Όταν έγραφα πρόσφατα, ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση από τα 49 μέχρι τα 50, δεν μπορούσα να υπολογίσω το μέγεθος. Δυστυχώς ατελείωτα τα χιλιόμετρα. Εμένα λοιπόν, που μια ζωή με κυνηγούσε το εφήμερο, ήρθε η μονιμοποίηση σαν κερασάκι στην τούρτα, για να μου χαλάσει τη γιορτή. Που να τρέχεις τώρα στα πενήντα σκέφτεσαι. Οι δρόμοι έχουν απαγορευτικό. Η ανηφόρα θέλει γερά πνευμόνια. Θα πάρω το δρόμο, το μονόδρομο και την απόφαση τη μεγάλη. Ταφόπλακα στα όνειρα μου.
Έγραφα παλαιοτέρα ότι μια ζωή με κυνηγούσε το εφήμερο, η πορεία μου όμως αποδεικνύει ότι εγώ κατά βάθος το κυνηγάω.
Έχω την ευτυχία να ανήκω στην ομάδα των συμβασιούχων, αορίστου χρόνου. Ελπίδα όλων των συνάδελφων μου είναι η μονιμοποίηση, εξαιρώ τον εαυτό μου απ’ αυτήν την προοπτική, φαντάζομαι ότι η προσωπική ομηρία από εκεί αρχίζει.
Αυτή η τακτοποίηση της μονιμότητας με τρομάζει, έχω βαθύτατα ριζωμένη, την αίσθηση του παροδικού, αισθάνομαι περαστικός από παντού, δεν λέω για τη ζωή, αυτό δεν θέλω να το σκέφτομαι.
Καταλαβαίνω την αγωνιά των συνάδελφων ύστερα απ’ αυτό το καθεστώς ανασφάλειας που βιώνουν τόσα χρόνια, προσωπικά όμως μου φαίνονται εντελώς ξένα όλα αυτά. Για μένα η ζωή είναι κίνηση, ροή αγώνας. είναι διαρκής αναζήτηση αναίρεση και αμφισβήτηση. Μονιμότητα διαθέτει μόνο ο θάνατος.Σε ένα παλαιότερο χρονογράφημα στην «Καθημερινή της Κυριακής» διάβασα μια περίπτωση μονιμότητα, που προσεγγίζει την αιωνιότητα.
«Αξιωματικός γεννημένος το 1875 νυμφεύτηκε εικοσιπέντε χρόνια νεότερή του - η οποία ζει ακόμα, θαλερότατη, και εισπράττει σύνταξη. Και μετά από αυτήν, η κόρη, γεννημένη το 39 και πρόσφατα χωρισμένη, θα εισπράττει, στατιστικά, και μέσα στον 21ο αιώνα. Να μια περίπτωση μονιμότητας που μπορεί να διαρκέσει εκατόν τριάντα χρόνια».
εργάζεσαι τριάντα πληρώνεσαι εσύ και οι απόγονοι σου εκατό τριάντα, αυτό θα πει αλληλεγγύη για τις επόμενες γενιές.
Επειδή οι άνθρωποι είναι περαστικοί καλό είναι να αποφεύγουν την μονιμότητα. Μου λένε ότι αυτό το αμάξι κρατάει μια ζωή και με πιάνει τρόμος. Τι θα πει μια ζωή, μια ζωή κρατάνε οι άνθρωποι και όλα τα άλλα πρέπει να τ’ αλλάζουν.
Η μονιμότητα δεν είναι απλώς μια υπαλληλική ιδιότητα. Είναι μια διαφορετική έννοια του χρόνου και της ζωής.
…………………………………………………………………………………………..
Το αφιερώνω στους ταλαιπωρημένους συναδέλφους συμβασιούχους και τους υπενθυμίζω ότι με την μονιμότητα στο δημόσιο δεν κερδίζουμε και την αιώνια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου