Να ξαναγράψουμε την ιστορία απ’ την αρχή; έγραφα σε ένα παλαιότερο κείμενο. Ναι να την ξαναγράψουμε. Και τότε Άνοιξη ήταν, αλλά δεν είχα απάντηση στην ερώτηση. Ήταν μέρες που κουράζονταν οι λέξεις. Δεν ήθελαν να γεννηθούν. Να βγουν στο Φως.
Το «λάθος ξοδεμένοι», που λέει και το τραγούδι, δεν είναι ήττα για μας που ήρθαμε στη ζωή να σπάσουμε τα πρότυπα. Μπορεί οι επαναστάσεις, που ονειρευτήκαμε να μην έγιναν ποτέ, μας έδωσαν όμως το δικαίωμα στο όνειρο, μας έβαλαν στη διαδικασία να κυνηγάμε το ανέφικτο και περάσαμε καλά, αυτό είναι αλήθεια. Το λένε και τα παιδιά μας. Το τελευταίο είναι το μεγάλο βάρος. Τα παιδιά που έχουν υποψιαστεί ότι ήταν καλύτερα τότε από τώρα. Γι’ αυτό να ξαναγράψουμε την ιστορία με τον τρόπο που ξέρουμε καλλίτερα, με τις παρέες. Να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε για να δώσουμε ανάσες στη ψυχή μας και τότε το μυαλό να δείτε που θα βρει τους δρόμους. «Ας κρατήσουν οι χοροί». Ένα απόσπασμα, εθνικός ύμνος για την σημερινή κατάσταση, από το προφητικό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου:
Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί
Mέχρι τα ουράνια σώματα
με πομπούς και με κεραίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
κι ιστορία οι παρέες
Kαι στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να κι ο Αλκης ο μικρός μας
για να σμίξει παλιές
κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας
Για μας που αρνηθήκαμε το «δεν βαριέσαι», που πήγαμε κόντρα στην επικρατούσα ιδεολογία, που ακόμα το συναίσθημα έμεινε για να μας βασανίζει, το όνειρο που χτίζουμε σε κάθε στάση, είναι ανάσα επιβίωσης.
Γι’ αυτό επιμένω στις παρέες, για μην έχει η πόλη την εικόνα της ήττας, από μια μοναξιά που όλο και περισσότερο την πνίγει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου