Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Παιδεία ώρα μηδέν



«Η παιδεία ξαναπάει στο διάολο» τιτλοφορούσε  στο πρωτοσέλιδο της, η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»,  στις αρχές του  2009. Αφορμή οι δηλώσεις του τότε  Υπουργού Άρη Σπηλιωτόπουλου, ύστερα από την συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό. «Όλα θα ξεκινήσουν από μηδενική βάση» διαμήνυε ο Υπουργός. Έκτοτε η παιδεία ξαναπήγε και ξαναπήγε και ξαναπήγε  στο μηδέν και εκεί έμεινε.
Το κείμενο  που ακολουθεί γράφτηκε τότε για τότε για σήμερα και για πάντα.
Κοιμηθείτε, μόνο στο όνειρο σας μπορεί να εκπληρωθούν οι προσδοκίες. Δωρεάν, δωρεάν παιδεία, όπως λέει και ένας φίλος, η πρώτη για την πρωινή στα σχολεία, η δεύτερη για τα απογευματινά φροντιστήρια, που σημειωτέον, τα περισσότερα γίνονται από τους ίδιους καθηγητές, που κρατούν δυνάμεις το πρωί για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απογευματινές υποχρεώσεις.
Στο όνειρα σας λοιπόν ο Άρης θα φέρει την άνοιξη στη παιδεία. Στη παιδεία που, μια κοινωνία χωρίς παιδεία ονειρεύεται το θαύμα.
 

Ήταν άνοιξη θυμάμαι, πλησίαζαν οι εξετάσεις του Ιουνίου. Στα μαθηματικά οι περισσότεροι του κλασσικού επιεικώς τούβλα. Μέσος όρος στα μαθηματικά 10 και ήταν καλός βαθμός για μένα, που ποτέ δε πήγαινα Δευτέρα στο σχολείο, αμφιβάλω αν παρακολούθησα 3 - 4 φορές άλγεβρα όλο το χρόνο. Με ζώνανε τα φίδια. Πως θα καταφέρω να μη μείνω μετεξεταστέος;  Ακόμα και σήμερα που έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια, βλέπω εφιάλτες. Οι διπλανοί μου συμμαθητές χειρότεροι από μένα δεν είχαν καμία ανησυχία. Δεν άργησα να μάθω το λόγο. Ένα γκρουπ από μαθητές της τάξης μου, έκανε  μάθημα το απόγευμα στον καθηγητή μας. Γλύτωσα! Όχι δεν πήγα ιδιαίτερο, έπιασα τον καθηγητή και τον εκβίασα ωμά, «αν περάσουν αυτοί, εγώ το βράδυ βγαίνω αφισοκόλληση». Τότε είδα τον αυστηρό καθηγητή να τον πνίγει το παράπονο «Τι θέλεις να κάνω ρε πρόεδρε (ήμουν πρόεδρος εκείνη τη χρονιά στο τμήμα μου ), θέλω και εγώ να πάρω ένα αυτοκίνητο», δεν ξέρω αν ο καθηγητής μου αγόρασε αυτοκίνητο, εμένα πάντως αφού πήγα μόνος μου,  - την κανονική ημέρα των εξετάσεων προφασίστηκα τον άρρωστο - μου έλυσε και τις δυο ασκήσεις.  Όχι μόνο πέρασα αλλά πέρασα και με καλό βαθμό.
Σήμερα βέβαια έχουν αντιστραφεί οι όροι, οι πραγματικές διδακτικές ώρες γίνονται τα απογεύματα, και όπως όλα σε αυτόν τον τόπο, τα θεωρούμε μια φυσική εξέλιξη, έτσι και αυτό το άθλιο καθεστώς που διέπει την παιδεία.
Κοιμηθείτε λοιπόν και ονειρευτείτε ότι αύριο οι καθηγητές θα ξημερώσουν με διπλάσιους μισθούς, ώστε να μην έχουν ανάγκη δεύτερης εργασίας. Τα σημερινά κρυφά σχολεία θα κατεδαφιστούν, στην θέση τους θα κτισθούν σύγχρονα σχολεία που θα ξεχωρίζουν για την αρχιτεκτονική τους αρτιότητα. Το μάθημα θα γίνεται το πρωί, και η διδακτέα ύλη θα δίνει στα παιδιά γνώσεις όχι αυτές τις μπούρδες που διδάσκονται σήμερα. Τους πτυχιούχους θα τους περιμένει δουλειά και όχι ανεργία και οι γονείς θα πάψουν να είναι αιχμάλωτοι των τραπεζών όπως είναι σήμερα, στην προσπάθεια τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις των φροντιστηρίων και των ιδιαιτέρων μαθημάτων.
Για να καταλήξουμε. Τίποτα δεν θα γίνει. Η παιδεία πάει στο διάολο, ο δρόμος είναι ένας και είναι ο ίδιος ο δρόμος.


Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Κυνηγημένος από τις ερινύες



Θα περίμενε κανείς περισσότερη αντίδραση από την κοινωνία,   με όλα αυτά που έχουν συμβεί,  και αυτά που συμβαίνουν. Θα  μπορούσε…   αν δεν είχαν προηγηθεί τα χρόνια της εκπαίδευσης,  του μυαλού και  της ψυχής.    
Τα ξημερώματα  εισέβαλαν τα ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο  της ΕΡΤ.  Καμία έκπληξη.  Η αυταρχική και πραξικοπηματική ενέργεια,  της κατοχικής κυβέρνησης, αποτελεί μέρος της καθημερινότητας μας. Μετά το μεγάλο παραμύθι των προηγούμενων δεκαετιών,  ήρθε η ανώμαλη προσγείωση,  φορτωμένη όμως  από  ενοχές.   Πέραν όλων των άλλων, η ατομική ενοχή,  αποτελεί ισχυρή τροχοπέδη στην έκφραση της αναμενόμενης αντίδρασης.
Αισθάνεται  ένοχος που πήγε  στο κατάστημα ηλεκτρικών ειδών, για  την αγορά ενός ψυγείου και αγόρασε  20 ηλεκτρικές συσκευές με 1.000 άτοκες δόσεις. Για το χρηματιστήριο, που έπαιξε  και έχασε. Για το στεγαστικό,  για το εορτοδάνειο.    Για το καινούργιο αυτοκίνητο, παραπάνω κυβικών από  τα κυβικά του.


Αισθάνεται ένοχος που βρήκε εργασία με την «βοήθεια» του βουλευτή,  που δεν έκοψε απόδειξη, που δε ζήτησε απόδειξη, που έδωσε φακελάκι, που ακολούθησε το ρέμα…  γιατί διαφορετικά…   Αν δεν είχε αφομοιωθεί,  δεν είχε  εξομοιωθεί,  δεν είχε  γίνει φωτοτυπία, το  σύστημα  θα τον απέκοπτε θα τον ξερνούσε,  θα τον απομάκρυνε.  Όποιος έκανε  μια σκέψη παραπάνω, όποιος διαφοροποιούσε  το βηματισμό του, ήταν σίγουρο που θα βρεθεί  εκτός…και αυτός ήθελα να είναι εντός, μέσα στα μέσα, με τους πολλούς.
Έχει ενοχές  γιατί δεν ήθελε  ισότητα στην ένδεια, αλλά ισότητα ή  πιο σωστά ανισότητα  στην κατοχή, όπως όλοι δηλαδή.
Αυτά που του προσφέρθηκαν,   ήταν μέρος του σταδίου της αποπλάνησης.   Πάντα έτσι συμβαίνει άλλωστε.  Καλοπιάσματα, καραμελίτσες  του συστήματος,  χάπια για τον ύπνο.    Άρτον και θεάματα.  Τι ακολουθεί;   Ο στιγματισμός  που ενέδωσε  στις απολαύσεις και χώθηκε στο βούρκο της ακολασίας.
Σήμερα απέναντι στην ισοπέδωση των πάντων και στην ολική καταστροφή,  κυνηγημένος  από τις ερινύες,  με σκυμμένο το κεφάλι υπομένει, περιμένει, ψάχνει  να βρει τον εαυτό του. Εκεί τον βρήκαν και τον χτύπησαν, στο  μαλακό υπογάστριο. Παντελώς ευάλωτο από τον φορτίο των ενοχών, που τον βαραίνουν.
«Σήμερα τις πρώτες πρωινές ώρες  τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ»  Άλλο…«καιρός ολίγον νεφελώδης με παροδικές βροχές και καταιγίδες»…  Μην ξεχάσουμε την ομπρέλα.


   

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Προοίμιο χειμώνα με σκέψεις φθοράς



Δεν μπορεί να γίνεται πόλεμος και συ να γράφεις  για τον ήχο της  βροχής  που σου διέκοψε τη βραδινή  σιωπή. Εμείς που μάθαμε να δίνουμε σημασία στα  ψηλά γράμματα και στις υποσημειώσεις, η καυτή επικαιρότητα μας αποπροσανατολίζει. Όσο και αν προσπαθούμε να γράψουμε στο περιθώριο,  μακριά από κραυγές και πολυχρησιμοποιημένες λέξεις, έρχονται στιγμές που καταθέτουμε τα όπλα.    Προοίμιο χειμώνα με σκέψεις φθοράς. Όχι, δεν γράφω από υποχρέωση. Στην αναμονή της επόμενης λέξης, ανακαλύπτω.
«Χωρίς βουλή χωρίς Θεό» που λέει και ο Σαββόπουλος, μελοποιώντας έτσι την αταξία του νου του και δίνοντας με αυτόν τον τρόπο διάσταση στις σκέψεις, που ξεπερνούσαν το εφήμερο του παρόντος του.
 

Γράφω γιατί δεν έχω τι να πω, είναι και οι απέναντι τοίχοι, που όχι μόνο δεν ακούν αλλά είναι και ανίκανοι να προκαλέσουν αντίλαλο. Αυτές οι λέξεις όμως της αταξίας του μυαλού, φεύγουν σε άγνωστους προορισμούς δημιουργώντας προϋποθέσεις για κάποια συνάντηση.
Καμία λαμπρή ιδέα,  δεν μπορεί να τεθεί σε κυκλοφορία  κατά την διάρκεια των γεγονότων.  
Γράφω καθυστερώντας τις λέξεις…«Λάμπα σβησμένη που ο χρυσός της λάμπει στο σκοτάδι χάρη στη μνήμη του φωτός που χάθηκε… Λέξεις που αφέθηκαν, όχι στον άνεμο, αλλά στο έδαφος, από τα δάκτυλα που δεν τις έσφιγγαν, σαν φύλλα ξερά που είχαν πέσει σ’ αυτά από κάποιο δέντρο αόρατα ακαθόριστο…» 
Γράφω γιατί δεν έχει νόημα να πω, κανείς δεν θα με ακούσει. Γράφω για να  μπορώ να ονειρευτώ απόψε άλλους προορισμούς.  Όπως τότε εκεί στον πεθαμένο όρμο…
«Μια μέρα μόνος μου μακριά από τις κραυγές της τηλεόρασης , όπου κανόνας είναι το ψέμα, άντε και καμιά φορά οι μισές αλήθειες…
Εδώ στον πεθαμένο όρμο, όλα είναι πραγματικά...
Είναι όμορφο να αφουγκράζεσαι σιωπές. Είναι ωραίο να ζεις εδώ αδέσποτος και ευάλωτος. Η λήθη και η μοναξιά έχει το χρώμα του νερού.
Μια ζωή άμετρος, πρέπει επιτέλους να παραδεχτώ, ότι ο κύκλος μιας εποχής πήρε τέλος. Ο χρόνος, η έκταση, ο χώρος και η αίσθηση χωρίς τελεία και παύλα, χωρίς στόχο. Μόνη τροχοπέδη ένα ηλίθιο συναίσθημα και το καθήκον. Αμάν πια αυτό το καθήκον...
Μέσα μου ένας ερημίτης ζητάει δικαιώματα και εγώ συνεχώς αναβάλλω. Η ιερότητα της μοναξιάς όπου δεν έχει πλαίσιο χλευάζει ξένα ότι προκύπτει σαν παραλλαγή. Και ο πεθαμένος όρμος  ήταν μια παραλλαγή. Δεν μπορούσε να είμαι ποτέ μόνος  σ’αυτό το πραγματικό και ζωντανό τόπο με μνήμες αιώνων. Ποτέ δεν θα μπορούσα να νοιώσω τη μοναξιά με φιλικά φαντάσματα που με συντρόφευαν και μου έλεγαν αλήθειες…»


Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Είναι φασίστες


Είναι στυγνή δολοφονία.  Δεν  ήρθε ξαφνικά! Ήρθε την κατάλληλη ώρα. Ήρθε για να συκοφαντήσει και να υπονομεύσει. Ήρθε να αποπροσανατολίσει και να τρομάξει. Ήρθε να ενισχύσει το φασισμό. Όποιοι και αν κρύβονται πίσω από την δολοφονική επίθεση  στο Νέο Ηράκλειο,   είναι φασίστες!
Ό,τι   και αν δηλώνουν ότι είναι,  είναι φασίστες.  Το ποιος ωφελείτε από ένα τέτοιο κτύπημα, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη. Ένα προβοκατόρικο κτύπημα, που έχει στόχο κυρίως την αριστερά.  Ένα κτύπημα εναντίον  του Λαού, την ώρα που ετοιμάζονται να επιβληθούν και νέα επαχθή μετρά.  Το κτύπημα ήρθε  να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες στο σύστημα, για να εντείνει τη βία.  Να δώσει την ευκαιρία στους διαχειριστές του φόβου, να συνεχίσουν απρόσκοπτα το καταστρεπτικό τους έργο.
 
Τη στιγμή της είδησης,   αυτές ήταν  οι πρώτες σκέψεις. Δεν σας κρύβω ότι το ανθρώπινο μέρος πέρασε σε δεύτερη μοίρα, σε αντίθεση με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.  Ευτυχώς μόνο για  λίγο. Ελάχιστος ήταν ο χρόνος που μεσολάβησε    για να οδηγηθούν τα αισθήματα   εκεί που ο πόνος  και  η οδύνη για την ανθρώπινη απώλεια δεν πρέπει να κάνει διακρίσεις. Για αυτά τα ελάχιστα λεπτά  κενού συναισθηματικού χρόνου, ίσως σε κάποιο άλλο κείμενο. Φαίνεται πως ο πρόσφατος  θυμός από την κτηνωδία του φασισμού, δεν πήρε τον απαραίτητο χρόνο για να εξατμιστεί.   «Από την κτηνωδία του φασισμού» και θυμήθηκα για ακόμα μια φορά εκείνο το προφητικό άρθρο του Μάνου Χατζιδάκι:       
«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.  Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία.»
Με την παιδεία λοιπόν  και την επιστράτευση των βαριών συναισθημάτων μας,  χωρίς   ίχνος εκδίκησης για να νικήσουμε το φασισμό.  


Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...