Θα αφαιρέσω τη στιγμή, θα κρατήσω τη ζωή...

Να χάσω μια ζωή για μια στιγμή; Πόσα να σβήσω πια, από μια ζωή που νομοτελειακά, κάποτε τελειώνει;  Αυτό θα κάνω, θα αφαιρέσω τη στιγμή, θα τη σβήσω από τον χρόνο. Θα κρατήσω τη ζωή. Θα εξαφανίσω εκείνο το παγωμένο βλέμμα, θα κρατήσω τα μάτια τα ζεστά.

Μια μέρα λιγότερη είχε ο περασμένος Σεπτέμβρης, για τη φετινή χρονιά έγινε Φεβρουάριος δίσεκτου έτους. Πάμε παρακάτω. Καλά τα παιγνίδια αλλά για να διεξαχθούν χρειάζεται πάνω απ' όλα το γήπεδο, χωρίς λακκούβες και ρωγμές. Βάση που να αντέχει τις μάχες.Για το συναισθηματικό υπόβαθρα ο λόγος, η στερεότητα του οποίου εξασφαλίζει τις συνθήκες. Το ερωτικό παιγνίδι, αντέχει τις ακρότητες συγχωράει τα λάθη και δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις της προσφοράς που δεν περιμένει ανταπόδοση. Για να έχει το παιχνίδι ενδιαφέρον, χρειάζεται πάθος και δύναμη, τα ελάχιστα τα γίνονται μεγάλα, ώστε να αποκτούν οι λεπτομέρειες ανάλογο ενδιαφέρον με τα γεγονότα και σε πολλές περιπτώσεις να τα ξεπερνούν.

Μια παρτίδα σκάκι είναι έρωτας και η διάρκεια του εξαρτάται από την ικανότητα και των δύο. Ακριβώς όπως κλείνει τις ραδιοφωνικές της σφήνες η κυρία που μας συντροφεύει τις ώρες των ονείρων λίγο πριν κοιμηθούμε…
«Άνοιξες μπήκες έκατσες. Απλά πράγματα. Και τώρα; Πως θα γίνουμε κομμάτια; Τι να εφεύρω για να σε ανατρέψω. Τι θα σκαρφιστείς για να με τρελάνεις; Σαν σε παρτίδα σκάκι με έπαθλο, την αθωότητα, παραμονεύουμε ο ένας την κίνηση του άλλου. Μου έχεις ξεκάνει πύργους και στρατιώτες, αλλά έχω στριμώξει τη βασίλισσα σου. Κάνε κάτι. Δεν θέλω να νικήσω...”