Τελευταία σελίδα αριστερά

Θα περίμενα από τους φορείς της τοπικής κοινωνίας, τα κόμματα και κυρίως από ανθρώπους της αυτοδιοίκησης ,   μετά τον ανορθόδοξο για να μην πω βίαιο άνοιγμα της συζήτησης για το σπάσιμο του ενιαίου Δήμου Κέρκυρας , να πάρουν κάποια θέση. Πρόκειται για να ένα θέμα που αφορά όλους μας , που αφορά το μέλλον αυτού το τόπου .     Δεν σας κρύβω , ότι από την αρχή υπήρξα υποστηρικτής  του ενός Δήμου , δεν μπορώ όμως σήμερα να μην παραδεχτώ την ήττα . Το σχέδιο « Καλλικράτης » όπως και αυτό που είχε προηγηθεί με τους Κ αποδιστριακούς Δήμους , απέτυχαν πανηγυρικά .  Σήμερα  θα πρέπει να υποστηρίξουμε εκείνη τη συνθήκη, που  θα λειτουργήσει θετικά για το σύνολο του  Κερκυραϊκού Λαού . Για να συμβεί αυτό δεν θα πρέπει να περιμένουμε τη κυβέρνηση να μας  βρει τη λύση .   Έχοντας την εμπειρία από την ε...

Να χάσω μια ζωή για μια στιγμή; Πόσα να σβήσω πια, από μια ζωή που νομοτελειακά, κάποτε τελειώνει;  Αυτό θα κάνω, θα αφαιρέσω τη στιγμή, θα τη σβήσω από το ν χρόνο. Θα κρατήσω τη ζωή. Θα εξαφανίσω εκείνο το παγωμένο βλέμμα, θα κρατήσω τα μάτια τα ζεστά . Μια μέρα λιγότερη είχε ο περασμένος Σεπτέμβρης, για τη φετινή χρονιά  έγινε Φεβρουάριος δίσεκτου έτους. Πάμε παρακάτω. Καλά τα παιγνίδια αλλά για να διεξαχθούν χρειάζεται πάνω απ ' όλα το γήπεδο, χωρίς λακκούβες και ρωγμές. Βάση που να αντέχει τις μάχες. Για το συναισθηματικό υπόβαθρα ο λόγος, η στερεότητα του οποίου εξασφαλίζει τις συνθήκες. Το ερωτικό παιγνίδι, αντέχει τις ακρότητες συγχωράει τα λάθη και δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις της προσφοράς που δεν περιμένει ανταπόδοση. Για να έχει το παιχνίδι ενδιαφέρον, χρειάζεται πάθος και δύναμη, τα ελάχιστα τα γίνονται μεγάλα, ώστε να αποκτούν οι λεπτομέρειες ανάλογο ενδιαφέρον με τα γεγονότα και σε πολλές περιπτώσεις να τα ξεπερνούν. Μια παρτίδ...

Κυριακή βράδυ, τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη, πιο μελαγχολική ώρα δεν γίνεται. Νοιώθω την απειλή ότι είμαι ο τελευταίος ζωντανός σ’ αυτή την πόλη. Πέρασα ένα ουδέτερο σαββατοκύριακο. Τα άσχημα και τα όμορφα γεμίζουν τις λευκές κόλλες της ζωής μας, τα ουδέτερα τις αφήνουν κενές και πολλαπλασιάζουν τις ώρες της προσμονής. Το χειρότερο... η υπομονή μου έχει εξαντληθεί. Από τέτοιες μοναξιές τελικά φτιάχνουμε Θεούς και έρωτες, μόνο που κάποια στιγμή μας ξεφεύγουν από τα χέρια, ελευθερώνονται μας επιβάλλονται και μας δυναστεύουν. Ύστερα έρχεται το μίσος. Τίποτα δεν είναι αγριότερο από μια τέτοια κατάσταση. Αιχμάλωτοι στην ανάγκη σερνόμαστε σαν καταραμένοι. Η ανάγκη μας αιχμαλωτίζει, μα κανείς δεν αγαπά την αιχμαλωσία, ούτε και οι αφέντες αγαπούν τους σκλάβους. Η σχέση μου μπήκε σε μια διαρκή δοκιμασία με τα όνειρά μου. Σε τίποτα τελικά δεν συμπίπτουν. Το ερώτημα για το πόσο είναι ελεύθερος κανείς να καθορίζει τη ζωή του, αρχίζει να με βασανίζει. Όσο περνούν τα χρόνια, όσο α...

Τι ωραία τα παιγνίδια με τους μήνες. Δεύτερη μέρα του Οκτώβρη. Οι ευχές δόθηκαν χθες. Τι το θυμήθηκα... Αυτές τις μέρες τα έχω βάλει με τη μνήμη μου. Αναρωτιέμαι γιατί μου έφερε στο προσκήνιο αυτό και όχι κάποιο άλλο. Οι αϋπνίες, μου έχουν τσακίσει το σύστημα . Θέλω να βουλιάξω σε αναισθησία, σε απάθεια, στο κενό. Κάνω νευρικές βόλτες και το σπίτι μου φαίνεται μικρό. Θα βγω έξω. Η μνήμη μου , δεν έχει συγκρατήσει σπουδαία πράγματα, παρ΄ όλα αυτά, εκείνα που θυμάται τ' ακολουθώ , με σπρώχνουν προς τα πίσω, με οδηγούν στην αρχή, όπως στο “φιδάκι” εκείνο το παιδικό παιγνίδι με τα σκαμπανεβάσματα . Αυτό είναι ο δράστης. Έφτασα κοντά στο τέρμα και με περίμενε με κείνο το σατανικό βλέμμα ικανοποίησης, έτοιμο να με καταβροχθίσει . Με έφτασε στην ουρά . Τρεις σκάλες αποδείχτηκαν λίγες. Τσάμπα τις ανέβηκα. Η τεμπέλα μνήμη δείχνει την προκοπή της σήμερα. Οκτώβριος , ένας ανάποδος μήνας. Υπήρξαν στιγμές που δεν ήθελα να τις θυμάμαι, ευτυχώς που το μυαλό μ...