Τι ωραία από την ασφάλεια του καναπέ, να κλαίμε για τις γυναίκες του Αφγανιστάν. Τώρα που ανακαλύψαμε τους Ταλιμπάν, καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά εκεί που οι τηλεοπτικές κάμερες δεν ζουμάρουν. Να γίνουμε και Σύριοι και Παλαιστίνιοι και Κούρδοι και Ιρακινοί και Λιβανέζοι και Αφγανοί και όπου της γης οι κολασμένοι.
Να πιάσουμε το νήμα από την αρχή, από εκεί που ο καπιταλισμός δεν είχε και τις καλύτερες προθέσεις.
Σήμερα κάπου διάβασα ότι η Γαλλία, πουλούσε όπλα στους τζιχαντιστές. Για φαντάσου εσύ που έβαψες πριν 5 χρόνια το προφίλ σου στο διαδίκτυο με τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας. Για φαντάσου κάποιο όπλο απ’ αυτά που σκόρπισαν το θάνατο στο κέντρο του Παρισιού, να έχει Γαλλική προέλευση. Και Γαλλική έχει, και Αμερικάνικη και Ρώσικη. Να μην ξεχνάμε ότι οι Αμερικάνοι εκπαίδευσαν τους Ταλιμπάν πριν κάποια χρόνια, για να διώξουν τα ρωσικά στρατεύματα κατοχής.
Αυτοί οι παρανοϊκοί δολοφόνοι που ζώνονται εκρηκτικά και παίρνουν μαζί τους αθώους πολίτες, δεν μας προέκυψαν ξαφνικά. Χρησιμοποιηθήκαν από τους ισχυρούς προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντας τους. Το “Πολέμα τον εχθρό σου δια μέσου του εχθρού σου”, μπορεί να είναι μεγάλη κουβέντα, έχει όμως και τις εξαιρέσεις της και στην περίπτωση της Αραβικής «άνοιξης» και σήμερα του Αφγανιστάν, έφερε το χειμώνα, για να θυμίσει και την άλλη μεγάλη κουβέντα «Ο εχθρός του εχθρού σου δεν είναι φίλος σου. Συνήθως -αν συμμαχήσεις- όταν νικήσετε τον κοινό εχθρό, σου μένει αμανάτι ένας «φίλος» που είναι τρεις φορές χειρότερος από τον νικημένο εχθρό σου.”
Τώρα θερίζουν θύελλες. Τα σύγχρονα όπλα ωχριούν μπροστά στους φανατικούς, Από τη στιγμή που έχουν ξεγράψει την ζωή τους, είναι ένα βήμα μπροστά. Από την στιγμή που δεν μπαίνουν στο κόπο των αριθμών και στην λογική των συμφερόντων, δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουμε εύκολα. Ο Αλλάχ θα μπορούσε να τους σταματήσει, μόνο που Αλλάχ δεν υπάρχει. Άλλη μια πληγή στις τόσες που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός.
Δεν θα ξεμπερδέψουμε, από τους παρανοϊκούς φανατικούς ισλαμιστές, αν δεν ξεμπερδέψουμε πρώτα από την λογική του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, που μπροστά στα συμφέροντα των ισχυρών που εξυπηρετεί βάζει σε δεύτερη μοίρα τη ανθρώπινη ζωή.
Θρηνώ για τις γυναίκες του Αφγανιστάν και το ίδιο θρηνώ για τα θύματα αυτού του άδικου πολέμου που έχει ξεσπάσει στις χώρες του αραβικού κόσμου και για όλα τα θύματα, αυτών που στην θέση, των ανθρώπων βάζουν ψυχρούς αριθμούς.
«Όσο οι Λαοί θα μένουν απαθείς στις σφαγές που κάνουν οι «ηγέτες» τους, τόσο Τζιχαντιστές και Ταλιμπάν, θα γεννιούνται. Τι δουλειά έχουν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία; Παντού σ’ όλη τη γη η δύση σκοτώνει με καλές «βόμβες». Σκοτώνουν γιατί θέλουν να πάρουν τα διαμάντια, το χρυσό τον πλούτο των αδύναμων. Εμείς απαθείς ...συμμετέχουμε. Αυτοί ασφαλείς κι εμείς θύματα της τρομοκρατίας μας…»
