Τελευταία σελίδα αριστερά

Όνειρο ήταν και έσβησε. Για την ώρα δεν με ενδιαφέρει η φροϋδική θεώρηση. Δεν θα σας βάλω στη δοκιμασία, να σας το διηγηθώ, για να είμαι ειλικρινής ούτε και εγώ μπορώ να αντέξω διηγήσεις ονείρων. Πέρα από την συγκεχυμένη εικόνα, που έστω με κάποιο τρόπο μπορεί να μεταφερθεί, τα έντονα συναισθήματα πώς να τα μεταφέρεις; Απόψε ταξίδεψα σε άγνωστο χρόνο και τόπο, στην κόλαση ή στον παράδεισο, δύο προορισμοί για τους οποίους ακόμα δεν έχω αποφασίσει. Ήταν από εκείνα τα όνειρα, που νομίζεις ότι τα έχεις ξαναδεί, απ’ αυτά που θέλεις να ξαναδείς, και με κάποιο τρόπο μαγικό το υποσυνείδητο, σου κάνει το χατίρι και τα προβάλλει, όταν η ψυχή τα έχει ανάγκη. Οι αισθήσεις έδωσαν το καλύτερο εαυτό τους, ακόμα και η όραση που ταλαιπωρείτε, από τον ολοένα αυξανόμενο βαθμό πρεσβυωπίας, κατάφερε να δει και στο σκοτάδι. Όλα δυνατά. Με την πραγματικότητα να σκάει στη ζήλια. «Μην τον ξυπνάτε θα λαχταρήσει όταν γυρίσει ξανά στη γη»,λέει ένα τραγούδι. «Τώρα το που υπνοβατεί και πως περνάει ο καθέν...

Είναι μαρτύριο να γράφω κάθε μέρα. Επηρεάζομαι. Ξύνω πληγές και διχασμούς με τον ίδιο μου τον εαυτό. Είμαι με τις βαλίτσες στο χέρι, περιμένοντας τη στιγμή που θα εξοστρακιστώ απ’ αυτή την βαρετή κυκλική πορεία, αλλά το τρένο δεν φαίνεται. Στην ομαλή πορεία για άλλη μια μέρα. Πόσους γύρους θα κάνω βρε αδελφέ; Είναι μαρτύριο να γράφω κάθε μέρα αυτό που δεν μπορώ να κάνω. Είναι μαρτύριο να ονειρεύομαι τις διαδρομές ανάμεσα από μεγάλες κοιλάδες και να επιστρέφω με σιδερόμπαλα στο πόδι, στα ίδια πατήματα  της καθημερινότητας. Αν δεν είχε καθιερωθεί ο τίτλος, λόγω θέσης και πεποιθήσεων, «περί ανέμων και υδάτων» θα ήθελα να είχε τίτλο αυτή εδώ η στήλη. Η αναρχία που τη χαρακτηρίζει δεν είναι τίποτα άλλο από ένα χαρακτήρα, που δεν μπορεί να σταθεί ούτε για λίγο στο ίδιο σημείο. Όταν λοιπόν ένα πέπλο κίτρινο τα έχει σκεπάσει όλα, εσύ με το κόκκινο μοιάζεις παρείσακτος, εξοστρακίζεσαι και στην ερώτηση «τι έγραψε αυτός;» Η   κλασσική απάντηση είναι «περί ανέμων και υδάτων». Η...

Α φορμή οι πρώτες κινήσεις της νέας κυβέρνησης   και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που αντιμετωπίζει μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Σε άρθρο σε αγγλικό περιοδικό ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλάβοϊ Ζίζεκ, παρουσιάζει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με την τρέχουσα κρίση, εξηγώντας ότι, κατά τη γνώμη του, δεν υπάρχει μια ορατή εναλλακτική προοπτική και δεν μπορούμε παρά να αναμένουμε την πραγματοποίηση του «αδύνατου». Του αδύνατου που θα υπερβεί την κυριαρχία της ιδεολογίας της μονίμως «επείγουσας οικονομικής κατάστασης», την παντοδυναμία των «δημοκρατικών μηχανισμών» που εμποδίζουν την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων, την έλλειψη προγραμματικού περιεχομένου στα αιτήματα της αριστεράς, και την απόσταση ασφάλειας των αριστερών διανοουμένων από τα πραγματικά γεγονότα.   Τι σημαίνει όμως καταλήγει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ ότι «το αδύνατο μπορεί να συμβεί»; Πρόκειται για το αδύνατο όπως το κατανοούν, οι περισσότεροι αριστεροί διανοούμενοι της εποχής μας, και επειδή συνδέονται με πολιτικές...

Είναι κάποια παλαιότερα   κείμενα που με επαναφέρουνε στην τάξη.   Μόνο αν γυρίζαμε πίσω,   όλα όσα αυτά τα χρόνια έχουμε μάθει, θα ήταν χρήσιμα. Αν μπορούσες να ακούσεις αυτά που έμαθες   μέσα στο χρόνο, είμαι βέβαιος πως, στη συνέχεια οι συγνώμες σου θα λιγόστευαν. Λιγότερα λάθη,   για τα οποία θα κληθείς να μετανιώσεις. Τι το θέλεις, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, μόνο για τον εαυτό μου μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτά που ξέρω και επειδή δυστυχώς δεν γυρίζουμε πίσω και για μένα άχρηστα είναι. «Έρχονται νέοι ιχνηλάτες και πυροτεχνουργοί να δοξάσουν τις ήττες μας και να προβάρουν τις δικές τους» Μεγαλώνοντας ξεχνάμε τα λάθη μας, ξεχνάμε ακόμα και τη δικαίωση των γονιών μας. Σήμερα, στη θέση τους πια, επιδιώκουμε να κάνουμε πράγματα που ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να γίνουν. Τώρα που το σκέφτομαι, θα ήταν ολέθριο να προλαβαίναμε τα λάθη.   Θα πορευτούμε λοιπόν σε μια αέναη πορεία, εμείς με την προσδοκία να μας ακούσουν τα παιδιά μας, ...