Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Περί έρωτος




Χθες είχαμε του Άγιου Βαλεντίνου, έμαθα σήμερα . Δεν είναι που μεγαλώσαμε και αρχίζουμε να ξεχνάμε, είναι που εκ πεποιθήσεως, διαφορετικά διαχειριστήκαμε, αυτό το υπέροχο συναίσθημα. Πως και ποτέ γιορτάζει ο ερωτάς; Σε ανύποπτο χρόνο και με τρόπο ξεχωριστό για τον καθένα. Δεν δικαιολογώ με τα παραπάνω, την χθεσινή απουσία. Όχι δεν πιστεύουμε, σ΄ αυτούς τους αγίους εμπόρους, για να ακριβολογούμε δεν πιστεύουμε σε κανέναν άγιο. Στον άγιο έρωτα πιστεύουμε, μόνο που, δεν τον λένε Βαλεντίνο. Εμείς οι πιο παλιοί δίνουμε την ανάποδη μάχη, να προσπαθήσουμε να υπερασπιστούμε τα κομματάκια του εαυτού μας που εκτιμούμε. Και ο έρωτας δεν χωράει σε κόκκινες χάρτινες καρδούλες.
Γιατί; Θέλει ψυχή ο έρωτας για να είναι αληθινός και το μέτρο στην προκειμένη περίπτωση είναι εκμαγείο του μετρίου
«πίσω από τα μάτια μου κρυφά σε περιμένω» τραγουδάει η Δήμητρα Γαλανή περιμένοντας εκείνη τη μαγική στιγμή της ερωτικής ομολογίας που κανένας εισαγόμενος άγιος δεν μπορεί να ζωγραφίσει, ούτε καν να διανοηθεί. Τέτοιοι άγιοι είναι για τα άλλα, τα τυπικά, για το στάδιο της γυμναστικής.
Πίσω από τα μάτια μου κρυφά σε περιμένω, να ζήσουμε το όνειρο, περιμένοντας να δύσει ο ήλιος, να γίνουμε σκιές μες στο σκοτάδι, μήπως γίνουν ευκολότερα τα λόγια.
Χρειάζεται καθορισμένη ημερομηνία για να γιορτάσουν οι ερωτευμένοι;
Και οι άλλοι; Οι απογοητευμένοι, οι κουρασμένοι από τις μακροχρόνιες σχέσεις, οι προδομένοι, οι απασχολημένοι τι πρέπει να κάνουν την ημέρα της γιορτής;
Γι’ αυτό ξέχασα την χθεσινή ημέρα. Γιατί ο έρωτας δεν ξέρει από χρόνο, δεν χωράει σε χάρτινες καρδούλες., δεν περιορίζεται σε επετείους, ο έρωτας κινείτε ελευθέρα μες στης καρδιάς το αίμα.


Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Δεν γίνονται θαύματα



Δε μπορεί το ΠΑΣΟΚ. Ούτε η ανανέωση της εμπιστοσύνης στο Πρόεδρο του, ούτε οι απεγνωσμένες προσπάθειες των έμπειρων στελεχών της αριστεράς, που έχουν αναλάβει την ανασυγκρότηση του μπορεί να σταματήσει την κατιούσα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μπορεί κάποιος να ισχυρισθεί ότι και με ανακυκλώσιμα υλικά μπορεί να φτιάχνουν εξ αρχής καινούργια προϊόντα., αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί στο ΠΑΣΟΚ, που αποτελείτε από υλικά, εχθρικά προς το περιβάλλον, δεν και καίγονται δεν λειώνουν δεν αποσυνθέτονται, έχουν όλες τις προϋποθέσεις να βρικολακιάσουν και να ταλαιπωρούν το πολιτικό σύστημα και τον Λαό για πολλά χρόνια ακόμα.
Δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα σ’ αυτόν το χώρο, ότι η δύναμη που έχει αποκτήσει, έχει να κάνει και με αμαρτωλές περιόδους εξουσίας, η σύνθεση του, δεν έχει να κάνει μόνο με πρωτοπορίες του λαού που μπήκαν μπροστά για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα του. Δυστυχώς μαζί με αυτούς, προστέθηκαν και άλλοι, κερδοσκόποι συμφεροντολόγοι ματαιόδοξοι, φιλόδοξοι εξουσιολάγνοι φοβισμένα ανθρωπάκια, συμβασιούχοι, κάθε καρυδιάς καρύδι για να συνθέσουν αυτό που αποκαλείτε σήμερα το «όλον» ΠΑΣΟΚ.
Έχει διαβρωθεί τόσο πολύ το κόμμα, που ακόμα και αυτοί που έχουν ξεκινήσει με τις αγνότερες προθέσεις, ο προβληματισμός τους, δεν πάει παραπέρα και αδυνατούν να ξεφύγουν από τις σταθερές που έχουν παγιωθεί.
Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ, να ανακάμψει, και το διακρίνει κανείς στα πρόσωπα αυτών που το υπερασπίζονται, όχι από κάποια συμφέρον αλλά γιατί το πίστεψαν πραγματικά. Το διακρίνει κανείς στον βαριεστημένο αγώνα που καταβάλλουν, ελπίζοντας ότι θα συμβεί κάποιο θαύμα, και ας γνωρίζουν ότι στις μέρες μας δεν γίνονται θαύματα.


Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

Υπό αμφισβήτηση ο δικομματισμός


Σημερινή δημοσκόπηση της εταιρείας Public Issue για λογαριασμό της «Καθημερινής» και του ΣΚΑΪ, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτά που γράφαμε στο χθεσινό δημοσίευμα «Υπό συνεχή και διευρυνόμενη αμφισβήτηση τελεί πλέον ο δικομματισμός» Σύμφωνα με την εκτίμηση της πρόθεσης ψήφου, αν αύριο είχαμε εκλογές η Ν.Δ. θα αποσπούσε το 38,5% των ψήφων έναντι 35% του ΠΑΣΟΚ. Τρίτο κόμμα θα αναδεικνυόταν ο ΣΥΡΙΖΑ με 11,5% και ακολουθούν ΚΚΕ (7,5%) και ΛΑ.Ο.Σ. (4,5%). Το αποτέλεσμα αυτό δεν θα οδηγούσε σε αυτοδύναμη κυβέρνηση, αφού η Ν. Δ. θα καταλάμβανε 143 έδρες. Μείωση της κοινοβουλευτικής του δύναμης θα παρουσίαζε το ΠΑΣΟΚ (98 βουλευτές) ενώ αντιθέτως η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα τριπλασιαζόταν φθάνοντας τις 31 έδρες. Οι βουλευτές του ΚΚΕ θα έφθαναν τους 20 και του ΛΑ.Ο.Σ. τους 12. Η έρευνα διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα πριν την εκλογή Τσίπρα. Το ενδεχόμενο αυτό μπορεί να τρομάζει τα γαλάζια και πράσινα κομματικά επιτελεία, όχι όμως και την κοινή γνώμη που σε ποσοστό 52% θεωρεί ότι η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί καλύτερα από κυβερνήσεις συνεργασίας.
Βεβαίως οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν τη στιγμή. Τίποτε δεν είναι δεδομένο για κανένα κόμμα, πόσω μάλλον για τον Συνασπισμό, που και οι θερμότεροι υποστηρικτές του, το υπερψηφίζουν υπό αυστηρούς όρους. Ο ΣΥΝ μπορεί να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στην διαμόρφωση της Νέας μεταπολίτευσης αν δεν αρκεστεί στην ηλικιακή και μόνο ανανέωση της ηγεσίας του, δεν θα μετατρέψει τον πρόεδρο σε αρχηγό και δεν θα βιαστεί να πιστέψει ότι τα τωρινά ενθαρρυντικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων θα μεταφραστούν οπωσδήποτε σε ψήφους την ώρα της κάλπης.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως ορθά επισημαίνει ο Παντελής Μπουκάλας «Για χρόνια, και ιδίως επί Ανδρέα Παπανδρέου, η Αριστερά, συνήθιζε να μοιρολογεί καταγγέλλοντας το ΠΑΣΟΚ ότι «τη λεηλατεί». Ίδια μοιρολόγια αρχίζουν να ακούγονται τώρα από την πλευρά των πρασίνων, που αδυνατούν με τη σειρά τους να διακρίνουν αφενός τα λάθη τους, αφετέρου τις στροφές της κοινωνίας και τις κινήσεις της ιστορίας, μικρές ή μεγάλες, και ως εκ τούτου αυτοκαταδικάζονται. Κατά βάθος, αυτή η πρόσδεση σε κεκτημένα που απλώς δεν υπάρχουν, άλλο δεν συνιστά παρά άρνηση της πολιτικής και προοίμιο σοβαρότερης ήττας»
Αλλά η πολιτική αυτό ακριβώς είναι: διαρκείς συγκρούσεις, αναπροσανατολισμοί, μετακινήσεις, απορρίψεις, νέες προτιμήσεις. Η τωρινή ραγδαία πτώση του ΠΑΣΟΚ όπως βέβαια και η επίσης ραγδαία αύξηση των δυνάμεών του τη δεκαετία του 1980, θα έπρεπε να είχε διδάξει την ηγεσία του, ότι ασάλευτη κοινωνία δεν υπάρχει, όσο και αν τα ηγεμονεύοντα κόμματα επιχειρούν να την καθηλώσουν και να την περιφράξουν.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

Στην εποχή των λυγμών



Γράφαμε την περασμένη εβδομάδα για το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου, μιας μακράς περιόδου, που αριθμεί 35 χρόνια. Δεν είναι οι τελευταίες εκλογές και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις που προαναγγέλουν το τέλος του δικομματισμού και ουσιαστικά - όπως λέει ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας - την αρχή μιας νέας μεταπολίτευσης. Ολόκληρο το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας βρίσκεται σε αδιέξοδο και αυτό που βλέπουμε ως κρίση της πολιτικής δεν είναι παρά οι λυγμοί για το τέλος μιας εποχής. Όπως γράφει και T.S. Elliot «Ο κόσμος δεν τελειώνει με έναν κρότο αλλά με έναν λυγμό».
Για τους κρότους που ακούστηκαν κατά το παρελθόν και προμηνούσαν το τέλος της μεταπολίτευσης απαντάει ένα ενδιαφέρον άρθρο στην «Καθημερινή της Κυριακής»
«Από το 1974 μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλοί κρότοι. Κάποιοι πίστεψαν ότι 1989θα ήταν το τέλος εποχής. Κάποιοι έβγαλαν αγγελτήριο θανάτου της μεταπολίτευσης με την «Πολιτική Ανοιξη». Άλλοι με την εξίσου φαντασμαγορική ίδρυση του κόμματος Αβραμόπουλου. Κάποιοι ταύτισαν τη μεταπολίτευση με τους χαρισματικούς και είδαν το τέλος της στην εκλογή του κ. Σημίτη. Σήμερα πολλοί διακρίνουν το τέλος εποχής στις δημοσκοπήσεις που θέλουν τον δικομματισμό να πέφτει κάτω από 80%.
Το πρόβλημα με τα θεωρητικά σχήματα για το τέλος της μεταπολίτευσης που προτάθηκαν μέχρι σήμερα, είναι ότι φωτίζουν το εποικοδόμημα της πολιτικής και όχι την ουσία της. Ναι μεν ήταν μεγάλος ο κρότος που έκανε στην πολιτική σκηνή ο κ. Σαμαράς το 1993, αλλά δεν αντιστοιχούσε σε υπαρκτά κοινωνικά ρεύματα, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει απομείνει ένας ασθενής αντίλαλος.
Η μεταπολίτευση που χαρακτηρίστηκε από την εκρηκτική διεύρυνση της κρατικής παρεμβατικότητας (από τη σοσιαλμανία του Κ. Καραμανλή, μέχρι τις κοινωνικοποιήσεις του Α. Παπανδρέου και από τη συνταγματική επιταγή για τον βασικό μέτοχο μέχρι τον νόμο για τα «φρουτάκια») μας τελειώνει κομμάτι-κομμάτι, απόφαση-απόφαση της Ε.Ε., φορτίο-φορτίο που μας έρχεται από την Κίνα».
Βρισκόμαστε λοιπόν στην περίοδο των λυγμών, όσο για το χρόνο αυτός θα καθορισθεί, από το πόσο θα χρειασθεί να κατανοήσουν κάποιοι τα δεδομένα της νέας εποχής. Γιατί μπορεί ο Αλαβάνος να έδωσε την σκυτάλη στην νέα γενιά, δεν φτάνει όμως το δικό του κατοστάρι για να ολοκληρωθεί η κούρσα με επιτυχία.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...