Τελευταία σελίδα αριστερά

Στα καθ’ ημάς, οι σημερινές συνθήκες μόνο αισιοδοξία δεν δικαιολογούν. Πολλά τα ανοιχτά μέτωπα, με τρύπιες άμυνες απέναντι τους. Ακρίβεια, ασφαλιστικό, ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων, σκάνδαλα, ανεργία, υγεία, μα πάνω απ’ όλα το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα που πνίγει κάθε ελπίδα για το μέλλον. «Θα προχωρήσουν πάση θυσία οι μεταρρυθμίσεις» διαλαλεί ο Πρωθυπουργός. Και πως; Το μεγάλο πρόβλημα είναι παιδεία. Σαν εθνικό φυτώριο νέων «ανταλλακτικών» της κοινωνικής μηχανής, θα πρέπει να βρει το τρόπο λειτουργίας της και να βασιστεί σε στέρεα θεμέλια . Η βασική δυναμική της κοινωνικής μεταμόρφωσης δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από τη λειτουργία των πανεπιστήμιων. Αν ο πανεπιστημιακός θεσμός δεν αναβαθμιστεί γενναία και αν δεν κάνουμε αρχή απ’ αυτό, τα υπόλοιπα αποτελούν επαγγελίες ψευδεπίγραφες. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η ημετέρα εκπαίδευση έρχεται τελευταία και καταϊδρωμένη σε ποιότητα και σε απόδοση – σε πλήρη συμφωνία εξάλλου με τις δαπάνες για την παιδεία - (3, 5% εμείς, 5,5% ο μέσος όρος των...

Ημέρα του περιβάλλοντος χθες και μαζί, της υποκρισίας, επειδή δεν φτάνουν οι μέρες του χρόνου για να γιορτάζουμε όλα αυτά τα απίθανα πράγματα που γιορτάζουμε, θεωρώ ότι η υποκρισία πάει πακέτο με τις «προσπάθειες» των οικονομιών για την προστασία των περιβάλλοντος «Και ξαφνικά», γράφει ο Σωκράτης Τσιχλιάς «το περιβάλλον έγινε της μόδας. Δεν υπάρχει εταιρεία που να μην προσθέτει μια πράσινη πινελιά στις διαφημίσεις της, ακόμη κι αν η ίδια εταιρεία μολύνει το περιβάλλον. Δεν υπάρχει μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος, ο οποίος παίρνει στοιχειωδώς υπ' όψιν του το μάρκετινγκ και τους επικοινωνιολόγους, που να μην έχει συμπεριλάβει στα στελέχη του, έναν επιστήμονα περιβαλλοντολόγο, ο οποίος βεβαίως συνιστά θερμώς συμμετοχές σε δράσεις πράσινου προφίλ. Αλλά ούτε και εκπομπάρχης υπάρχει, με στόχους υψηλής ακροαματικότητας, που να αφήνει το περιβάλλον έξω από το θεματολόγιό του ...» «Οι λίγοι, τα ψώνια, οι οικολόγοι, οι δακτυλοδεικτούμενοι των περασμένων δεκαετιών έγιναν τώρα πλήθος μέγα, καθώ...

Δύσκολες μέρες, για την τοπική μας κοινωνία, δύσκολα μέρες και για μας, που αποτυπώνουμε τις σκέψεις στα Μ.Μ.Ε Είναι μέρες που δίνουν όλοι εξετάσεις. Έχει χρόνια να ζήσει η Κέρκυρα τέτοια γεγονότα, ή για να ακριβολογούμε δεν έχει ζήσει στην μεταπολεμική περίοδο. Το 1935, σε ένα συνέδριο στο Παρίσι για την υπεράσπιση της Κουλτούρας, ο Μπερτολτ Μπρεχτ μεταξύ των άλλων, έλεγε τα εξής: «Κι η τέχνη πρέπει, σ’ αυτούς τους καιρούς των αποφάσεων ν’ αποφασίσει. Μπορεί να κάνει τον εαυτό της όργανο μιας μικρής μερίδας ορισμένων που παίζουν τις θεότητες της μοίρας για τους πολλούς και που απαιτούν μια πίστη που πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να είναι τυφλή, και μπορεί να σταθεί στο πλευρό των πολλών και να βάλει τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια. Μπορεί να παραδώσει τον άνθρωπο στις συγχύσεις, τις αυταπάτες και τα θαύματα, και μπορεί να παραδώσει τον κόσμο στον άνθρωπο. Μπορεί να μεγαλώσει την αμάθεια και μπορεί να μεγαλώσει τη γνώση. Μπορεί να κάνει έκκληση στις δυνάμεις που αποδείχνουν τη δύναμη τους κατ...

Όταν έγραφα στις αρχές του περασμένου μήνα για το Μάη τον κόκκινο - όχι από τις παπαρούνες - δεν φαντάστηκα ότι λίγο πριν φύγει θα μου θύμιζε τελικά, ότι αυτός ο μήνας δεν μπορεί να πείσει για τις λουλουδιασμένες προθέσεις του, μόνο οι λέξεις προδίδουν ότι ψιθυριστά μαθεύτηκε, λέξεις που έγιναν ποιήματα και μετά μπήκαν τραγούδια σ΄ όλα τα στόματα. Κάθε τραγούδι και ένας νεκρός. Οι ποιητές που αποτύπωσαν τις στιγμές με το πραγματικό του χρώμα, με λέξεις βγαλμένες μέσα απ’ το αίμα της ψυχής, θα έχουν ακόμα μια επιβεβαίωση. Η Λευκίμμη βάφτηκε κόκκινη η 43χρονη μάνα άφησε χθες την τελευταία της πνοή, θύμα των επεισοδίων που διαδραματίστηκαν την περασμένη Πέμπτη στη Νότια Κέρκυρα με αφορμή την αντίδραση των κατοίκων της περιοχής, των κατοίκων που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ στην προσπάθεια τους να αποτρέψουν την δημιουργία ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη. Εκείνο το κείμενο που γράφτηκε για το Μάη της αντίστασης των αγώνων των θυμάτων, των ποιητών και των τραγουδιών, θα έπρεπε να γραφτεί σήμερα γι’ αυτ...