Τελευταία σελίδα αριστερά

Οι μέρες με τις μάσκες, είναι ό,τι πιο ειλικρινές νοιώθουμε, οι υπόλοιπες οι αξιοπρεπείς είναι το πραγματικό καρναβάλι. Στο καρναβάλι της ζωής μας, το χωρίς προσωπεία, δεν πέφτουν οι μάσκες στο τέλος της γιορτής, αυτές είναι κολλημένες στα πρόσωπα και έχουν απ’ ευθείας σύνδεση με το αίμα και την ψυχή. Γελάνε ψεύτικα, κλαίνε ψεύτικα. Οι καουμπόηδες διαθέτουν όπλα μαζικής καταστροφής, και η πραγματικότητα, αδυνατεί να τα βάλει με την ψηφιακή της μορφή. Τελικά τις μέρες του καρναβαλιού πέφτουν οι μάσκες, τις άλλες, που η πιστή ντύνει την άπιστη, η δικαιοσύνη την αδικία, η επικοινωνία την απομόνωση, η πολυκοσμία την μοναξιά, η αγάπη το μίσος η εξυπνάδα την πονηριά, το γέλιο το κλάμα, το κλάμα το γέλιο, το εμείς το εγώ, ο θεός το διάβολο και θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο, πώς να τους ξεχωρίσεις; ……………………………………………………………………………………….. «Είσαι πολύ αισιόδοξος», σχολιάζει ο «Ναυτίλος» σε κάποιο μου κείμενο, ένα αντιθέσει με πολλούς αναγνώστες. Είναι θέμα οπτικής γωνίας. «Ήταν οι καλύτεροι καιρο...

Θα είμαστε ευτυχείς σήμερα, αν είχαμε οδικό δίκτυο στην πόλη μας, παρόμοιο, με αυτό πού είχαμε εδώ και 40 χρόνια. Αποτελεί κοινή διαπίστωση: το οδικό δίκτυο είναι το χειρότερο που υπήρξε ποτέ. Να σημειώσουμε ότι σε αυτό το διάστημα δεν είχαμε πολέμους, δεν μεσολάβησαν βομβαρδισμοί, διανύουμε μια μακρά ειρηνική περίοδο, που κάτω από άλλες συνθήκες θα μας επέτρεπε να μετράμε επιτυχίες. Η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Παρακολουθούμε χρόνια τώρα ένα ατελείωτο ράβε ξήλωνε, αποτέλεσμα της έλλειψης συντονισμού μεταξύ των φορέων που εμπλέκονται. Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται, εκείνοι όμως που δεν έχουν ευθύνη είναι, οι πολίτες και οι επισκέπτες αυτής της πόλης. Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να υπάρξει μια σοβαρή και οργανωμένη αντίδραση. Οι « χριστοπαναγίες» που εν πάση περιπτώσει δεν έχουν και καμία ευθύνη, το μόνο που μας αποφέρουν είναι η στιγμιαία εκτόνωση. Το οδικό δίκτυο θα πρέπει να μπει στην ατζέντα των διεκδικήσεων, με το ίδιο βάρος που έχει μπει και η ανέγερση του νέου Νοσοκομείου. Δεν συμβαίνει το...

Το ΠΑΣΟΚ έχει κουράσει και έχει κουραστεί. Μετά και τις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές (ο λόγος το λέει) για την ανάδειξη συνέδρων, δείχνει ένα κόμμα που βαριέται. Δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός. Δεν είναι οι πολλές εκλογικές διαδικασίες που έχουν κουράσει, ίσα ίσα αυτές αποτελούν ευκαιρίες για αναθέρμανση του κλίματος. Είναι η εξουσία που διαχειρίστηκε όλα αυτά τα χρόνια και έκανε τα μέλη και τους φίλους του να σκέφτονται μ’ αυτή τη λογική. Η λογική της εξουσίας όμως, δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για σταθερή πορεία. Σήμερα που απομακρύνεται αυτή η προοπτική, το άλλοτε ισχυρό κόμμα, αρχίζει να συρρικνώνεται επικίνδυνα. Το δηλητήριο της εξουσίας, απενεργοποίησε κάθε διάθεση για κοινωνικούς αγώνες, η ιδεολογία δεν μνημονεύεται ούτε στα παραμύθια του κινήματος, και όσοι προσποιούμενοι την επικαλούνται, αποφεύγουν να κοιταχτούν στον καθρέπτη. Οι συγκρούσεις έγιναν συναλλαγές, οι γωνίες στρογγυλοποιήθηκαν και ο σκοπός, ποιος άλλος από την εξουσία, «αγίαζε τα μέσα». Τι έχει αλ...

Όσο και να προσπαθείς δεν γίνεται τίποτα», από τα κυρίαρχα συνθήματα, της εποχής, βγαλμένο μέσα από την απογοήτευση, που βασιλεύει. Ευτυχώς που κάποιοι δεν το ασπάζονται, και προσπαθούν ακόμα και στο σκοτάδι με την ελπίδα, να σκάσει μια χαρακιά από φως. Αυτό το πείσμα είναι τελικά, που μας κάνει να μετατρέπουμε την ήττα σε διάλειμμα, ψιθυρίζοντας τους στίχους του εμβατηρίου «Η Ελλάδα ποτέ δε πεθαίνει δεν την σκιάζει φοβερά καμιά μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά» Αυτό το πείσμα για ζωή, για όνειρο, για παραμύθι, για αιώνιες φίλιες, για έρωτες. Το πείσμα να μην γίνουμε άλλη μια ασήμαντη ίνα στο κεντρικό νευρικό σύστημα ενός κόσμου που αγοράζεται και αγοράζει. Αν είχαμε μείνει στο πρώτο σύνθημα, εκείνο το «δεν πάει άλλο», που ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά και ανακόπτει την επέλαση προς την καταστροφή, δεν μας χαρίστηκε ποτέ. Ο Αι Νικόλας, που κλήθηκε εσχάτως να σώσει την κατάσταση ήταν σαφής. «κουνήστε και τα χέρια σας». Ποιος σας είπε ότι το προσωπικό δεν είναι, κ...

Για να δούμε; Με τη δικαιολογημένη επιφυλακτικότητα, αλλά και την ελπίδα, που παραμένει ζωντανή, υποδεχόμαστε, την άνοιξη της πολιτικής ζωής του τόπου μας. Ο πανίσχυρος επί τρεις δεκαετίες, δικομματισμός πνίγετε τώρα στην καθολική σχεδόν απαξία, καταρρέει πέντε μόλις μήνες με τα τις τελευταίες εκλογές. Η ευρύτατη κοινωνική απήχηση του τολμηρού εγχειρήματος με εμπνευστή τον Αλέκο Αλαβάνο έχει ήδη βγάλει από το περιθώριο την αριστερά και την καθιστά καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα στους νεότερους ψηφοφόρους 18 - 34 ετών και ο νέος αρχηγός, Αλέξης Τσίπρας είναι πρώτος σε δημοτικότητα μεταξύ των πολιτικών αρχηγών με ποσοστό 65, 1% και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από το 16, 2 που συγκεντρώνει συνολικά στην πανελλαδική δημοσκόπηση της εταιρείας marc την περασμένη έβδομα για την εφημερίδα « Έθνος» «Αυτό το γελαστό παιδί» γράφει ο Γιώργος Βότσης έχει κιόλας ταρακουνήσει την πολιτική σκηνή και ανάγκασε τα ΜΜΕ να στρέψουν πάνω του τους προβολείς τους. Αυτό το φωτεινό...