Τελευταία σελίδα αριστερά

Η σιωπηρή διαμαρτυρία ομάδας πολιτών, ανήμερα της επετείου της “ένωσης”, απέναντι από την εξέδρα των επισήμων, με το σύνθημα “Η Κέρκυρα πεθαίνει”, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις και απέδειξε ότι η εκκωφαντική σιωπή μπορεί να ακουστεί πολύ πιο δυνατά από τον θόρυβο του “τίποτα”. Δεν ήταν ένα μήνυμα μόνο απέναντι στους θεσμικούς φορείς, που έχουν την ευθύνη για την εύρυθμη λειτουργία της πόλης, πιστεύω πως ήταν ένα μήνυμα προς όλους εκείνους που με την στάση τους πεθαίνουν την Κέρκυρα κάθε μέρα. “ Η Κέρκυρα Πεθαίνει”. Ποιοι είναι αυτοί που προκαλούν το θάνατο της; Η εύκολη απάντηση βρίσκεται σε εκείνους που έχουν την ευθύνη της διαχείρισης, μόνο αυτοί όμως; Αν σκάψουμε ένα μέτρο κάτω από την επιφάνεια, θα συναντήσουμε πολλές χιλιάδες, μπορεί και εμάς τους ίδιους. Θα συναντήσουμε τους επιχειρηματίες που καταπατούν το δημόσιο χώρο, όλους αυτούς που προκαλούν ηχορύπανση, που καλύπτουν την ομορφιά με πλαστικό, που κερδοσκοπούν. Όλους αυτούς και αυτ...

Η αξία ενός έργου έγκειται στο βαθμό δυσκολίας. Η ιστορία έχει καταγράψει θαύματα, που μένουν για να μας θυμίζουν την ανθρώπινη ικανότητα, τη γνώση, την αγάπη, τη σκληρή δουλειά, την ευρηματικότητα, τη φαντασία, την επιμονή και την υπομονή. Είναι ανούσιο και άκρως κουραστικό να αναλώνουμε χρόνο στην επικοινωνία του τίποτα, για να δικαιολογήσουμε ότι δεν κάναμε τίποτα. Όπως είναι ανούσιο, να μιλάμε γι αυτά που θέλουμε να κάνουμε. Ας περιοριστούμε επιτέλους στο αποτέλεσμα, ειλικρινά είναι το μόνο που ενδιαφέρει. Το έχω διατυπώσει με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά. Η ουσία είναι ότι σήμερα δεν το προσπερνάω με αδιαφορία. Δεν αντέχω να ζω, μέσα σ’ αυτήν την αβάσταχτη ελαφρότητα του «φαίνεσθαι». Μέσα από την παθογένεια του μεταπολιτευτικού σκηνικού η πλειονότητα των πολιτικών μας έχει μάθει να προβάλλει «το φαίνεσθαι πάνω στο είναι». Στην πολιτική πάντα υπήρχε η λογική της αγοράς. «Να πουλήσει». Tι; Φρούδες ελπίδες, «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Το κακό σήμερα, παράγινε, οι ...