Τελευταία σελίδα αριστερά

Σε συνεχεία του χθεσινού, με μια απάντηση από ένα παλαιότερο κείμενο «Νοσταλγοί του rock ant roll» Κάθε εποχή έχει τα δικά της πρότυπα. Ποια είναι τα πρότυπα σήμερα των νέων; Αμφιβάλω αν τα παιδιά μπορούν να απαντήσουν. Και δεν μπορούν γιατί απλούστατα η ισοπέδωση, όλα σε μια ευθεία, δεν τους δίνει τη δυνατότητα να διακρίνουν. Από τα επαγγέλματα που μπορούσαν να αποτελέσουν πρότυπα στην εποχή μας, σχεδόν κανένα δεν έχει σήμερα κύρος και αίγλη. Οι πλούσιοι, δεν είναι πια οι αυτοδημιούργητοι, Οι πολιτικοί είναι πρόσωπα εντελώς αναξιόπιστα. Οι στρατιωτικοί έχασαν τη λάμψη τους και οι καθηγητές πανεπιστήμιου υποαμειβόμενοι δίνουν αγώνα για να επιβιώσουν. Τι ισχύει στη σημερινή μας κοινωνία; Τι πρότυπα μπορούν να ακολουθήσουν τα παιδιά μας; Γιατί, είτε το θέλουμε είτε όχι, τα πρότυπα είναι απαραίτητα. Όταν ξεκινάμε μια πορεία, κάπου θέλουμε να φτάσουμε. Σε άρθρο του ο Νίκος Δήμου με Τίτλο « Η παρακμή των προτύπων, μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ποιους ζηλεύει ο σύγχρονος Έλληνας; Σε ποιων τη θ...

Είναι μέρες που κουράζονται οι λέξεις. Δεν θέλουν να γεννηθούν ξέρουν τι τις περιμένει και αρνούνται να βγουν στο φως. Ένα απροσδιόριστο βάρος, με συνοδεύει αυτό το διάστημα, δεν είναι τα χρόνια πλέον, που κάθε άνοιξη για μένα, αποκτούν υπόσταση. Τη φρίκη των πενήντα την περάσαμε. Το μεσοδιάστημα της δεκαετίας που μόλις τώρα αρχίζει, μας επαναφέρει στην αφετηρία, όπως τότε που είμαστε παιδιά στην εφηβεία του ’70. Είμαστε ακόμα εδώ πολεμώντας τον ίδιο μας τον ίσκιο. Το ήπιαμε το κρασί μας. Το κάψαμε το λάδι μας. Μπορεί να ξοδευτήκαμε λάθος, αυτό όμως αφαίρεσε, η πρόσθεση έρχεται από το βάρος των άλλων και σ’ αυτά τα χρόνια οι ανησυχίες για τους δικούς μας, έγιναν εαυτό μας. Δεν είναι τα χρόνια μου, που με βαραίνουν, είναι τα χρόνια μου, που κέρδισαν παρέες, παιδιά δικά τους, γυναίκες συντρόφους και φίλους. Είναι τα χρόνια μου, που απέκτησαν απώλειες δικών μου, απώλειες, που δεν μπαίνουν στην αφαίρεση. Το «λάθος ξοδεμένοι», που λέει και το τραγούδι, δεν είναι ήττα για ...

Από τη θέση του μισθωτού, με μεγάλη προϋπηρεσία συμβασιούχου θα υπερασπιστώ σήμερα αυτούς, που κρίση δεν τους αγγίζει τους μισθούς, τους εξανεμίζει ολοσχερώς το εισόδημα και καταχρεωμένους τους οδηγεί στο μαρασμό και σε κάποιες περιπτώσεις στην αυτοκτονία. Φαινομενικά τα πρώτα μέτρα έπληξαν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Σε ενα βαθμό έτσι είναι, τους μείωσαν την αγοραστική τους δύναμη, αυτήν που δεν θα έχουν πλέον για να στηρίξουν την αγορά. Και η αγορά; Σ’ αυτόν τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει, εκείνοι που θα την πληρώσουν πρώτοι είναι ελεύθεροι επαγγελματίας. Οι επαγγελματίες, που δεν έχουν δημόσια φωνή, δεν έχουν την πολυτέλεια να κάνουν απεργία, αυτοί που δεν έχουν πουν να πουν το πόνο τους. Ακόμα και λίγο πριν την αυτοκτονία είναι υποχρεωμένοι να χαμογελούν. Όταν απολύονται οι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση, πάνε στο Ταμείο ανεργίας, για ένα χρόνο κάπως τα βολεύουν, ακόμα και όταν χρωστάνε κάρτες και μικροδάνεια. Όταν όμως κλείνει το μαγαζί του ο μικρομεσαίος, ούτε σ...

Με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, ακόμα και ο Ικτίνος να έρθει, δεν πρόκειται να προχωρήσει ο Καλλικράτης. Καλές οι ασκήσεις επί χαρτού, αρκεί να υπάρχει και το υλικό που θα τους δώσει οντότητα. Και με το υπάρχον υλικό μην προσδοκούμε Παρθενώνες. Τι φταίει, που πάμε από το κακό στο χειρότερο; Προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τις αιτίες και δώσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα, που έχουν να κάνουν με την αξιοπιστία της πολιτικής, με τις ευθύνες της κοινωνίας σε σχέση με την κρίση του πολιτικού συστήματος, με τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα. Με την αδιαφορία, με την δεξιά στροφή της κοινωνίας, με τον ρόλο των Μ.Μ.Ε, με την εντατικοποίηση της εργασίας, με την ανεργία την καταστροφή του περιβάλλοντος και τόσα άλλα, που έρχονται και επανέρχονται σε αυτήν την ατέρμονη συζήτηση ανάλογα με τις αφορμές που δίνει η επικαιρότητα. Το νησί φυλλορροεί! Δεν είναι υπερβολή. Έχω την αίσθηση, ότι μπροστά στα αδιέξοδα, εγκαταλείπουμε κάθε προσπάθεια. Η εικόνα σε όλα τα επίπεδα, βγάζ...