Τελευταία σελίδα αριστερά

Με αφορμή την επανεμφάνιση του   «σοσιαλιστή», πρώην πρωθυπουργού   Κώστα Σημίτη, με την κίνηση των   58,   που επιχειρεί   να ενώσει   την «κεντροαριστερά»    και να ανακόψει   την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία,     ένα παλαιότερο κείμενο,   όταν τίποτα δεν προδίκαζε τη σημερινή κατάσταση.           «Εκσυγχρονισμός». Είναι από τις περιπτώσεις που ο Μπαμπινιώτης αναγκάζεται να προσθέσει στο λεξικό την καινούργια έννοια,   που προέκυψε από τα έργα και τις ημέρες των συντρόφων που κυβέρνησαν την δεκαετία του ΄90. Έχει αξία να γυρίσουμε 20 χρόνια πίσω τέτοια εποχή περίπου, όταν από την θέση του παρατηρητή έγραφα γι’ αυτό το καινούργιο φρούτο. «Φορτωμένος με την νοσταλγία των ημερών έκανα μια βόλτα στην πόλη. Κυριακή απόγευμα. Τα πάντα έφεγγαν και γυάλιζαν ευτυχισμένα. Οι βιτρίνες στο πνεύμα του εκσυγχρονισμού, τόσο ελκυστικές που σε απωθούσαν, ένοιωσα την ανάγκη να γυρίσω σπίτι. Να οχυρω...

Κάποτε παραμονές εορτών είχαμε την πολυτέλεια να μεταθέτουμε για     αργότερα. Υπήρχε μια περίοδος ανακωχής.   Μετά εορτών, σε μέρες καθημερινότητας, η επίλυση των όποιων προβλημάτων, η τακτοποίηση των όποιων εκκρεμοτήτων. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτή η συμπεριφορά μας, ήταν ανάλογη και με το μέγεθος της δυσκολίας.   Προσδιόριζε τη γενικότερη εικόνα   ενός τόπου που μάλλον τα κουτσοκατάφερνε.   Κανείς δεν μπορεί να πει, ότι πριν λίγα τα χρόνια η κατάσταση   ήταν ρόδινη, δεν ήταν όμως τραγική,   όπως χωρίς δεύτερη σκέψη, μπορεί να χαρακτηριστεί η σημερινή. Τα παρακάτω πριν έξι χρόνια,   δεν χωρούσαν αμφισβήτηση,   σήμερα   φαντάζουν πολυτέλεια μιας μακρινής εποχής.                 Είθισται αυτήν την περίοδο να καταθέτουμε τα όπλα. Παραμονές Χριστουγέννων και γιορτές αγίων πολλές. Για άλλη μια χρονιά θα βρούμε τον τρόπο να ξεχάσουμε, την σκληρή πραγματικότητα, και από κεκτημ...

Κείμενο του 2008,   λίγο πριν την κρίση, «πώς να διαβάσεις παραμύθια στα παιδιά», ο τίτλος. Είναι αλήθεια ότι περιμέναμε τα χειρότερα, αυτά που σε κάποια χρόνια θα μπορούν να διαβαστούν  στα παιδιά σαν παραμύθια.   «Ήρθαν και πάλι τα Χριστούγεννα, σε μια φωτιά, σ' ένα τζάκι, όπου μαζί με τις φλόγες χορεύουν και τα παραμύθια του παλιού καιρού». Οι κλασικές Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Ντίκενς, του Άντερσεν και άλλων, έχουν θρέψει τα όνειρα και τους στοχασμούς εκατομμυρίων αναγνωστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Tα Χριστούγεννα διασώζονται στη λογοτεχνία ως λαμπρή φαντασμαγορία, ως γιορτή μαγείας και θάμβους, ψυχικής αιθρίας και ασυννέφιαστης ευδοκίας. H κλασική χριστουγεννιάτικη λογοτεχνία έχει αναμφίβολα συμβάλει στη συντήρηση του μύθου της μεγάλης γιορτής και στη διαιώνιση του μαγικού σκηνικού της «άγιας νύχτας». Η μαγεία όμως αδυνατεί να αναδειχτεί όταν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων είναι μικρά παιδιά, πώς να τους διαβάσεις παραμύθια… Χριστούγεννα και πάλ...

Όσο και να προσαρμόζονται οι άνθρωποι, πάντα υπάρχει κάτι που μένει,   από ένα τρόπο ζωής που προηγήθηκε. Θα ήταν ηπιότερη η κρίση σε ένα   σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας,   αν   δεν είχε κολλήσει το μικρόβιο της κατανάλωσης.   Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στο ξεκίνημα της κρίσης. Χριστούγεννα και πάλι.   «Μπορεί η κρίση να επιβάλει αυτοσυγκράτηση, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να στερεί την δυνατότητα ακόμα και για τ’ αναγκαία, η μανία του καταναλωτισμού όμως ζει και βασιλεύει. Και πώς να γίνει διαφορετικά αφού το μοντέλο που οδήγησε στην καταστροφή, επιμένει να διαφημίζει κινητά και αυτοκίνητα, μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων, όχι βεβαίως των αγαθών αλλά των χρημάτων.   Δεν είναι η σωματική κόπωση, που μας καταβάλει αυτές τις μέρες, αλλά η ψυχική ταλαιπωρία, που υπαγορεύεται από την αθέατη ανάγκη της απληστίας, που εισβάλει χωρίς την θέληση μας σαν ναρκωτική ουσία στα εγκεφαλικά μας κύτταρα και μας ομογενοποιεί. Τρέχουμε να προφτάσουμε ...