Τελευταία σελίδα αριστερά

Μέρες που είναι, να μην σας χαλάσω τη καρδιά και η αλεφ, όπως πέρυσι έτσι και φέτος φρόντισε να μας γλυκάνει, με την αγάπη που της περισσεύει, γιατί τι άλλο από αγάπη, μπορεί να μας αναστήσει.
«Αγάπα και κάνε ό,τι θες», τον ιερό Αυγουστίνο σκέφτομαι αυτές τις μέρες και την ταχύτητα που δεν μας επιτρέπει να ξανασταυρωθούμε, να ξαναναστηθούμε.Φροντίζει, βέβαια, η ζωή με τις απίθανες επιστροφές. Το παρελθόν στα πόδια σου σαν ξεχασμένο ρούχο από φίλο παλιό. Το πρόσωπό σου στον καθρέφτη σταυρωμένο από τις ρυτίδες αλλ’ αναστάσιμο για τον πάντα παρόντα χαμένο καιρό.Τελεσμένος χρόνος δεν υπάρχει. Κύκλος τα πάντα με διαρκή επαναληπτικότητα στα βασικά. Κατά την θεωρία Πουανκαρέ: σ’ ένα πεπερασμένο σύμπαν δεν γίνεται παρά οι Μεγάλες Στιγμές να μας συμβαίνουν πάλι και πάλι. Σε κάποιους άλλους έστω, αν όχι σε μας.Κι όλα αυτά τρέχοντας σε μιαν ακατάληπτη άνοιξη: Με βασανιστικές επιστροφές, αναγκαστικές αποδοχές και την πεποίθηση πως κάτι θα πρέπει να πεθάνει για να ζήσει.Ας ξαναθυμηθούμε την Ανάστασ…

Παραδοσιακά και σταθερά θα συνεχίσουμε, την αιρετική προσέγγιση του θέματος, άλλωστε το έχουμε δηλώσει, ό,τι υπαγορεύει η ψυχή απ’ αυτήν εδώ τη στήλη
Η προσδοκία της ευχής, είναι διαφορετική και μοναδική για τον καθένα. Σε λίγο από τα χείλη όλων θα ακουστεί «Καλή Ανάσταση» και βεβαίως κανένας δεν εννοεί την Ανάσταση του Χριστού, αυτή για όσους πιστεύουν έγινε μια φορά.
«Καλή Ανάσταση». Στον κόσμο δεν έγινε ποτέ. Η ιστορία είναι αμείλικτη: Ζουν ανενόχλητοι, καλοπερνούν και θριαμβεύουν. Κυριαρχούν και βασιλεύουν, οι σταυρωτές. Οι γενικόλογες ευχές μόνο στα παραμύθια εκπληρώνονται. «Μια φορά και ένα καιρό, ήτανε η Ύβρις. Ύστερα ήρθε η Νέμεσις και η Ανάστασις. Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μόνο που αν ζούνε αυτοί καλά για μας δεν περισσεύει για καλλίτερα. Ας τα ξεχάσουμε τα παραμύθια και ας ζήσουμε την αλήθεια, που δυστυχώς έχει διαφορετική γνώμη ως προς την σειρά.
Δεν απορώ για αυτά που γράφει η φίλη μου η Αλεφ και φαντάζομαι αν ζούσε στην Κέρκυρα θα είχε ακόμα πιο ισχυρά κίνητρ…

«…Το πιθανότερο είναι ότι ο Ιησούς, περίμενε μια αποφασιστική παρέμβαση του Θεού για τη μεταμόρφωση του κόσμου. Το μόνο που ζητούσε από τους ανθρώπους ήταν να ζουν σύμφωνα με την ηθική του διδασκαλία για να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού, είτε στον ουρανό, είτε στη γη, στο εγγύς η στο μακρινό μέλλον. Πουθενά δεν τους παρότρυνε να αγωνιστούν για μια νέα κοινωνία, η οποία θα αποτελεί αυτή τη βασιλεία του Θεού. Και κανείς δεν μπορεί να επισπεύσει τον ερχομό της αφού θα αναπτύσσεται από μόνη της σαν μαγιά, σαν μικροσκοπικός κόκκος μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία
Ο Ιησούς πάντα περίμενε κάτι να συμβεί, δηλαδή το θείο θαύμα της μεταμόρφωσης του κόσμου…»
Απόσπασμα από παλαιότερο άρθρο του Μίμη Ανδρουλάκη στα ΝΕΑ, με τίτλο
« Ήλπιζε σε θαύμα για την αναμόρφωση του κόσμου»
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, στην προσπάθεια του ο Ιησούς να αλλάξει τον κόσμο, έπεσε σε τοίχο. Σήκωσε τα χέρια ψηλά και ζήτησε την βοήθεια του Θεού. Οι κοινωνικές αλλαγές ακολούθησαν την νομοτελειακή πορεία του χρόνου. Η βοήθεια δ…