Τελευταία σελίδα αριστερά

Είναι πολλά εκείνα που δεν χωράνε στα σχήματά μου. Δεν μπορώ να είμαι διαλλακτικός και να ακούσω οποιοδήποτε επιχείρημα από έναν ναζιστή για τις πολιτικές του θέσεις και την ιδεολογία του. Ποτέ δεν θα είμαι. Γράφτηκαν πολλά για τη χθεσινή ιστορική καταδικαστική απόφαση, για την εγκληματική Νεοναζιστική οργάνωση. Σε λίγο θα γνωρίζουμε και τις ποινές, όχι που έχει και μεγάλη σημασία. Άλλωστε καλλίτερα για αυτούς είναι να κλειστούν στη φυλακή, παρά να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Δεν είναι και λίγο πράγμα να έχεις καταδικαστεί από την συντριπτική πλειοψηφία ενός Λαού. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι που προσπαθούν να βάλουν στην ζυγαριά την ανθρώπινη ζωή και ανασύρουν από το παρελθόν άλλα γεγονότα άσχετα από την υπόθεση της “Χρυσής Αυγής”. Προσπαθούν να ισοφαρίσουν. Είναι αυτοί οι κρυφοφασίστες που δεν τολμούν να εκφράσουν ξεκάθαρα τη στεναχώρια τους για την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης. Δεν θα εξαφανιστούν οι φασίστες. Αλλά πρέπει να βρούμε τους τρόπους, ποινικούς, συνταγματικούς να διαλύ...

Μόλις γύρισα από το αντιφασιστικό συλλαλητήριο. Για το Παύλο πήγα και για τον κάθε Παύλο που έχει πέσει θύμα της φασιστικής θηριωδίας. Για να εκφράσω τα αντιφασιστικά μου αισθήματα τίποτε άλλο. Άλλη φορά θα πάω να διαμαρτυρηθώ για την υγεία, για την παιδεία, για την εργοδοσία, για όλα τα άλλα που άκουσα απόψε, που όμως δεν ήταν της στιγμής. Για τους φασίστες έγραψα χθες, για το συλλαλητήριο δεν θα γράψω, θα απαντήσω όμως στον φίλο που μου είπε: “Δεν μπορεί να γίνεται πόλεμος και συ να γράφεις για τον ήχο της βροχής που σου διέκοψε τη βραδινή σιωπή”. Άκουσε φίλε, εμείς που μάθαμε να δίνουμε σημασία στα ψηλά γράμματα και στις υποσημειώσεις, η καυτή επικαιρότητα μας αποπροσανατολίζει. Όσο και αν προσπαθούμε να γράψουμε στο περιθώριο, μακριά από κραυγές και πολυχρησιμοποιημένες λέξεις, έρχονται στιγμές που καταθέτουμε τα όπλα. Όχι, δεν γράφω από υποχρέωση. Στην αναμονή της επόμενης λέξης, ανακαλύπτω. «Χωρίς βουλή χωρίς Θεό», μελοποιώντας έτσι την αταξία του νου μου και δίνοντας με αυτόν το...

Σε 2 μέρες το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών θα αποφανθεί για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Επτά χρόνια πέρασαν. Οι δολοφόνοι έχουν δικαστεί και έχουν καταδικαστεί. Η απόφαση της κοινωνίας έχει βγει από την πρώτη στιγμή. Είναι ένοχοι! Δυστυχώς όμως στο μαχαίρι του φονιά βρέθηκαν 425. 990 αποτυπώματα από όλους αυτούς που δυνάμωσαν με την ψήφο τους ένα φασιστικό μόρφωμα. Δεν ήξεραν; Τι δεν ήξεραν. Αυτή είναι η φασιστική πολιτική. Η βία, ο τρόμος, το πνίξιμο κάθε διαφορετικής φωνής. Έπρεπε ένας γιος μας, να θυσιαστεί για να ομολογήσουν όλοι ξεκάθαρα πως πρόκειται για ένα ναζιστικό κόμμα. Τι δεν ήξεραν, ότι τα «τάγματα εφόδου» δεν τα έχουν για παρελάσεις, αλλά για να δέρνουν και να δολοφονούν; Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτοί. «Πρόβλημα είσαι και εσύ που τους ψηφίζεις, τους ανέχεσαι και τους δικαιολογείς. Αύριο μπορεί να είναι ο φίλος σου, ο συγγενής σου ο συνάδελφός σου. Ο φασισμός δεν κάνει διακρίσεις. Αρχίζει από τους μετανάστες, συνεχίζει με τους ομοφυλόφιλους και επεκτείνεται...

Στον καθημερινό πόλεμο, με όπλα μόνο τις λέξεις, προσπαθώ να υπερασπιστώ τη ζωή, ντύνοντας την πολλές φορές με εκκωφαντικές φράσεις και προστατεύοντας την με απλήρωτες σιωπές. Γι’ αυτό τα βήματα εξωκείλουν. Βλέπεις το βουνό και πλέον κοιτάς τι δρόμο μπορείς να χαράξεις. Δρόμο από την αρχή, δικό σου, που θα σε οδηγήσει εκεί που θέλεις, ακόμα και στο γκρεμό που θα έχεις επιλέξει όμως... Πολύ λίγους ενδιαφέρουν αυτά που γράφω τελευταία. Ο κόσμος έχει προβλήματα, νοιώθει ανασφάλεια φόβο και μοναξιά. Η συνέχεια με πιο ενδιαφέροντα θέματα, ξεχωριστά για τον καθένα και κοινά για όλους. Μπορεί η επιστήμη να κατασκευάζει τεχνητά συκώτια, σπλήνες καρδιές χέρια πόδια, αισθήματα όμως… «πληρώνουμε με της καρδιάς το αίμα» λέει η λαϊκή παροιμία. Τι ωραία πληρωμή, αναλλοίωτη στους αιώνες, ασύμβατη με την πλαστικοποίηση. Στο ραδιόφωνο, που με συντρόφευε αργά το βράδυ, αναρωτιόνταν η Κυρία: «φαντάζεστε να έρθει η ώρα που θα υπάρχουν κάρτες και γι’ αυτές τις συναλλαγές; Θα λέμε: Με πλήγωσες, χρέωσε την κ...