Τελευταία σελίδα αριστερά

Η συνεχής ενασχόληση, με τα προβλήματα, σε καθιστά κομμάτι τους και έτσι το χάνεις το πραγματικό. Να δούμε και τη θετική πλευρά αυτής της προεκλογικής περιόδου.  Πολλοί συνδυασμοί χιλιάδες υποψήφιοι, πολλά κούφια λόγια, πολύ ψέμα και υποκρισία και μέσα σε όλα  αυτά,  ένας υγιής προβληματισμός. Υπάρχει και η ρομαντική πλευρά.   Η διάθεση μου σήμερα, είναι να γράψω γι’ αυτές τις απίθανες μεταγραφές, που γίνονται από συνδυασμούς  και προκαλούν αίσθηση,  κάποιες φορές οργή και κάποιες θλίψη.    Είναι όπως το ποδόσφαιρο, μόνο που εκεί είναι πιο καθαρά τα πράγματα. Μπορεί να στεναχωρήθηκα που ο Μανωλάς  πήγε στον Ολυμπιακό, δεν μπορώ όμως να παραβλέψω το γεγονός ότι είναι επαγγελματίας.  Τώρα  που το  σκέφτομαι αν μπορούσαμε να κολλήσουμε και στους  υποψηφίους αυτή την ιδιότητα, ίσως να είμαστε πιο επιεικείς μαζί τους. «Μα είναι επαγγελματίες»...

Μόνο για το Δήμο της Κεντρικής Κέρκυρας, έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον μέχρι σήμερα, δώδεκα συνδυασμοί! Δημοκρατία έχουμε θα μου πείτε, συμφωνώ, μέτρο όμως δεν έχουμε. Ανακοινώνονται υποψήφιοι σε διάφορους συνδυασμούς, που ούτε τα παπούτσια τους δεν μπορούν να λύσουν, πως να λύσουν τα προβλήματα του νησιού μας. Οι όποιες καλές προθέσεις ελάχιστων συμπολιτών μας, που εκπορεύονται από ιδεαλιστικά κίνητρα, πνίγονται μέσα σε ένα περιβάλλον, άκρατης φιλοδοξίας, που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία που συμμετέχει σ΄ αυτό το πανηγύρι. Θεωρό λογικό οι διαφορετικές πολιτικές,να εκφράζονται και στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, αυτό που συμβαίνει όμως σήμερα, δεν έχει σχέση ούτε με ιδεολογίες ούτε με πολιτικές. Αυτό είναι απόρροια, άκρατης φιλοδοξίας, μικρών και μεγάλων συμφερόντων και φυσικά βλακείας με περικεφαλαία. Ευτυχώς ή δυστυχώς, τα κόμματα έπονται σ’ αυτή την εκλογική διαδικασία, πρωταγωνιστές είναι τα πρόσωπα και οι όποιες επιλογές απ’ αυτά εξαρτώνται. Το ευτυχώ...

Είναι η απαγόρευση που σε δαιμονίζει, και αυτές οι μέρες  είναι οι πλέον κατάλληλες, για να στρέψουν την επιθυμία εκεί που της απαγορεύεται. Το διάβασα πριν χρόνια τέτοιο περίοδο, στους χαιρετισμούς, «άκρως σεξιστικό» του Οδυσσέα Ιωάννου. Ήθελα να το γνωρίσω με ένα παλαιότερο, δικό μου. «Μεγάλη Παρασκευή των παθών και του πάθους». Ανακατεύω λίγα αποσπάσματα, με μεγάλη ικανοποίηση ότι δεν είμαι μόνος. «Στους Χαιρετισμούς συνήθως χανόμουν, στο προαύλιο της εκκλησίας. Ξέφευγα από το χέρι της μητέρας μου και έκανα βόλτες ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν έκλαιγα, δεν ζητούσα τους γονείς μου, πάντα με έβρισκαν μετά από λίγο. Όταν έπεφτα σε φουστάνι σταματούσα. Αυτή η βιασύνη των κοριτσιών να βγάζουν τα έξωμα και τα τιραντάκια με τον πρώτο ζεστό ήλιο του Μάρτη, με αναστατώνει ακόμα. Παράλληλα με τις περιπέτειες του Χριστού, ένας καλοντυμένος πιτσιρικάς λέρωνε με τα βουλημικά του μάτια το καθαρό ρούχο της όψιμης κατάνυξης.» Η γλύκα της Μεγάλης Παρασκ...