Τελευταία σελίδα αριστερά

Αν επιχειρήσει κάποιος να τοποθετήσει σε ένα διάγραμμα τους συνδυασμούς και τους υποψηφίους, που θα λάβουν μέρος στις επικείμενες εκλογές, για την Περιφέρεια και τον Δήμο και παραπλεύρως τα κόμματα, τα βουλευτικά γραφεία, καθώς και μια σειρά άλλα κέντρα και αρχίσει με την μέθοδο των συγκοινωνούντων δοχείων να χαράζει γραμμές, η εικόνα που θα προκύψει θα είναι μια τεράστια μουτζούρα. Μεγάλο ενδιαφέρον, όχι για το Δήμο, όχι για την Περιφέρεια, όχι για την Αυτοδιοίκηση. Μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση, που στο όνομα φιλοδοξιών, συμφερόντων μικρών και μεγάλων, ντυμένη με ανυπόληπτες λέξεις, επιδιώκει να βάλει συμμέτοχο τον Λαό για να καταλάβει την εξουσία. Μια εξουσία απόντος πάντα του λαού. Ποιος χάνει; Οι δήμοι χάνουν, οι πόλεις χάνουν, οι δημότες χάνουν, η αστική ζωή, η δημοκρατία. Στο τέλος, όλοι χαμένοι είμαστε. Η πολύπλευρη χρεοκοπία που βιώνουμε, κτίστηκε πάνω σε τέτοιες λογικές. Δεν αξίζει η αυτοδιοίκηση τέτοιες συμπεριφορές, για να λειτουργήσει και να πάει μπροστά ένα...

Σιγά σιγά αρχίζει να αχνοφαίνεται η εικόνα των δυνάμεων που θα διεκδικήσουν το Δήμο Κερκυραίων, τον έναν μεγάλο δήμο του νησιού. Με δεδομένο ότι τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, δεν μπορούν να επιβάλουν την πολιτική τους, σε αυτούς που δηλώνουν ότι στηρίζουν, η δυναμική και εν τέλει, η αποδοχή του κάθε συνδυασμού, εξαρτάται κατά κύριο λόγο, από την προσωπικότητα του επικεφαλής και το πολιτικό προσωπικό που θα τον πλαισιώσει. Δευτερεύοντος από τις αναγκαίες προγραμματικές δεσμεύσεις που είθισται προεκλογικά να περιτυλίγουν τις δημοτικές παρατάξεις. Για όσους έχουν ενδοιασμούς, ας ανατρέξουν στην ιστορία. Η αυτοδιοίκηση, έχει μια ξεχωριστή λειτουργία, που πηγάζει μέσα από τις ανάγκες της κάθε τοπικής κοινωνίας, και τη στάση των ανθρώπων που θα κληθούν να τις υπηρετήσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα αυτοδιοικητικά στελέχη, που προέρχονται από τον σκληρό κομματικό πυρήνα, με την πάροδο του χρόνου αποδεσμεύονται από τα τον κομματικό μηχανισμό. Η παρουσία των κομμάτων ε...

Πάμε πάλι. Μερικές φορές ο χρόνος, σε επαναφέρει στο ίδιο σημείο και σου εξαφανίζει όλες τις λέξεις, εκτός από εκείνες που είπες τότε. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, σε άλλο χρόνο και το αποτέλεσμα εξαρτάται ακριβώς απ’ αυτόν. Το Χρονο! Νόμιζα πως είχα τελειώσει τότε, μόνο που ο επίλογος εκείνης της περιόδου έχει και συνεχεία. Θα ακολουθήσουν και άλλοι «επίλογοι» γιατί το παιχνίδι έχει δρόμο ακόμα. «χωρίς ρολόγια τον μετρήσαμε τον χρόνο» ήταν ο τίτλος του και χωρίς ρολόγια μας βρήκε το ξημέρωμα, ο ασφαλέστερος τρόπος για να καθορίσουμε το χρόνο δηλαδή. «Τι να γράψω σήμερα; Μετά από ένα εξευγενισμένο ξενύχτη και ένα ποταμό κρασί, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κλείσω μια περίοδο και να την αποθηκεύσω στο χρόνο. Τα βράδια στα «μαγειρέματα», δώσαμε νόημα στην πολιτική. Παίξαμε εξαιρετικές παρτίδες σκάκι, που έκαναν μήνες να τελειώσουν, φάγαμε ήπιαμε και φιλοσοφήσαμε για τον χρόνο τον αδυσώπητο. Να τον κυνηγάμε ή να μας κυνηγάει αυτός; Να τον αφήσουμε να περνάει αγόγγυστα ή να ακούμε ...

Με τους εντιμότατους δεν τελείωσα, μια επανάληψη παλαιών επεισοδίων επιχείρησα, για να μπούμε στο κλίμα. Θα μας δοθεί η ευκαιρία στην συνέχεια, να τα ξαναπούμε με τα παιδιά, «τα παιδιά», ο λόγος το λέει. Σήμερα θα θυμηθούμε μια άλλη ομάδα, θύματα των εντιμοτάτων, που αποτελούν απαραίτητοι συστατικό για την δράση τους. Ένα απόσπασμα από παλαιότερο κείμενο εκείνης της εποχής, για να έχουμε πιο σφαιρική εικόνα, του χρόνου και του χώρου που διαδραματίζονται οι ιστορίες Τα κλασσικά επίθετα δεν αρκούν, χρειάζονται καινούργιες λέξεις για να προσδιορίσουμε τους χαρακτηριστικούς τύπους της εποχής. Οι γιάπηδες, ήταν άγνωστη λέξη εδώ και κάποια χρόνια και τα κουτσαβάκια μας τελείωσαν. «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τραίνο». Η εποχή μας ξεβράζει τύπους δροσερούς, που μπερδεύονται ανάμεσα μας, και ολοένα, μας αφαιρούν άρωμα, και χρώμα, μας κλέβουν το αυθεντικό και ουδετεροποιούν το τοπίο. Ο «Δροσερός» είναι λίγο απ’ όλα, δηλαδή τίποτα. Ξεκίνησα, με τον «Δροσερός», όχι τυχαία. Αυτά...