Τελευταία σελίδα αριστερά

«Αν ήταν η αριστερά ενωμένη…» Δεν τρέφω αυταπάτες. Υπάρχουν αγεφύρωτες ιδεολογικές και προγραμματικές διαφορές. Είναι διαφορετικά κόμματα αυτά που σήμερα είναι στη βουλή και τα μικρότερα, εκτός βουλής. Δεν σας κρύβω ότι νοιώθω μια συμπάθεια για όλα. Ψηφίζω αριστερά κόμματα, ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες. Ψηφίζω αριστερά ακόμα και αν έχω σοβαρές διαφωνίες. Ψηφίζω κρίνοντας την ωφέλεια της ψήφου μου την δεδομένη χρονική στιγμή. Εξοργίζομαι όταν ακούω κομματικά στελέχη, ενός αριστερού κόμματος, να θεωρούν ότι μόνο το κόμμα τους είναι αριστερό και αντιμετωπίζουν με απαξίωση τα υπόλοιπα. Πολλές φορές αποτελεί και βασική αιτία να αλλάξω την επιλογή μου. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένο κόμμα, άλλωστε αυτό συμβαίνει λιγότερο ή περισσότερο σε όλα. Στις επικείμενες εκλογές, εμείς που έχουμε ξεπεράσει τις αγκυλώσεις των στενών κομματικών ορίων, θα χαρούμε όταν το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων της αριστεράς είναι υψηλό. Και θα χαρούμε όταν το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δ...

Σας έλεγα ότι περίμενα περισσότερη ταπεινότατα, πιο χαμηλωμένο βλέμμα, περισσότερο σεβασμό, στους ανέργους, στους συνταξιούχους, στους εργαζόμενους, στους κατεστραμμένους επαγγελματίες, στο Λαό που υποφέρει. Τα κόμματα, που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, με τις παραφυάδες τους, επιδεικνύουν μια εντελώς αντίθετη συμπεριφορά απ’ αυτήν που ακολουθεί η κοινωνία. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, ο Λαός δείχνει αξιοθαύμαστες αντοχές. Με αλληλεγγύη και συνεργασία, αντέχει στην μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση. Απεναντίας τα κόμματα που τον οδήγησαν σ’ αυτή τη καταστροφή, μετέρχονται τις ίδιες μεθόδους, προκείμενου να υφαρπάξουν για άλλη μια φορά την εξουσία. Σε λίγες μέρες, θα κριθεί η δική μας αξιοπιστία, θα κριθεί η αντοχή μας για άμυνα μπροστά σ’ αυτήν την ισοπέδωση άξιων, θα κριθεί η συμπεριφορά μας και η αλληλεγγύη απέναντι στις επόμενες γενιές, απέναντι στα παιδιά μας. Θα κριθεί αν αυτά που καταγγέλλουμε για τα κόμματα εξουσίας τα εννοούμε. Όλα αυτά τα χρόνια, με κάποιο τρό...

«Πάμε Γιώργο», είχε τον τίτλο στην δεύτερη έκδοση, την πρώτη δεν την θυμάμαι, «Πάμε Βαγγέλη» θα γράψουμε σήμερα, για να δούμε ότι σε όλη αυτή τη διαδρομή, προς τον Γκρεμό είχαμε κατεύθυνση, μέχρι που πέσαμε… Πολλές φορές γυρίζω πίσω, για να κάνω τις αναγκαίες συγκρίσεις. Λες και δεν πέρασε ούτε μια στιγμή από αυτά που έγραφα τότε. Τα ίδια κα χειρότερα. Ζούμε ένα μεσαίωνα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Θα τον ζήσουμε. Αλλά τουλάχιστον να τα λέμε, να τα γράφουμε, όχι που θα αλλάξουμε κάτι, αλλά για να αμυνθούμε ατομικά. Για το ΠΑΣΟΚ και πάλι για να είμαστε επίκαιροι σήμερα με αυτά που συνέβαιναν εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Περπατούσα στην έρημη πόλη με σκοπό να γίνω ένα με το δρόμο, με τα σπίτια, με τα δένδρα, να διαλυθώ μέσα στα άλλα και να διαλύσω τους απρόσκλητους επισκέπτες, τους εφιάλτες, που με βασάνιζαν εκείνη τη νύχτα. «Η Ελλάδα επιταχύνει με αποφάσεις για το μέλλον». Σταμάτησα μπροστά στην γιγαντοαφίσα, υπογραφή «ΠΑΣΟΚ», μικρή και υποβαθμισμένη, τα υπαρξιακά άρχισαν να υπ...

Πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος, είχα βάσιμες ελπίδες, ότι ο πολιτικός λόγος θα προσαρμοστεί στην κρισιμότητα των στιγμών. Πίστευα ότι οι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση, απέναντι σε ένα Λαό, που υποφέρει, θα χαμήλωναν το βλέμμα, θα ζητούσαν μια τυπική συγνώμη, θα έριχναν τον τόνο της φωνής. Η διάψευση, ήρθε πριν ακόμα αρχίσει να μετράει επίσημα ο προεκλογικός χρόνος. Ίχνος σεβασμού, οι Μαυρογιαλούροι συνεχίζουν το βιολί τους. Βρισκόμαστε στον απόηχο του διαγγέλματος του τοπικού Βουλευτή και υποψήφιου με την Ν.Δ Νίκου Δένδια. Παραδίνομαι! Τα προβλήματα της Κέρκυρας, που έγιναν μνημεία, φρεσκοβαμμένα από τον κερκυραίο βουλευτή παρουσιάστηκαν, στα τοπικά Μ.Μ.Ε., έχοντας τη μορφή προγραμματικών δηλώσεων και μάλιστα «κοστολογημένων». Αυτό το τελευταίο, το «κοστολογημένων» έρχεται κατ’ ευθείαν από Γερμανία και φέρει την υπογραφή της τρόικας. Μας καθησύχασε ο κ. Δένδιας, ότι λεφτά υπάρχουν για ότι υπόσχεται και μόλις εκλέγει, θα βάλει μπροστά τις μηχανές για την ...

Αυτό που συμβαίνει στην πολιτική, είναι ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία. Ευτυχώς, δεν είναι η κοινωνία καθρέπτης της πολιτικής. Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα προεκλογικού χρόνου, τα πάλαι ποτέ κόμματα εξουσίας, επιστρέφουν στις γνωστές μεθόδους. Ρουσφέτι, απειλές, κινδυνολογία, καταστροφολογία, εκβιασμοί, διλήμματα, όλα στο προσκήνιο, προκείμενου να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση. Το πιο αστείο, προβάλλουν, την πρόταση τους για το αύριο, που έχουν υποθηκεύσει. Είναι τα μόνα που διαθέτουν πρόγραμμα υποστηρίζουν. Είναι αυτό που τους έχει υπαγορεύσει η Τρόικα, είναι αυτό που έχουν υπογράψει, και τα δύο. Το μνημόνιο είναι το πρόγραμμα τους. Και το άλλο! Καινούργιο ΠΑΣΟΚ με το Βενιζέλο, καινούργια Ν.Δ με το Σαμαρά. Δεν απαρνούνται μόνο τους προκατόχους τους, την ιστορία τους, την πορεία τους. Απαρνούνται τον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στην κοινωνία ή και αν συμβαίνουν σε κάποιο βαθμό δεν έχουν καμία σχέση με την πλειοψη...