Τελευταία σελίδα αριστερά

Σε ένα παρακμιακό πολιτικό τοπίο, με ευθύνη των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία, οι επιφυλάξεις είναι πολυτέλεια. Είναι πολυτέλεια ακόμα και για την αριστερά, που από την βολική θέση της διαμαρτυρίας, που στρογγυλοκάθεται όλα αυτά τα χρόνια, αποποιούμενη θέσεις ευθύνης, έχει εθιστεί, σε μια ατελέσφορη διαδικασία ομφαλοσκοπήσεων, που την οδήγησαν πολλές φορές σε κανιβαλισμούς και στην καλλίτερη περίπτωση να «τρώγεται με τα ρούχα της» Η εισαγωγή επιβεβλημένη για να καταδείξουμε την διάφορα στο καινούργιο πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται. Ακούω τελευταία για το «φαινόμενο Τσίπρας», αλήθεια από πότε έχουμε ν’ ακούσουμε αυτόν το θαυμαστικό προσδιορισμό για έλληνα πολιτικό; Πιθανολογώ από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου Είναι ορθός ο προσδιορισμός, αφού είναι ο πρώτος πολιτικός ηγέτης της Αριστεράς που καταφέρνει να γοητεύει, να ελκύει και, εν τέλει, να αποσπά μεγάλες μάζες ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ. Πράγμα που θυμίζει τον εμβολισμό και την άλωση της Ένωσης Κέντρου από τον Α...

Προφανώς ενοχλούν τους ηλεκτρονικούς ιούς αυτά που γράφω. Ο υπολογιστής μου, δεν άντεξε στην μαζική επίθεση που δέχτηκε την περασμένη εβδομάδα, γι’ αυτό και η μικρή απουσία. ………………………………………………………………………………………….. Είχαμε μείνει στο « περί έρωτος». Με αφορμή την επίθεση των ηλεκτρονικών ιών, μου ήρθε στο νου ένα παλιότερο κείμενο, επηρεασμένο από τις ιώσεις. «Ο υπολογιστής μου παραπονείται, ότι κάποιος ιός του έχει κάτσει στο στομάχι. Παρά την προσπάθεια, δεν κατάφερα να βρω, που έχει κρυμμένη την αντιβίωση. . Κάτω από την επήρεια της ασθένειας θα πορευτώ και σήμερα. Δεν θέλω να μονιμοποιηθώ πουθενά. Νοσταλγώ τις άγνωστες πόλεις, τα απρόσμενα αποτελέσματα, τις γυναίκες που δεν έτυχε να γνωρίσω. Ο σύγχρονος πολιτισμός χτύπησε στο κεφάλι μου, αναρωτιέμαι πόσα ακόμα μπορεί να χωρέσει χωρίς να σπάσει. Δεν ξέρω τελικά αν όλα ετούτα εδώ είναι χρήσιμα. Μπερδεύομαι. Χάνω τα όρια της δράσης μου. Πείρα μια φίλη μου τηλέφωνο και τη ρώτησα να μου θυμίσει εκείνη την σκηνή στην ηλεκτρική κουζίνα. Είχα τ...