Τελευταία σελίδα αριστερά

Συνεχίζονται οι συσκέψεις των τριών, μέχρι να «καταλήξουν», στα προαποφασισμένα.   Τι είπε ο κ. Κουβέλης βγαίνοντας από   τη σύσκεψη; Προσοχή βάλτε τις λέξεις στη σωστή σειρά, μετρήστε και το ύφος και τον πόνο που βγάζει   η   χροιά της φωνής του.     Τι είπε ο ποιητής;     Πολύ μπέρδεμα. Έχουμε βρεθεί σε μια νοητική πραγματικότητα με πολλούς καθρέπτες και εκατοντάδες είδωλα, που όλα λένε την ίδια ιστορία αλλά σε διαφορετική γλώσσα το καθένα. Αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία   χρόνια, γίνονται αφορμή για λογοτεχνικές αναζητήσεις. Εδώ που φτάσαμε δεν ξέρω τι να πω. Ξεχάσαμε να περπατάμε. Είναι φορές που ο κύκλος μοιάζει ολοκληρωμένος, το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι η σκληρότητα και η βία που κρύβονται πίσω από τα μάτια μας, να δούμε τα πράγματα με επιείκεια, δεν χωράει άλλη απογοήτευση. Μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού ο καπιταλισμός έχασε τα δολοφονικά του χαρακτηριστικά. Έχασε την εξυπνάδα, που προϋποθέτει το έγκ...

Θα μου πείτε, εν μέσω καταιγίδας, εσύ ντύθηκες με ασπρόρουχα του καλοκαιριού, άλλαξες τα βαριά του πόνου τα τραγούδια και έβαλες στο πικάπ τραγούδια της ψυχής; Για να αντέξει που τόσα έχει υποστεί απ’ όλα αυτά. Για να απαιτήσει το χρόνο της. Για να επιστρέψει εκεί που επιθυμούμε. Χθες μετά από μια πολύωρη συζήτηση, ένας φίλος ένοιωσε την ανάγκη να εξομολογήσει τα αδιέξοδα του, προσπάθησε να βρει τον προσανατολισμό του, ύστερα από μια πρόσκρουση στο σύστημα, που δεν την δέχτηκε ο οργανισμός του, επέστρεψε στις σταθερές, στην κοιλιά της μάνα του, για να ξεκινήσει απ’ την αρχή. Ας μην ανοίξουμε πάλι τη συζήτηση «πουτάνα κοινωνία» και τα συναφή. Είναι η κούραση, η ατελέσφορη προσπάθεια και το αποτέλεσμα μια τρύπα στο νερό. Κόντρα στην καταιγίδα με ασκήσεις αποσυμπίεσης. Με μουσικές ταξίδια με βιβλία με αφιέρωση στο αληθινό. «Κάθε αληθινή φιλία είναι ένα απόκτημα διαρκές. Η φιλία, όπως και ο έρωτας, απαιτεί τόση τέχνη όσο μια πετυχημένη φιγούρα χορού. Χρειάζεται πολλή άνεση κ...

«Αυτά είναι τα τελευταία μετρά», μας διαβεβαιώνει ρητά και κατηγορηματικά, όπως άλλωστε έχει συμβεί και στο παρελθόν, η κυβέρνηση των τριών. Κάποτε θα μας πούνε την αλήθεια. Θα μας πούνε την αλήθεια, όταν οι τεθλασμένες γίνουν ευθείες, όταν οι δείκτες μηδενιστούν, σταματήσουν οι χτύποι της καρδιάς και δεν θα υπάρχει πλέον τίποτα να αρπάξουν. Από στόματα, που μόνο ψέματα ξέρουν να λένε για να ξεγελούν τον Λαό, είναι βέβαιο, ότι στην παραπάνω διαβεβαίωση, το «Δεν» της αλήθειας, τους σκάλωσε στο λαιμό. Δεν θα ανατρέξουμε στο παρελθόν. «Μας είπαν ψέματα πολλά», τόσα, που μας οδήγησαν να ψάχνουμε την αλήθεια, στις απέναντι όχθες, να κάνουμε την κατάφαση άρνηση και αντιθέτως. Μας γελάσανε πλειστάκις. Όλη η περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν ένα μεγάλο ψέμα, από τον αείμνηστο Ανδρέα, μετρ του είδους, μέχρι τους τελευταίους επιγόνους, Βενιζέλο και Σαμαρά. Οι όποιες αναφορές, στα ψέματα που προηγήθηκαν, καταντούν κουραστικές. Ακόμα και αυτές, πριν λίγους μήνες, σε χρόνο προεκλο...

Σε λίγο σ’ αυτή τη χώρα δεν θα δουλεύει κάνεις. Να το πω καλύτερα. δεν θα υπάρχει δουλειά για να δουλέψει. 15% περισσότεροι άνεργοι το φωτεινό Αύγουστο από τον περσινό . Πάνω από 50% το ποσοστό ανεργίας, οι πρώτοι στην Ευρώπη, στους νέους μέχρι 24χρονων. Και σαφώς το συνολικό ποσοστό τρέχει και από ότι όλα δείχνουν θα σταματήσει πολύ σύντομα, εκεί που δεν θα έχει πλέον νόημα να συνεχίσει. Κάθε δέσμη νέων μέτρων, δίνει και μια κλωτσιά προς τα πάνω, στα ποσοστά ανεργίας, επιβεβαιώνοντας όχι την αναποτελεσματικότητα τους, αλλά την αποτελεσματικότητα να καταστήσουν πολύ σύντομα την Ελλάδα, μια χώρα ανέργων. Οι συμβάσεις των λίγων μηνών, πεντάμηνες τρίμηνες οκτάμηνες, προκαλούν θλίψη. Μπροστά στην πρόσκαιρη ανακούφιση των συσσιτίων της ανεργίας, έρχεται ο χειμώνας, να τους βρει από εκεί που ξεκίνησαν. Και πάλι άνεργοι . Μπορεί οι αριθμοί, να αποτυπώνουν επακριβώς τα μεγέθη, το βλέμμα όμως της αγωνίας, της απελπισίας, της αγανάκτησης, του πόνου και του φόβου, πως; Πίσω ...

Και γερά πνευμόνια και φρέσκα μυαλά, χωρίς καμία αμφιβολία «Μόλις διάβασα την …άποψη σου, μόλις τελείωσα την δική μου, στη στέλνω…». Η ίδια φράση για να ξεκινήσει η σκυταλοδρομία των λέξεων, για να πάμε παραπέρα με αλληλεγγύη και συνεργασία, αλληλοσυμπληρώνοντας τις σκέψεις, εμπλουτίζονταν τις ιδέες, χωρίς εξυπνάδες και έπαρση, αλλά με διάθεση, με πολλή διάθεση για προσφορά. Η σκυτάλη λοιπόν στην αναγνώστρια και φίλη: Η σκυταλοδρομία ήταν πάντα το αγαπημένο μου παιχνίδι. Νομίζω πως αυτό συμβαίνει επειδή έχει να κάνει με την ανταλλαγή. Όχι αγαθών, προς θεού. Ανταλλαγή απόψεων, γνώσεων, συναισθημάτων, βλεμμάτων. Ανταλλαγή ατάκας, το καλύτερο μου. Τη σφίγγω λοιπόν τη σκυτάλη που μου δόθηκε αλλά πολύ αμφιβάλλω για το ‘φρέσκα μυαλά’ και ‘γερά πνευμόνια’ της Παρασκευής. Η διαφωνία δε στηρίζεται στο ότι κάπνισα πολύ για χρόνια, αλλά στο ότι έχω συνειδητοποιήσει πλέον για τα καλά πως άλλοι αποφασίζουν για μένα, γεγονός που μάλλον αφαιρεί το χαρακτηρισμό ‘φρέσκο’ για το δικό μου ...