Τελευταία σελίδα αριστερά

  Μακριά από την τοξική επικαιρότητα ‘Όταν η επικαιρότητα βάφεται κίτρινη, φεύγω μακριά. Μακριά από μένα η ανθρωποφαγία, οι τηλεδίκες, οι διαγνώσεις ψυχολόγων και λοιπών ειδικών εξ αποστάσεως . Μέχρι να τελειώσει και το φρικτό γεγονός των ημερών, συνεχίζουμε με ανεπίκαιρα θέματα που μας γλυκαίνουν την ψυχή. Η επιθυμία στην απαγόρευση ανθίζει Είναι η απαγόρευση που σε δαιμονίζει, και αυτές οι μέρες είναι οι πλέον κατάλληλες, για να στρέψουν την επιθυμία εκεί που της απαγορεύεται. Το διάβασα πριν χρόνια τέτοια περίοδο, στους χαιρετισμούς, «άκρως σεξιστικό» του Οδυσσέα Ιωάννου. Ήθελα να το γνωρίσω με ένα παλαιότερο, δικό μου. «Μεγάλη Παρασκευή των παθών και του πάθους». Ανακατεύω λίγα αποσπάσματα, με μεγάλη ικανοποίηση ότι δεν είμαι μόνος. «Στους Χαιρετισμούς συνήθως χανόμουν, στο προαύλιο της εκκλησίας. Ξέφευγα από το χέρι της μητέρας μου και έκανα βόλτες ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν έκλαιγα, δεν ζητούσα τους γονείς μου, πάντα με έβρισκαν μετά από λίγο. Όταν έπεφτα σε φουστάνι σταματ...

  Ευτυχώς υπάρχουν τα τραγούδια Μπορεί η τεχνολογία να έχει απογειωθεί, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης να σκίζουν στο επικοινωνιακό πεδίο, η μεθοδολογία όμως εκεί, ίδια και απαράλλαχτη, μείναμε για να επαναλαμβάνουμε όλα αυτά που θέλαμε να αλλάξουμε. Δεν αλλάζουμε τελικά. Κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε. Μια ρευστότητα άνευ προηγουμένου. Μέρες, χωρίς χρονικό ορίζοντα λήξης. Μόνες σταθερές η πρόσθεση και η αφαίρεση. Αφαίρεση ελαφρύνσεων και πρόσθεση βαρών. Εν τέλει μια διαρκής αφαίρεση ζωής. Ευτυχώς υπάρχουν και τα τραγούδια. «Απρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε καρδιά μου πως αντέχεις μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές;» Πάλι Απρίλης ήταν. Είχα βάλει, την “ Επιστροφή ” του Μάνου Χατζιδάκι στον υπολογιστή, μετά από κάποια ώρα ο υπολογιστής άρχισε να παίζει ρεμπέτικα “ Οι Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη” .Με γύρισε πίσω σε μονοψήφιες ηλικίες σε κάποιον Απρίλη, σε πασχαλιές σε επιτάφιους , σε αναστάσεις σε όλες τις παιδικές Κυριακές. ...Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας μες α...

Η επιμονή ορισμένων από εμάς στη νοσταλγία για κείνο που χάθηκε, κάνει την ορφάνια πιο μεγαλοπρεπή. Κάτι πιο ανάλαφρο, πιο δροσερό, με μια δόση αλκοόλ να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Ας βιώσουμε το απόλυτο παρόν στην εφήμερη άχρονη και ακόρεστη σχισμή του πόθου. Κανένα σχέδιο, κανένας ορίζοντας, καμία ψευδαίσθηση. Ας επιστρέψουμε στις σταθερές που μας δίνουν χαρά και ζωή, πάνω απ’ όλα όμως διάθεση για δημιουργία. Άλλωστε ο διακαής πόθος της ανθρωπότητας, η καημενούλα η συνουσία, αυτή είναι η μόνη υπεύθυνη για τις πόλεις και τους πολιτισμούς, για τους πολέμους και την ειρήνη, για την ποίηση και την λογοτεχνία. Ακόμα και γι΄ αυτόν τον άμοιρο τον κορωνοϊο που ψάχνει μια κρυψώνα στα πνευμόνια μας για να συνουσιασθεί. Αν ήξερε σε τι μπελά μας έχει βάλει, μάλλον κάπου αλλού θα είχε καταφύγει. Και εγώ που κάθομαι και γράφω ό,τι σας έχω πει κατά καιρούς προφάσεις εν αμαρτίαις  είναι. Αυτό το ένστικτο είναι υπεύθυνο. Ακόμα και γι’ αυτούς που δεν το ξέρουν. Η έλλειψη της μπορεί να φέρει δεινά, σαν...

Από τα μνημόνια στην Πανδημία και παράλληλα η ακρίβεια και ο πόλεμος. Η επόμενη μέρα ποιος ξέρει... Με αφορμή την “Μαρκίζα” έγραφα για τις παλιές φωτογραφίες και για το πόσο ευεργετική ενέργεια προσφέρουν στο παρόν μας. Είναι χρήσιμο να κοιτάμε διαρκώς προς τα πίσω, για να αντλήσουμε λίγο νόημα, μήπως και με το νόημα του παρελθόντος φωτίσουμε τον ζόφο του παρόντος και ανοίξουμε δρόμους προς το μέλλον. Το ξαναδιάβασμα του παρελθόντος αυτές τις μέρες που κυριαρχεί ο φόβος και η ανασφάλεια, μπορεί να είναι προωθητικό. Η Κέρκυρα ευωδιάζει Άνοιξη. Σκορπάει αρώματα που θεραπεύουν την ένταση και το άγχος, που διασκεδάζουν τον φόβο και την απαισιοδοξία, ημερεύει τα πρόσωπα και διώχνει τις ρυτίδες. Ανοίξτε το παράθυρο κλείστε την τηλεόραση…. Εκεί να δείτε ευκρίνεια χρωμάτων. Το νησί μας δίδεται σε όποιον έχει τις αισθήσεις ανοιχτές. Αυτό ζητάει σήμερα το κουρασμένο σώμα και ο κουρασμένος νους. Ένα άρωμα, ένα χρώμα. Την επόμενη μέρα θα είναι δύσκολα. Την επόμενη μέρα θα ξεκινήσει η πραγματική μά...