Τελευταία σελίδα αριστερά

Π άλι από την αρχή. Και είναι η αφετηρία που μηδενίζει το κοντέρ. Που αντισταθμίζει το βάρος του χρόνου, που σε λίγες μέρες περνάει στο παρελθόν. Από την αρχή, με όνειρα επαναλαμβανόμενα και λέξεις… Λέξεις που μένουν και ας φεύγουν οι άνθρωποι. Παράδοση του παλαιού στο νέο. Τι παραδίδεται και τι παραλαμβάνεται; Η απάντηση βρίσκεται στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Σε ευχές και φράσεις που δεν έχουν καμία σημασία, σε αριθμούς που έπονται από το σημείο της αφαίρεσης. Σε ακόμα ένα ανακάτεμα της τράπουλας, που πατάει στη σιγουριά του φακίρη. Όλα τα φύλλα της, είναι ίδια. Χριστούγεννα! Τι να γεννηθεί μετά από μια τέτοια χρονιά, που μας έκλεψε και μας υποθήκευσε το μέλλον; Αυτά γενικά. Ειδικά. Ένα παλαιότερο με λίγα χρόνια επιπλέον στην π λ άτη του να το καθιστούν ακόμα πιο επίκαιρο. Τελειώνει ο χρόνος και μας τελειώνει. Πολλά μαζεμένα αυτές τις τελευταίες μέρες , με αναμονές και προσμονές, που επιμηκύνουν το διάστημα, σχεδόν το ακινητοποιούν. Δεν περνάει με τίποτ...

Τα Μεγάλα διαστήματα της ζωής μας, περπατάμε απροβλημάτιστα σ ε μια πορεία ρουτίνας , μέχρι κάποιος δυνατός κρότος να μας ξυπνήσει και να βλαστημήσουμε. Ε! φτάνει πια, δεν μπορούμε να τους αφήσουμε άλλο να παίζουν με τη ζωή μας. Το κακό είναι, ότι στα πρώτα κιόλας βήματα, ο θυμός εξατμίζεται και επιστρέφουμε στη δ ιαδρομή της ευκολίας. Αυτοί οι δύο δρόμοι που διχάζουν, εξασφαλίζουν το απαραίτητο χρόνο σε όλους αυτούς που κάνουν σήμερα παιγνίδι. Τ ης πουτάνας της ευκολίας και της άμυνας, για επίθεση δεν μπορεί να γίνεται λόγος. Αισθάνομαι πως αν δεν ανακεφαλαιώνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει η ο σία απάθεια. Τι άλλο περιμένουμε να μας συμβεί; Ανακεφαλαιώνω κάθε τόσο γιατί η απάθεια είναι κολλητική. Τα ξαναγράφω για να τα διαβάζω, φωναχτά, για να πετάγομαι εκείνη την κατάλληλη στιγμή που θέλει να με πάρει ο ύπνος. Με προσδιορισμένο ημερολογιακά το χρόνο, μας απομένει να προσδιορίσουμε τον τόπο, αυτήν την πόλη την απροσδιόριστη και για να...

Αυτές οι λογικές της “αγοράς” , που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική αγορά και την πραγματική οικονομία, αλλά με τα συμφέροντα μια παγκόσμιας ολιγαρχίας, μας οδήγησαν στην καταστροφή. Το χρήμα, που πήρε τη θέση του θεού και της ψυχής μας. Το χρήμα όλο και πιο πολύ, για να ανασαίνουμε όλο και πιο λίγο. Αυτός ο νέος θεός, έβαλε μπρος για να καταστρέψει τον πλανήτη. Τις ευκολίες που απαιτήσαμε, θα τις πληρώσουμε ακριβά. Καταφεύγουμε στην ανακύκλωση, κάνοντας σβούρες γύρω από τον εαυτό μας. Δεν αφήνουμε πλέον τα πράγματα να γεράσουν, τα συνθλίβουμε, τα κομποστοποιούμε. Σβήνουμε τα σημάδια της εποχής μας, παραδίδοντας λευκές κόλλες αναφοράς στην ιστορία. Πράγματι είναι πιο εύκολα όλα, πιο εύπεπτα. Το σύνθημα, όλο και περισσότεροι στην κατανάλωση, όλο και λιγότεροι στην δημιουργία υπερισχύει. Το κακό είναι ότι από τη μια συμμετέχουμε στην κατανάλωση, και από την άλλη θρηνούμε τη φύση. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ο πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν έχει σχέση με τ...

“ Είναι μαλ άκες ... όσοι χαρακτηρίζουν το Φιντέλ Κάστρο Δικτάτορα ”,  είπε σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του Alpha ο Κώστας Ζουράρις, ενώ όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει τη θέση του αυτή, απάντησε μόνο με μια λέξη: “βαριέμαι”. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις εκτός από μονολεκτικές απαντήσεις, μόνο η σιωπή μπορεί να σε προφυλάξει από τα χειρότερα. Τα παραπάνω δεν έχουν σχέση με τα παρακάτω. Απλά περιγράφουν την διάθεση, για ό,τι εν συνεχεία γράφτηκε. Μερικές φορές γράφω γιατί δεν έχω τι να πω… Και τι να πω; Πόσες φορές πια, να τα πω και να τα γράψω. Ξεκινάω καλοπροαίρετα, χωρίς υποψίες και σχεδόν πάντα συναντάω μικρές νοθείες. Ψέματα καλυπτόμενα με αλλά ψέματα, και πορείες χωρίς κανένα προσανατολισμό. Το χειρότερο; Δεν ξέρουν τι θέλουν Δεν έχουν όνειρα δεν έχουν σχέδιο, δεν έχουν συναίσθημα. Μια συνήθεια ακολουθούν. Τους είπαν ότι είναι σπουδαίο πράγμα η εξουσία και αυτοί γαντζώθηκαν, για να καλύψουν τις αδυναμίες τους, να σκεπάσουν τα κόμπλεξ τους και την ανεπάρκειά ...

Παραμονές Χριστουγέννων και γιορτές αγίων πολλές. Για άλλη μια χρονιά θα βρούμε τον τρόπο να ξεχάσουμε, τη σκληρή πραγματικότητα, και από κεκτημένη ταχύτητα που υπαγορεύει η δύναμη των εθίμων, έστω και με τα ψέματα , έστω και με παραμύθια να μεταθέσουμε τις δυσκολίες για μετά. Επιλέγουμε την αμνησία και στρουθοκαμηλίζουμε, όμως: ότι συμβαίνει Χριστούγεννα κολλάει από την υπερβολή των ημερών. Το κακό γίνεται χειρότερο και το καλό καλλίτερο. Τα γεγονότα αποκτούν ιδιαίτερο βάρος και εκτυπώνονται με ανεξίτηλα χρώματα στη μνήμη, κεφαλαιοποιώντας έτσι την περασμένη περίοδο. Γίνονται σημάδια οριοθέτησης και σημεία αναφοράς του καθενός μας. Όμως, επιθυμούμε να μην κουνήσουμε τα νερά, “άσε μετά τις γιορτές” λέμε και μεταθέτουμε γεγονότα, για να μη τα φορτίσουμε με το πνεύμα των ημερών. " Ατελείωτο του ήλιου το κυνήγι" λέει ένα τραγούδι και άμα σταματήσεις χάθηκες. Έτσι είναι αγαπητή μου φίλη που το σχολιάζεις. “Το σκοτάδι παραμονεύει. Μεταθέτεις συνέχεια τους προορισμούς για...