Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Που αλλού

Φεύγει σιγά σιγά το καλοκαίρι, μαζί του και τα όνειρα της «θερινής νυχτός». Η συνεχιζόμενη κατάρρευση του κυρίαρχου παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, μας εγγυάται ένα Φθινόπωρο, που η απροσδιόριστη μελαγχολία, θα γίνει βάσιμη φοβία. Οι «ανώνυμες» αγορές, κάνουν πόλεμο με τις κοινωνίες. Ανεργία, ύφεση φτώχεια. Τα κράτη αδυνατούν να προβάλλουν αντίσταση, αδυνατούν να προστατεύσουν τους πολίτες. Τα κράτη καταρρέουν γίνονται φτωχά. Ο καπιταλισμός, που εφάρμοσαν όλα αυτά τα χρόνια, δεν χωράει στα στενά τους όρια, αρχίζει να τους καταβροχθίζει. Σ’ αυτήν την πτωτική πορεία, που αλλού να καταφύγουμε;
Πάντα είναι καιρός για ποιητές, λέει σε μια συνέντευξη του ο Γιώργος Χρονάς, πόσο μάλλον σήμερα, που ο χειμώνας μας τρομάζει.
Δεν μπορώ να φανταστώ το κόσμο χωρίς τους ποιητές. Τι να γράψω εγώ για τον Τάσο Λειβαδίτη; Μόνο να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.

“Τώρα μαθαίνουμε την υπομονή, πρόσωπα γεμάτα ρήγματα, όπου χωρούσαν λογιών κατατρεγμοί,
κι άλλοτε παλιοί μύθοι έστεκαν στο δρόμο και μας γύριζαν πίσω, λεηλασίες , πανικός , ερήμωση. Όμως είναι στιγμές που στη μνήμη κάποιου περνάει άξαφνα, μια αχνή σκηνή απ’ τ’ αλλοτινά τα μεγάλα, και τότε οι ζητιάνοι μαζεύουνε το χέρι τους,
σαν νάναι αρκετό, για σήμερα, το κέρδος”
Τάσος Λειβαδίτης Ποίηση ( Τομος 2)
TA XEIPOΓPAΦA TOY ΦΘINOΠΩPOY 1990 (εκδόθηκε μετά το θάνατό του ποιητή)
…η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο
…κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλο…
Ολόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σε ένα άλλο όνειρο.
Kι ίσως θα πρέπει να χαθείς ολότελα για να μάθεις κάποτε ποιος είσαι…
Φιλοδοξίες, έρωτες, ενοχές, πανάρχαια χρέη σπατάλησαν τη ζωή σου, τι έμεινε;
Tα ρολόγια σημαίνουν τις χαμένες ώρες, αλλά κανείς δεν τα πιστεύει…
…οι ερωτευμένοι παντρεύτηκαν και τώρα γερνάνε πλάι σε ανθρώπους ξένους…

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Δώστε μου λίγο χρόνο




Ο χρόνος τελικά είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο. Θύμα του χρόνου και η στήλη που κάποιες μέρες, αναγκάζετε να καλύψει το κενό με επαναλήψεις. Μια δεύτερη ανάγνωση για τους παλαιοτέρους, πρώτη ετεροχρονισμένη, για τους νεότερους.
Διάβασα πρόσφατα ότι στην Αμερική δημιουργήθηκε τράπεζα χρόνου σε μια προσπάθεια αντιπερισπασμού στο χρήμα που μας τον έκλεψε.
Στη ζωή μας την άκρως βιαστική, το έχουμε νιώσει, όταν αδειάζουμε, στη χάση και στη φέξη, λίγο να σκεφτούμε.. Όταν επιταχύνουμε διαρκώς, καθημερινώς για να χαθούμε: από τον αληθινό εαυτό μας, τις βαθύτερες σκέψεις μας, τις βασικές αλήθειες και αρχές της όντως ζωής.
Ούτε ένα δευτερόλεπτο κενό. Πρόγραμμα ακόμα και στο ύπνο. Με θεωρίες άλλοθι και μια ζωή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας. Το διαπιστώνουμε αυτό στα όνειρα μας, τινάζοντας ξαφνιασμένα το κεφάλι μας. Το υποπτευόμαστε πιθανόν στις διακοπές μας, γι’ αυτό ασκούμε έλεγχο και πρόγραμμα ακόμα και σ΄ αυτές. Ούτε ένα ξάφνιασμα. Όλα υπό κοντρόλ.

Έχω γράψει παλαιότερα για ένα εξαιρετικό βιβλίο του Μίλα Κούντερα «βραδύτητα» ο τίτλος του.
«Στα υπαρξιακά μαθηματικά - επιμένει ο κύριος Κούντερα - η εμπειρία της ζωής λαμβάνει τη μορφή δύο στοιχειωδών εξισώσεων: ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης. Ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης»
«Γιατί χάθηκε η ηδονή της βραδύτητας;» «Που είναι οι παλιοί αργόσχολοι;» Μας ρωτάει ο συγγραφέας «Που είναι αυτοί οι φυγόπονοι ήρωες των λαϊκών τραγουδιών, αυτοί οι πλάνητες που χαζεύουν από μύλο σε μύλο και κοιμούνται στην ύπαιθρο; Άραγε χάθηκαν μαζί με τους χωματόδρομους, μαζί με τα ξέφωτα, μαζί με τη φύση;
Ο χρόνος τελικά είναι αυτός που μας λείπει περισσότερο και χτίζει ένα κόσμο που χάνει την μνήμη του. Η ζωή αποκτά την ταχύτητα του φωτός, γίνεται δηλαδή ένα τίποτα.

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Ο Αύγουστος θέλει Αλήθειες




Ένα γεγονός ήρθε και μου θύμισε ένα παλαιότερο κείμενο. Είναι κάποια πράγματα που δεν τα γράφει η ιστορία. Και όμως χωρίς αυτά, που προηγούνται των γεγονότων, η ιστορία δεν θα ήταν αυτή που ξέρουμε. Μια λέξη στη κατάλληλη στιγμή, μια σπίθα, αρκετή για ν’ ανάψει η φωτιά, και να κάψει ή να εξαγνίσει. Ένας ανώνυμος και ένας επώνυμος, που «συνωμότησαν». Ένας άνθρωπος σε θέση κλειδί, μια συγκυρία. Μια χρονική στιγμή που δεν θα μπορούσε να είναι άλλη, έγραψε μια μικρή ιστορία με άλλους ήρωες.
Τις τελευταίες μέρες μέσα απ’ αυτήν εδώ τη στήλη έχω πολλές συναντήσεις. Άνθρωποι από διαφορετικές κατευθύνσεις, από διαφορετικούς κόσμους, από διαφορετικές ηλικίες, από διαφορετικές ιδεολογίες, από διαφορετικά ερεθίσματα, από διαφορικές ερμηνείες, ήρθαν να μου δώσουν το χέρι. Ύστερα από κάθε μετάγγιση δύναμης, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ξαναδιαβάσω τα κείμενα μου, αυτά που μου υπενθύμιζαν. Όχι δεν ένοιωσα σαν ένας μικρός τοπικός εθνικός ήρωας, ανακάλυψα όμως ότι τελικά, αυτός ο κατακερματισμός της κοινωνίας είναι πλασματικός. Δεν υπάρχουν εκλεκτές μειοψηφίες, αντίθετα, εκλεκτές πλειοψηφίες υπάρχουν, που έχουν υποστεί το βιασμό του «διαίρειν και βασίλευε». Άλλη μια αναθεώρηση στις τόσες της ζωής μου, άλλη μια οπισθοχώρηση του ΕΓΩ, που δεν υπήρξε και ο καλύτερος σύμβουλος αυτής της διαδρομής.

Όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος δεν είχε κοινό σημείο συνάντησης κάποιες αλήθειες ή ψέματα, αυτής εδώ της στήλης. Η ευαισθησία, που καθένας κρύβει μέσα του, βρήκε την αφορμή να αποδείξει, ότι η αποκάλυψη της, είναι δύναμη και όχι αδυναμία όπως του έμαθαν αυτοί που επιχειρούν να χτίσουν τον άνθρωπο από μάρμαρο.
Με δυνάμωσαν αυτά τα ετερόκλητα ζεστά χέρια. Με ανησύχησαν με μια άλλη έννοια, αυτήν της δημιουργίας.
«Εκείνη η προσωπική δικαιοσύνη, εκείνη η αληθινή μεταρρύθμιση που ξαναζωντάνεψε την πεθαμένη ευαισθησία, αυτά τα πράγματα είναι αλήθεια, η δική μας αλήθεια, η μοναδική αλήθεια. Τα υπόλοιπα στον κόσμο είναι τοπίο, κορνίζες που πλαισιώνουν τις αισθήσεις μας, βιβλιοδεσίες των όσων σκεφτόμαστε.
Επανάσταση; Αλλαγή; Αυτό που θέλω στ’ αλήθεια είναι να φύγουν τα άτονα σύννεφα που μουτζουρώνουν με μια γκρίζα σαπουνάδα τον ουρανό. Αυτό που θέλω είναι να δω το γαλάζιο να προβάλει ανάμεσα τους, αλήθεια βέβαιη και ξεκάθαρη, γιατί τίποτα δεν είναι και ούτε θέλει να είναι».


Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...