Τελευταία σελίδα αριστερά

Ο χρόνος ο αμείλικτος και σήμερα λειτουργεί ευεργετικά. Θα συνεχίσουμε με τους κύκλους, για να μην ξεχαστούμε. Σαν παρατήρηση κειμένου, σαν υποσημείωση που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Με κοκκινίζω για να μην με χάσω. Και όσο επιστρέφω στα προηγούμενα, διαβάζοντας τα επόμενα, τόσο καλύτερα με καταλαβαίνω. Κάθε επανάληψη, ακόμα και να μην της λείπει ούτε γράμμα, δεν είναι ίδια. Ο χρόνος αμείλικτος. Οι κύκλοι είναι αυτοί που τα συνοψίζουν και ύστερα από τόση συγκομιδή έφτασε η ώρα της διαλογής. Μέσα στους κύκλους σκέφτομαι να συμπυκνώσω το χρόνο, όλο αυτό το χρόνο της φλυαρίας, το χρόνο το χαμένο. Η ζωή κάνει κύκλους λέμε, ευτυχώς, γιατί αν τραβούσε ευθεία και εγώ δεν ξέρω που θα μπορούσε να μας βγάλει. Πάντα λάτρευα τους κύκλους, όχι αυτούς, του περιορισμού, που βάζουν φραγμούς στα βήματα και επιβάλλουν το σύστημα. Τους κύκλους εκείνους του χρόνου, που κάποια στιγμή απονέμουν δικαιοσύνη. Η ζωή μας κύκλους κάνει και αυτό είναι καλό να μην το ξεχνάμε. Πολλούς απ’ αυτούς τους κύκλους μας δίνετα...

Να οι δρόμοι που σας έλεγα. Μετά το «κινήματα της πατάτας», του «πασχαλινού οβελία», βρήκαμε και το κίνημα της διασκέδασης. Η ταβέρνα «Μάσκα» στο Κανόνι, από τις περασμένο μήνα κάθε Τετάρτη, κάνει την διασκέδαση ρεφενέ. «Για μια πιο ουσιαστική ανθρώπινη επαφή» αναφέρεται στην πρόσκληση, «…ένα πάρτι αντίστασης στην μιζέρια, να μοιράσουμε και να μοιραστούμε φαγητό, κρασί, χορό τραγούδι, με συναισθήματα και όνειρα, προθέσεις και αποφάσεις ζωής…» Να ξαναγράψουμε την ιστορία απ’ την αρχή; έγραφα σε ένα παλαιότερο κείμενο. Ναι να την ξαναγράψουμε. Και τότε Άνοιξη ήταν, αλλά δεν είχα απάντηση στην ερώτηση. Ήταν μέρες που κουράζονταν οι λέξεις. Δεν ήθελαν να γεννηθούν. Να βγουν στο Φως. Το «λάθος ξοδεμένοι», που λέει και το τραγούδι, δεν είναι ήττα για μας που ήρθαμε στη ζωή να σπάσουμε τα πρότυπα. Μπορεί οι επαναστάσεις, που ονειρευτήκαμε να μην έγιναν ποτέ, μας έδωσαν όμως το δικαίωμα στο όνειρο, μας έβαλαν στη διαδικασία να κυνηγάμε το ανέφικτο και περάσαμε καλά, αυτό είναι αλήθει...

Τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις; Δυστυχώς έτσι ξεκινάει η ανάγνωση. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά για ένα Λαό που τον έχουν προδώσει. Οι αναγνώστες προσπαθούν να ανακαλύψουν το σκοπό, που σε καμία περίπτωση δεν πάει μαζί με το προφανές νόημα των δράσεων. «Ποιον αβαντάρει», «ποιον προσπαθεί να ρίξει», «τι συμφέροντα εξυπηρετεί», «από ποιον τα έχει πάρει». Η σκοπιμότητα στο μεγαλείο της. Δυστυχώς αυτός είναι ο κανόνας και αν η στήλη αποτελεί εξαίρεση, χρειάζεται πολλές φορές να το επιβεβαιώνει και να το υπενθυμίζει. Τίποτα δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Μέχρι το τέλος του μήνα θα συνεχίσουμε με ζέσταμα, άλλωστε η επικαιρότητα δεν έχει κάτι για να μας εμπνεύσει. Στην πορεία προς τις εκλογές, έχουμε να δούμε πολλά. Εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά των εκλογικών αναμετρήσεων, κάθε τετραετία έχει και τα δικά της. Γι’ αυτό ίσως και το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο. Η εκλογική διαδικασία αποτελεί μία από τις πιο σκληρές ασκήσεις ανθρώπινων αντοχών και δυνατοτήτων, κατά την διάρκεια τ...

Με την ευκαιρία που μου δίνει η καθημερινή επαφή μαζί σας, αυτές τις πρώτες μέρες της άνοιξης δεν τις σπαταλάω με τίποτα. Γιατί είναι σπατάλη χρόνου, η συμμετοχή στην επανάληψη της καθημερινότητας. Οι συνομήλικοι το έχουν παρατηρήσει: τρέχει πιο γρήγορα το ρολόι του χρόνου, τώρα που μεγαλώσαμε. Όχι δεν χάλασε, το μυαλό μας χάλασε που αρνείται να ονειρευτεί. Αν γυρίσετε προς τα πίσω οι δεκαετίες της αγίας νεότητας μας, φαντάζουν αιώνες. Ήταν γεμάτες με δράση μα πιο πολύ με όνειρα. Σήμερα μια ευθεία, ένα τρενάκι που τρέχει στο κάμπο χωρίς μηχανοδηγό. Κοιμάσαι χειμώνα και όταν ξυπνάς έχει φτάσει η άνοιξη. Ώσπου να γίνει πανσέληνος έχουμε χάσιμο φεγγαριού. Αυτές τις πρώτες μέρες της άνοιξης, προσπαθώ να επαναφέρω το ρολόι στην κανονική του λειτουργία, γιατί φοβάμαι ότι με τις πρώτες ανακοινώσεις, θα μπω και πάλι στο χορό της μιζέριας. Στο χορό του Ζαλόγκου, που χορεύουμε όλα αυτά τα χρόνια, της μεταπολίτευσης. Κάποτε είχα συνδέσει τις εκλογές με τον φθινόπωρο, και έγραφα για τους χάρτιν...

Αυτό το ΠΑΣΟΚ, όχι με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ούτε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν πρόκειται να ανακάμψει. Και δεν πρόκειται να ανακάμψει, γιατί εκείνη την ταυτότητα που έχασε, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, την αναζήτησε στην εξουσία, στην διαχείριση και στην πλειοδοσία. Η εξουσία ήταν πάντα το ζητούμενο. Η νίκη ανεξάρτητα αν το κόμμα είναι δεξιό η αριστερό. Το χειρότερο είναι, ότι διαμόρφωσε γενιές χωρίς πολιτική συνείδηση. Οι φανατικοί πολέμιοι του Βενιζέλου στις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές, σήμερα γίνονται οι πιο φανατικοί οπαδοί του. Συνεχίζω να υποστηρίζω, ότι το ΠΑΣΟΚ, αποτελεί τον πιο ενδιαφέροντα πολιτικό χώρο, ένα κόμμα που κατόρθωσε στην αρχή με συνθήματα και στη συνεχεία με την εξουσία που διαχειρίσθηκε, να εγκλωβίσει δυνάμεις από την δεξιά μέχρι και την αριστερά. Είναι δικαιολογημένο το ενδιαφέρον για ένα κόμμα που αισθάνομαι να με έχει κλέψει. Και με έκλεψε σε μια εποχή που έκανα όνειρα. Τα όνειρα μου έκλεψε και την τιμή της πολιτικής που την είχα σε υπόληψη. ...