Τελευταία σελίδα αριστερά

Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να μην τα καταφέρει. Το μετεκλογικό τοπίο έχει υποχωρήσεις,   συμβιβασμούς , παλινδρομήσεις. Η ύφεση παραμένει και επιδεινώνεται.   Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, μπροστά στις ισχυρές πιέσεις, των δανειστών άρχισε να ξεθωριάζει .   Παρόλα αυτά, ο ελληνικός Λαός στηρίζει την κυβέρνηση και ελπίζει σε καλύτερες μέρες.   Στηρίζει μια κυβέρνηση, που   δείχνει ένα φιλικό πρόσωπο     προς τους πολίτες και   προσπαθεί.     Από σήμερα και πάλι ΕΡΤ, μετά από δύο χρόνια μαύρο,  οι συχνότητες  εκπέμπουν από το πρωί  ελπίδα,  οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στην εργασία τους, δικαιωμένοι μετά από έναν σκληρό αγώνα που έδωσαν το διάστημα που προηγήθηκε.    Θυμάμαι τις πρώτες ώρες του μαύρου, σαν σήμερα 11 Ιουνίου του 2013, μετά την κυνική, ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου,  ο κόσμος έτρεξε στο τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό . Ένα τεράστιο ερωτηματικό ήταν ζωγραφισμένο στα πρόσωπα όλων.  ...

Από μόνος του ο Ιούνιος είναι   ένας κύκλος. Ανοίγει και κλείνει,   σαν μικρογραφία μιας ολόκληρης χρονιάς   και     σου δίνει την ευκαιρία, να σχεδιάσεις,   να ταξιδέψεις και να ονειρευτείς. Τα όνειρα που προτάσσονται στα τελευταία κείμενα,  αποτελούν το βασικό συστατικό του χρόνου,  όταν αυτός ξεκινάει να μετρά.  Και ο Ιούνιος  είναι μια αφετηρία . Απ’ αυτόν αρχίζει το μέτρημα.  Άλλωστε έχουν περάσει και τόσα πολλά χρόνια  από την εποχή που γνωρίζαμε,  ότι  «είμαστε  από υλη που είναι φτιαγμένα  τα όνειρα»   Και εμείς στα όνειρα μας έχουμε απαιτήσεις « Βρεθήκαμε  με ένα σύννεφο αγάπης στα χέρια σαν το ψάρι έξω από τα νερά του και με  μια γροθιά έρωτα στο στήθος  σαν κολασμένοι  κατά λάθος στο παράδεισο»     Το πάθος μας ορφανό,  διότι η ερωτική φουρτούνα , είναι εν τέλει  δική μας υπόθεση.  Δικό μας το όνειρο,   η άλλη   το σπί...

Οι γενικεύσεις που ακολουθούν, δεν με ακολουθούν,  σαν σχήμα λόγου να τις εκλάβετε, που χωράει  πολλές αφαιρέσεις , αλλά γιατί όχι  και προσθέσεις, αν νοιώσετε  την αγανάκτηση να σας πνίγει. Τους παρακολουθώ με επιείκεια  να προσθέτουν αφειδώς παράσημα στα ένδοξα χρόνια της νεότητας τους, προκειμένου να ισορροπήσουν τις απώλειες  που ακολούθησαν. Φαίνεται πως πίστεψαν και οι ίδιοι,  αυτό που επιδερμικά πέρασε στην ιστορία.   Η αγωνία  να διατηρήσουν το μύθο τους,  επιβεβαιώνει την ήττα τους. Σκλάβοι του εαυτούς τους  από την ημέρα που  αντίκρισαν τον κόσμο  και όπως όλα βεβαιώνουν, σκλάβοι  και μέχρι  εκείνη  τη στιγμή  που θα έρθει η ώρα τον εγκαταλείψουν. Το ξέρουν όμως το παιγνίδι…      Οι άνθρωποι  γύρω τους, βλέπουν μονάχα ό,τι φαίνεται. Ποτέ  δεν ξεχωρίζουν ό, τι ανασαίνει κρυμμένο.   Αλλά όποιος τον εαυτό  προδίδει , προδίδει ολόκληρ...

Ο ήρωας στο μυθιστόρημα του Τολστόι «Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς», ένας   απορροφημένος στον εαυτό του αλαζονικός   γραφειοκράτης,   αρρωσταίνει   και πεθαίνει μέσα σε ακατάλυτους πόνους. Καθώς πλησιάζει το τέλος του,   ο Ιβάν Ίλιτς, συνειδητοποιεί πως όλη του τη ζωή προστατευόταν από την ιδέα του θανάτου, με ασπίδα του   την   απορρόφηση του, στην απόκτηση επιρροής, στην   εμφάνιση   και το χρήμα. Τις τελευταίες ώρες της ζωής του συνειδητοποιεί   ότι πεθαίνει τόσο άσχημα,   επειδή έζησε τόσο άσχημα.   Ολόκληρη η ζωή του ήταν λάθος , προφυλάσσοντας τον εαυτό του από τον θάνατο, στην πραγματικότητα τον προφύλαξε και από την πραγματική ζωή. Όσο γρήγορα κι αν πλησίαζε ο θάνατος για τον Ιβάν, εκείνος ανακαλύπτει   πως υπάρχει ακόμα καιρός. Ανακαλύπτει την συμπόνια, νοιώθει τρυφερότητα   για τους άλλους,    νοιώθει λύπη   για τον πόνο που προκάλεσε   στους δικούς του ανθρώπους   και τελικά πεθαίνει,...