Τελευταία σελίδα αριστερά

Για να διασκεδάσω τις ανασφάλειες της εφεδρείας και της απόλυσης ένα παλιότερο κείμενο για να περάσει και αυτό το σαββατοκύριακο. Όταν έγραφα πρόσφατα, ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση από τα 49 μέχρι τα 50, δεν μπορούσα να υπολογίσω το μέγεθος. Δυστυχώς ατελείωτα τα χιλιόμετρα. Εμένα λοιπόν, που μια ζωή με κυνηγούσε το εφήμερο, ήρθε η μονιμοποίηση σαν κερασάκι στην τούρτα, για να μου χαλάσει τη γιορτή. Που να τρέχεις τώρα στα πενήντα σκέφτεσαι. Οι δρόμοι έχουν απαγορευτικό. Η ανηφόρα θέλει γερά πνευμόνια. Θα πάρω το δρόμο, το μονόδρομο και την απόφαση τη μεγάλη. Ταφόπλακα στα όνειρα μου. Έγραφα παλαιοτέρα ότι μια ζωή με κυνηγούσε το εφήμερο, η πορεία μου όμως αποδεικνύει ότι εγώ κατά βάθος το κυνηγάω. Έχω την ευτυχία να ανήκω στην ομάδα των συμβασιούχων, αορίστου χρόνου. Ελπίδα όλων των συνάδελφων μου είναι η μονιμοποίηση, εξαιρώ τον εαυτό μου απ’ αυτήν την προοπτική, φαντάζομαι ότι η προσωπική ομηρία από εκεί αρχίζει. Αυτή η τακτοποίηση της μονιμότητας με τρομάζει, έχω βαθύτατα ριζωμένη...

Τα άνανδρα κτυπήματα στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, από την εχθρική προς τον Λαό κυβέρνηση, δεν έχουν τελειωμό. Τα τελευταία μέτρα εκτός των άλλων αποκαλύπτουν το μέγεθος της δειλίας και της ασέβειας. Χωρίς αιδώ οδηγούν ανθρώπους τρίτης ηλικίας στην απόγνωση. Τσαλακώνουν αξιοπρέπειες, κερνούν πίκρα και θλίψη, τους πατεράδες τους και τις μανάδες τους. Ρίχνουν στο ψαχνό, σφάζουν αδιακρίτως, χωρίς να έχουν αποφασίσει πόσους και ποιους. Ο κόσμος τρέχει αλαφιασμένος να δει τις λίστες των αγνοούμενων. Ψάχνει τα ονόματα των πνιγμένων του μεγάλου ναυαγίου. Ψάχνει ο καθένας το όνομα του, στα νέα μέτρα. Αν τον περιλαμβάνουν. Και αν τον περιλαμβάνουν σήμερα, τουλάχιστον τελειώνει με τις αγωνίες και τις αναμονές. Τελειώνει γι’ αυτόν ο αργός θάνατος και συνεχίζεται για κάποιους άλλους. Την ολομέτωπη επίθεση στα γυναικόπαιδα, στους άοπλους, στους άμαχους, στους απόμαχους, ακόμα και τα λόγια του θυμού δεν αρκούν για να την περιγράψουν. Χθες έγραφα ότι ο Υπουργός Οικονομικών είδε μικρός ...

Η αλήθεια είναι ότι δεν είδα ειδήσεις απόψε. Είναι τρομακτικά τα βράδια μέσα από τα δελτία ειδήσεων. Δεν μπορώ διάολε να πιστέψω ότι η ζωή αυτής της χώρας εξαρτάται από την εκταμίευση της έκτης δόσης. «Είμαστε ακόμα ζωντανοί» Τραγουδάει δυνατά η Γαλάνη και έχει πάρει μαζί της στο VOX και την Πρωτοψάλτη για να ακουστεί πιο δυνατά. Και τα «πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει» γι’ αυτό σου λέω «έλα μη κλαις», είμαστε ακόμα ζωντανοί. ………………………………………………………………………………………….. Ο Υπουργός Οικονομικών, είδε μικρός την Πανάγια και του είπε ότι θα είναι ο συνεχιστής του Ελευθέριου Βενιζέλου, και θα κάνει τη μεγάλη Ελλάδα, σήμερα περιορίζει τα μεγαλεπήβολα σχέδια του και αρκείται να τη σώσει από τη χρεοκοπία. Αυτός! Αυτός που μαζί με τους συντρόφους του «εκσυγχρονιστές» και τους άλλους ομοϊδεάτες του νεοφιλελεύθερους, οδήγησαν την χώρα στο γκρεμό. Για τον Παπανδρέου δεν έχω λόγια… Χρήσιμο είναι εδώ να θυμηθούμε, αυτά που θυμήθηκε ο Στάθης για να το κλείσουμε το θέμα...

Η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο. Η εκλογές στην παρούσα φάση είναι μονόδρομος. Αν πρέπει να χορέψουμε το χορό του Ζαλόγγου, να το αποφασίσουμε από κοινού. Να πέσουμε στο γκρεμό με την θέληση μας. Αν με όσα συμβαίνουν, συνεχίσουμε να διατηρούμε το δικομματικό σύστημα, να κουνήσουμε μαντίλι και να βουτήξουμε. Δεν μας χρειάζεται ο τόπος. Η παρούσα κυβέρνηση έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, κανείς δεν πιστεύει κανέναν. «Η απώλεια εμπιστοσύνης προς την ηγεσία, μαζί με την ύφεση και την ανεργία, σκορπούν παγωνιά στο κοινωνικό σώμα. Ας τελειώνει ο αργός θάνατος: αυτό ακούγεται παντού» γράφει ο Νίκος Ξυδάκης «…Στα μάτια της κοινής γνώμης, είναι φανερό ότι το παρόν πολιτικό προσωπικό απλούστατα είναι ανεπαρκές, δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την ιστορική κρίση• οι πολιτικοί μας ήταν φτιαγμένοι και μαθημένοι σε έργα χαμηλής πολιτικής, χαμηλών απαιτήσεων. Όταν ήρθε η ώρα της κρίσης, φάνηκε πόσο ανέτοιμοι και ανεπαρκείς ήταν…» Αν και στην παρούσα φάση δεν δοθεί τέλος στην περίοδο τη...

Η ομοιοπαθητική θεραπεία, που επιχειρώ κατά καιρούς να εφαρμόσω, με κόντρα ηλικίες, κόντρα μελαγχολίες και υπερβολές, για να πέσω στα μαλακά, μπροστά σε τούτο τον τυφώνα, έχει αποδειχτεί αναποτελεσματική. Η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία, ξεπερνάει την υπερβολή. Η πραγματικότητα δεν σηκώνει αστειάκια. Το τελευταίο κείμενο, το κατάπιε ο χοντρός υπουργός των Οικονομικών, που τον περιμένουμε απόψε, να εξαγγείλει, τα μέτρα της Δευτέρας, έχουμε και Τρίτης και Τετάρτης και κάθε μέρας. Τον περιμένουμε να φέρει απ’ ευθείας το χειμώνα, μπας και γλιτώσουμε από τις αναμονές. Είμαι υπερβολικός, που γράφω για την ανικανότητα της ηγεσίας; Πόσες φορές έχουν πάρει μέτρα και νέα μέτρα και άλλα μέτρα; Όλα τα μέτρα έχουν αποτύχε. Οδηγούν μαθηματικά τη χώρα στη πτώχευση, με το Λαό εξαθλιωμένο, κατακερματισμένο, διχασμένο, ανήμπορο να αντισταθεί, να σταθεί στα πόδια του. Είμαι υπερβολικός που γράφω ότι είναι επικίνδυνοι; Δύο χρόνια, εκτελούν εντολές του εχθρού, γιατί τι άλλο μπορεί να είναι...