Ο Πούτιν δεν είναι η Ρωσία
Αυτές τις μέρες δε μπορώ να γράψω τίποτα. Μπροστά στα αθώα παιδικά μάτια που σε κοιτάζουν με απορία, παίρνοντας το δρόμο του ξεριζωμού, δεν υπάρχουν λέξεις, μόνο σιωπή. Εκεί που αρχίζει ο πόλεμος σταματούν τα επιχειρήματα. Αν δεν είχα τη φρίκη μπροστά μου, θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι η Ρωσία οδηγήθηκε στην έσχατη λύση, όμως ποτέ δεν θα υποστηρίξω την έσχατη λύση. Εν μέσω πολέμου δεν θα ήθελα να γράψω για το ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών, του ΝΑΤΟ και Ε.Ε , ούτε να θυμίσω, προηγούμενα εγκλήματα της “Δημοκρατικής” Δύσης. Αυτές τις μέρες όμως δεν μπορώ να μη γράψω με κεφαλαία την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ και τον ΜΑΚΑΡΘΙΣΜΟ που κυριαρχεί με ένα πογκρόμ διώξεων για ότι έχει σχέση με την Ρωσία. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην ισοπεδωτική στάση της Δύσης, απέναντι στον πολιτισμό μιας μεγάλης χώρας, που έχει προσφέρει τόσα πολλά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Δεν είναι ο Πούτιν και οι ολιγάρχες του, η Ρωσία. Το παρακάτω το έγραψα με αφορμή τα καραγκιοζιλίκια, που ελάμβαναν χώρα στην πόλη μας, κατά τον εορτασμό της ...