Τελευταία σελίδα αριστερά

Τι ωραία από την ασφάλεια του καναπέ, να κλαίμε για τις γυναίκες του Αφγανιστάν. Τώρα που ανακαλύψαμε τους Ταλιμπάν, καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά εκεί που οι τηλεοπτικές κάμερες δεν ζουμάρουν. Να γίνουμε και Σύριοι και Παλαιστίνιοι και Κούρδοι και Ιρακινοί και Λιβανέζοι και Αφγανοί και όπου της γης οι κολασμένοι. Να πιάσουμε το νήμα από την αρχή, από εκεί που ο καπιταλισμός δεν είχε και τις καλύτερες προθέσεις. Σήμερα κάπου διάβασα ότι η Γαλλία, πουλούσε όπλα στους τζιχαντιστές. Για φαντάσου εσύ που έβαψες πριν 5 χρόνια το προφίλ σου στο διαδίκτυο με τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας. Για φαντάσου κάποιο όπλο απ’ αυτά που σκόρπισαν το θάνατο στο κέντρο του Παρισιού, να έχει Γαλλική προέλευση. Και Γαλλική έχει, και Αμερικάνικη και Ρώσικη. Να μην ξεχνάμε ότι οι Αμερικάνοι εκπαίδευσαν τους Ταλιμπάν πριν κάποια χρόνια, για να διώξουν τα ρωσικά στρατεύματα κατοχής. Αυτοί οι παρανοϊκοί δολοφόνοι που ζώνονται εκρηκτικά και παίρνουν μαζί τους αθώους πολίτες, δεν μας προέκυψαν ξαφνικά. Χρησιμο...

  VIP Shuttle...Μαύρα όπως εκείνα της Μαφίας Το τελευταίο διάστημα έχει κατακλυστεί η Κέρκυρα από μαύρα πουλμάκια με φιμέ τζάμια - VIP Shuttle τα ονομάζουν - για πολυτελείς μεταφορές πλουσίων επιβατών που διαμένουν σε ξενοδοχεία πρώτης κατηγορίας. Προσφέρουν πρωτόγνωρες ανέσεις, διαθέτοντας μεταξύ άλλων, άνετους χώρους, Wi-Fi σύνδεση, ανεξάρτητο για τους επιβάτες κλιματισμό και φυσικά VIP παραλαβή, μακριά από αναμονές και ταλαιπωρίες. Μαύρα όπως εκείνα της Μαφίας για να στείλουν το μήνυμα της νέας εποχής, συμβολίζοντας παράλληλα την χαώδεις διαφορές μεταξύ της κοινωνίας που τους φιλοξενεί και των πλούσιων επισκεπτών της. Αυτά τα πουλμάκια αποτελούν ξένο σώμα μέσα στην πολυχρωμία της πόλη μας. Όταν περνούν από μπροστά μου είναι σαν να μου λένε “Εμείς εδώ, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματά σας. Εμείς εδώ μακριά σας, δεν θέλουμε την παρέα σας. Θέλουμε να απολαύσουμε τις ομορφιές του τόπου σας, χωρίς εσάς” Δεν ζηλεύω, τα “μισώ” αυτά τα σκοτεινά βανάκια, θέλω να φύγουν από μπροστά μου να...

Δεν ξέρω τι περιμένουμε. Λες και έχουμε λάβει κάποιο μήνυμα. “Κάτι θα γίνει θα δεις”. Όχι δεν είναι ξεκάθαρο το μήνυμα, όμως δημιουργεί την αίσθηση ότι η παρούσα κατάσταση , όπως αργά και βασανιστικά την βιώνουμε φτάνει στο αποκορύφωμα της. Βεβαίως και δεν υπάρχει εικόνα για την επόμενη μέρα, κανείς δεν περιμένει το θαύμα, φαντάζεται τα χειρότερα, καλύτερα όμως σε κάθε περίπτωση απ’ αυτό το ατέρμονο δράμα. Θα έλεγε κανείς, ότι έχει απορριφτεί κάθε εύκολη ιδέα. Στις μέρες που προηγήθηκαν, ό,τι δοκιμάστηκε απέτυχε. Σε αυτές τις περιπτώσεις αρχίζει πλέον ο καθένας να συνειδητοποιεί, ότι θα υπάρξουν δύσκολες ώρες, οδυνηρές πριν την λυτρωτική ανακοπή. Όμως αρχίζει και μετράει για πρώτη φορά το χρόνο και αυτό είναι το πιο αισιόδοξο μήνυμα. «Δεν πάει άλλο» Χωρίς το φόβο για την επομένη ημέρα. Βγαίνει αυθόρμητα, δεν μπορεί πλέον να το κρατήσει άλλο το κλωνάρι . «Κάτι θα γίνει θα δεις» λέμε, με την σιγουριά, του χαμένου. Και είναι πολλοί οι χαμένοι πλέον σ’ αυτή τη χώρα, οι περισσότεροι δε, δεν...