ανερώτευτοι, αυτούς που πάγωσαν πριν γελάσουν, τους ανθρώπους που δεν ενηλικιώθηκαν ποτέ, δεν αγάπησαν, δεν αγαπήθηκαν, που από φιλί ξέρουν μόνο της μάνας τους στο κρύο μέτωπο τους. Οι άλλοι που έκαναν – όπως και αν τον έκαναν - τον κύκλο της ζωής τους, ας μείνουν να ησυχάσουν και ας μας φυλάνε. Έτσι και αλλιώς την Παρασκευή το βράδυ, στο αεράκι του επιταφίου, θα σκύψουμε πλάι το κεφάλι και θα κλάψουμε τους δικούς μας - ο καθένας -...

Όπως περιγράφει το νέο Ευρωβαρόμετρο που δημοσιοποιήθηκε για τον χειμώνα 2021-2022 ένας στους δύο Έλληνες (49%) αγωνιούσε για την κάλυψη των δαπανών της οικογένειας και του νοικοκυριού, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου της Ε.Ε (26%). Αδυναμία πληρωμής των μηνιαίων λογαριασμών ανέφεραν πάνω από 3 στους 4 Έλληνες (77%, έναντι 33% στην ΕΕ ). Η αδυναμία αυτή είναι πάγια για το 29% των Ελλήνων, ενώ για το 48% ήταν το χειμώνα περιστασιακή. Για να γίνει εμφανής η χαώδης απόσταση της Ελλάδας με το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», το 66% των κατοίκων στις 27 χώρες μέλη της ΕΕ δήλωσαν ότι δεν αντιμετωπίζουν καμιά δυσκολία στην πληρωμή των λογαριασμών… Κατανοητό κ. Πρωθυπουργέ; Και επειδή αναφερόμαστε στον τόπο, η πολιτική ηγεσία βιώνει μια διαχρονική παθογένεια, αναπτύσσεται και λειτουργεί εντός του θερμοκηπίου. Δυστυχώς το μικροκλίμα, υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας που διαμόρφωσε τα πράγματα στον τόπο μας. Έξω έχει λιακάδα αλλά πώς να την δουν με κλειστά παράθυρα; Γίνανε ένα με την υγρασία, ο ορί...

Είναι της Άνοιξης το παρακάτω, της Άνοιξης που αντιστέκεται στην βαρβαρότητα, που αποκρούει τις επιδρομές, που επιβεβαιώνει την κυκλική της πορεία και μας υπόσχεται για την επιστροφή της. Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Μέχρι τέλους, θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Η επόμενη ερώτηση είναι για το τέλος. Ποιο θα είναι το τέλος και πότε; Εδώ δεν έχει απάντηση. Μέσα σ’ αυτή την σύγχυση, γινόμαστε όλοι μαθητευόμενοι μάγοι. Όσο και αν προσπάθησα, δεν μπόρεσα να αντικαταστήσω τις λέξεις, ούτε και τη διάθεση. Πολλά μαζεμένα αυτές τις τελευταίες μέρες, με αναμονές και προσμονές, που επιμηκύνουν το διάστημα, σχεδόν το ακινητοποιούν. Δεν περνάει με τίποτα. Άσκηση το παρακάτω μιας Κυριακής του Απριλίου σαν σήμερα με βαρομετρικό χαμηλό. Μπήκα στο θάλαμο προσομοίωσης και βγήκα με την εμπειρία να βάζει φωτιά σε ό,τι προσπάθησε να με χαλάσει, γιατί η μοναξιά της Κυριακής σε παγώνει. Μπορεί να είναι και τ’ απογεύματα της Κυριακής αυτά που σε κάνουν δίχως καρδιά. Τις Κυριακές σε μια επαρχιακή πόλη είναι ...