Τελευταία σελίδα αριστερά

Η “αποτυχία ” που έγραφα στο χθεσινό κείμενο, δεν έχει να κάνει με τις λύσεις, που δεν μπόρεσε να δώσει μέχρι σήμερα   η   κυβέρνηση,   στα σοβαρά προβλήματα που δημιούργησε η οικονομική κρίση   στο Λαό μας. Η αποτυχία για όσους μπορούν να διαβάσουν τις λέξεις κάτω από το δέρμα,  έχει  να κάνει με την εικόνα μας. Θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα τα πράγματα, με την ελπίδα όμως παρούσα. Η σημερινή εικόνα  ψαλίδισε την ελπίδα, δεν δίνει κανένα περιθώριο. Η σημερινή εικόνα δεν είναι αριστερά. Η αριστερά διαπνέεται από ηθική,   το λένε και οι εχθροί μας. Η αριστερά δεν μπορεί να λέει ψέματα. Δεν επινοεί καινούργιους όρους, για να πράττει αυτά που πολεμούσε. Δεν ανακαλύπτει   λέξεις, για να   τις βάζει   στη θέση   εκείνων που μίσησε ο Λαός και τελικά να κάνει τα ίδια.   Οι αναφορές σε αυτά που υποσχέθηκε και έκανε ακριβώς τα αντίθετα   δεν εξυπηρετούν, άλλωστε είναι τόσο νωπές, που ακόμα ηχούν στα αυτιά μας. «Εμ...

Τίποτα σημαντικό καθ’ όλη τη διάρκεια της απουσίας μου. Τίποτα που να ξεφεύγει από την πεπατημένη. Αυτή είναι η τραγωδία της «πρώτης φοράς» αριστερά. Μπήκε στη θέση του οδηγού για ν' αλλάξει την πορεία του τόπου και μέχρι σήμερα, κινδυνεύει να αποκοιμηθεί στο τιμόνι. Η απογοήτευση για την τραγικές μέρες   που βιώνει η χώρα, υπολείπεται   της θλίψης για την στάση μιας αριστερής κυβέρνησης, που έστω και σε επίπεδο συμβολισμών, δεν έχει να επιδείξει τίποτα που να δικαιολογεί το όνομα της. Είναι περιττό να αποτυπώσουμε με λέξεις αυτά που ζούμε. Αποτυχία! Αναλαμβάνω μέρος της ευθύνης. Τι να γραφτεί παρακάτω; Αυτά που κρατάμε, και τα σιγοψιθυρίζουμε με κλειστό το στόμα για να τ’ ακούμε μόνοι μας. Αυτά που αν ξεφύγουν από την ψυχή μας, εξαερώνονται. Αυτά που δεν χωράνε στην πραγματικότητα.  Φυσικά και δεν είναι πράξη ηρωική, να τσαλακώσουμε  την εικόνα μας. Ανάγκη περισσότερο δική μας είναι, για να νοιώσουμε  για λίγο χρήσιμοι.   Ήξερ...