Τελευταία σελίδα αριστερά

Με τις αυριανές εκλογές, ανοίγει ουσιαστικά μια καινούργια περίοδος, για τη χώρα μας, οι δυνάμεις του δικομματισμού, ενωμένες πλέον, θα επιδιώξουν μια κυβέρνηση για να υπηρετήσουν τους όρους του επαχθούς μνημονίου, που υπέγραψαν. Ακόμα και αν τους δώσει το δικαίωμα το αποτέλεσμα, η 7η Μαΐου θα αποτελέσει την αφετηρία του μεσοδιαστήματος, για το πέρασμα στη νέα εποχή. «Οι δύο μεγάλες παρατάξεις, μέσα από το όψιμο μασκάρεμα τους, όχι μόνο δεν θυμίζουν τις αρχές τους, αλλά πείθουν και τον εκ γενετής ηλίθιο, ότι αποτελούν ένα κόμμα όπου απλώς οι σφετεριστές του θρόνου διαφωνούν για τον θρόνο, όχι για την ακολουθητέα πολιτική. Παρά την εκκωφαντική του κοινοτοπία, το επιχείρημα ισχύει: η πολιτική της χώρας πλέον ασκείτε με έξωθεν υπαγόρευση και ο καβγάς των δυο μεγάλων κομμάτων αφορά τη θεσιθηρία και το κυνήγι των θησαυρών που αναμένονται. Τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει κάτι που έπραξε η κυβέρνηση - σωστό ή λάθος - και δεν θα το έπραττε η αντιπολίτευση αν κρατούσε τα ηνία της χώρας...

Νομίζω ότι τα έχω γράψει όλα, αν η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος είναι ευχαριστημένη απ’ αυτή την κατάσταση, ας την επιβραβεύσει… Ανασύρω την επιστολή, του Βασίλη Αλεξάκη, προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αποδεχόμενος τότε, την πρόταση, να συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών. Για όλα αυτά που με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στηλιτεύει, ο δρόμος που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο είναι αριστερά… «Επειδή πιστεύω ότι ο πολιτισμός μιας κοινωνίας κρίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στα ασθενέστερα μέλη της, επειδή τα κέρδη του κεφαλαίου δεν καταλήγουν ποτέ στις τσέπες των εργαζομένων, Επειδή δεν δέχομαι να ονειρεύονται άλλοι για λογαριασμό μου, Επειδή δεν θέλω να ζήσω σε μια καμένη γη που την περιβάλλει μια βρώμικη θάλασσα, ούτε σε μια κοινωνία όπου επιπλέουν οι απατεώνες σαν τους φελλούς, Επειδή μια χώρα που περιθωριοποιεί τους ηλικιωμένους και τους νέους είναι μια χώρα χωρίς μέλλον και χωρίς παρελθόν, Επειδή δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται οι αδέσποτες σφαίρες να βρίσκουν πάντα το...

Τελευταία εβδομάδα πριν των εκλογών, το διεφθαρμένο σύστημα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία, μετέρχεται μεθόδους, που αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας. Τα δυο κόμματα, που οδήγησαν τη χώρα στη καταστροφή, εν μέσω χαλασμάτων κινδυνολογούν. Ρητορεύουν σε χρόνο μέλλοντα, για την επερχόμενη καταστροφή, που θα επιφέρει μια αριστερή διακυβέρνηση, τη στιγμή που δεν έχουν αφήσει τίποτα για να καταστρέψουν οι άλλοι. Τι να καταστρέψει η αριστερά; Την πρόλαβαν, ο Σημίτης, ο Καραμανλής ο νεότερος και εσχάτως ο Γιωργάκης. Σήμερα αυτομαστιγώνονται για το κακό που μας έκαναν και απαρνούμενοι το παρελθόν, μας ζητούν ακόμα μια ευκαιρία. Δεν θα την έχουν. Πρωτομαγιά αύριο και ένα παλιότερο κείμενο από το «αγέρι στα γραφτά μας», έρχεται για να μας επιβεβαιώσει. «είναι μοιραίο σ’ αυτήν την πατρίδα να μην θριαμβεύουν οι πρωτομαγιές… «Οι Πρωτομαγιές αυτής της πατρίδας δεν κατόρθωσαν ποτέ να πείσουν για τις λουλουδιαστές προθέσεις τους. Οι εκρήξεις των χρωμάτων τους ξ...