Τελευταία σελίδα αριστερά

Για μας που παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα με μάτια καθαρά, απηλλαγμένοι από το πάθος που συνήθως δημιουργούν οι εκλογικές αναμετρήσεις, έχουμε την ευκαιρία να διακρίνουμε, πέρα από την κάλπη και τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Οι εκλογές ιδιαίτερα αυτές για την τοπική αυτοδιοίκηση, αποτελούν ένα ψυχογράφημα της κοινωνίας. Στην πορεία έχουμε να δούμε πολλά. Εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά των εκλογικών αναμετρήσεων, κάθε τετραετία έχει και τα δικά της. Γι’ αυτό ίσως και το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο. Θυμάμαι όλες τις μεταπολιτευτικές εκλογικές αναμετρήσεις, ακόμα και αυτές που δεν είχα δικαίωμα ψήφου. Μπορεί όλες να είχαν χαρακτηρισθεί κρίσιμες και ας μην ήταν, όλες όμως ήταν ξεχωριστές και των βουλευτικών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτή η προεκλογική περίοδος που διανύουμε, δεν αποτελεί μια επανάληψη, το εγχείρημα της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης την καθιστά πραγματικά κρίσιμη και ξεχωριστή. Η εκλογική διαδικασία αποτελεί μία από τις πιο σκληρές ασκήσεις ανθρώπινων αντοχών...

Άρχισε να μετράει και επισήμως ο προεκλογικός χρόνος. Ένας μήνας δύσκολος με τις σχέσεις των ανθρώπων της κάθε τοπικής κοινωνίας να δοκιμάζονται βάναυσα. Οι χιλιάδες υποψήφιοι που πλαισιώνουν τους συνδυασμούς του Δήμου και της Περιφέρειας, δίνουν τη μάχη της ψήφου, με αντιπάλους όχι μόνο υποψηφίους των άλλων ψηφοδελτίων, αλλά πολλές φορές και τους συνυποψήφιους τους. Το θέμα έχει εξαντληθεί, με δυσκολία μου βγαίνουν οι λέξεις, που αναφέρονται στις επικείμενες εκλογές. Φοβάμαι, ότι στην προσπάθεια μου να βρίσκομαι, εντός επικαιρότητας, θα περάσω στην παραπολιτική παραφιλολογία, που ανέκαθεν μισούσα. «Πολλά λόγια αυτές τις μέρες. Λόγια - κέρματα, λόγια - ψιχία, λόγια μετά λόγου γνώσεως ή άνευ λόγου. Ποια θέλεις; Απ’ όλα έχω. Σε διαφορετική τιμή. Αυτά της επίγνωσης τα ανταλλάσσω μόνο με αφοσίωση. Έχεις;» Η αυτοδιοίκηση από μόνη της, σαν μια συμμετοχική διαδικασία αποδεσμεύεται από τους εναγκαλισμούς και λειτουργεί ανεξάρτητα, γιατί η κάθε τοπική κοινωνία, υπό το βάρος των προβλημάτ...

Η χαώδης διαφορά που προκύπτει δημοσκοπικά, μεταξύ των δυο συνδυασμών που υποστηρίζονται από το ΚΚΕ, για την περιφέρεια Ιονίων Νήσων και το Δήμο Κερκυραίων, έρχεται να επιβεβαιώσει, αυτό που έγραφα σε προηγούμενα κείμενα. Η πολιτική είναι απούσα από τους εκλογικούς σχηματισμούς, είναι παρούσα όμως σε πρόσωπα, που με την στάση τους και την πορεία τους, διασώζουν την χαμένη της τιμή. Οι παλινδρομήσεις ανάμεσα στο «ανεξάρτητο» και το «κομματικό», εξαφάνισαν τις έννοιες. Δεν υπάρχει ανεξάρτητο, ούτε και κομματικό, ανακατεύτηκαν μπερδεύτηκαν, έγιναν αέρας και καπνός. Όλα αυτά τα χρόνια χρησιμοποιήθηκαν κατά περίσταση, εξυπηρέτησαν σκοπιμότητες και σκεπάστηκαν από την αντίφαση. Οι κερκυραίοι που έδωσαν αυτό το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό στον υποψήφιο του ΚΚΕ για τον Δήμο της Κέρκυρας, αν τους ρωτήσεις δεν λένε ότι ψηφίζουν ΚΚΕ, αλλά «Μπάμπη», αυτό, ακόμα και αν στεναχωρεί τον κ. Χαραλάμπους, που είναι στρατευμένο μέλος του Κόμματος, αποτελεί μια πραγματικότητα. Αλλά και ο υποψήφιος που...

Μπορεί η διοικητική μεταρρύθμιση να διαφοροποιεί τα πράγματα, το 2006 με το 2010 όμως, έχουν πολλά κοινά στοιχεία. «Είναι πολλά τα λεφτά έγραφα τότε» και σήμερα, αυτοί που τα απέκτησαν, από το παρασκήνιο επιχειρούν με νύχια και με δόντια να διαφυλάξουν τα κεκτημένα ή για να ακριβολογούμε τα κλεμμένα… «Ζούμε ένα νέο παγκόσμιο μεσαίωνα σε όλες του τις εκφάνσεις. Δεν είναι αποτέλεσμα απαισιοδοξίας η παραπάνω διαπίστωση. Μεσαίωνας στην πολιτική, στην εργασία, στον πολιτισμό, στην ποιότητα ζωής στην ενημέρωση. Ο καπιταλισμός δίνει τα ρέστα του, δημιουργώντας όλο και περισσότερες ανάγκες στην κοινωνία και όπου αυτό δεν είναι εφικτό, με την ισχύ των όπλων, γκρεμίζει για να ξαναχτίσει Ζούμε σε μια πόλη, που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, να είμαστε ικανοποιημένοι από την ποιότητα ζωής. Δεν είμαστε όμως. Ζούμε σε μια πόλη που πλήττεται εδώ και χρόνια από μια άνευ προηγουμένου συναλλαγή. Δέσμια οικονομικών συμφερόντων, που αναδεικνύουν έντονα το φαινόμενο της διαπλοκής. Ζούμε τον μεσαίωνα μα...