Τελευταία σελίδα αριστερά

«Δέκα εκατομμύρια Έλληνες, έχουμε   μαζί μας   στις διαπραγματεύσεις   με τους ευρωπαίους εταίρους μας», ανέφερε ο πρωθυπουργούς της   χώρας     Αλέξης Τσίπρας. Αυτά που ζούμε μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, είναι   πέρα από κάθε προσδοκία, η ελληνική κοινωνία αυθόρμητα, συντάσσεται πίσω της, ενισχύοντας τη   προσπάθεια για έξοδο, απ’ αυτήν την άνευ προηγούμενου ανθρωπιστική κρίση. Η λαϊκή στήριξη,   που για πρώτη φορά   εκφράζεται κατ’ αυτόν τον     τρόπο,   σηματοδοτεί το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου.     Το τέλος μιας εποχής, που παρότι ειρηνική, η στρεβλή πορεία της,   είχε τη σημερινή τραγική κατάληξη. Ευτυχώς τελείωσε και σήμερα   η χώρα μας,  μπορεί να μετράει πληγές, βρίσκεται όμως στην αρχή μιας νέας εποχής και ελπίζει σε καλύτερες μέρες. Η σημερινή αριστερή κυβέρνηση, αποτελεί μια πρωτοπορία. Το   ζητούμενο   είναι   πέρα από την συμπαράσταση, να μπορέ...

Θα είμαστε ευτυχείς σήμερα, αν είχαμε οδικό δίκτυο στην πόλη μας, παρόμοιο, με αυτό πού είχαμε εδώ και 40 χρόνια. Αποτελεί κοινή διαπίστωση: το οδικό δίκτυο είναι το χειρότερο που υπήρξε ποτέ. Να σημειώσουμε ότι σε αυτό το διάστημα δεν είχαμε πολέμους, δεν μεσολάβησαν βομβαρδισμοί, διανύουμε μια μακρά ειρηνική περίοδο, που κάτω από άλλες συνθήκες θα μας επέτρεπε να μετράμε επιτυχίες. Η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Παρακολουθούμε χρόνια τώρα ένα ατελείωτο ράβε ξήλωνε, αποτέλεσμα της έλλειψης συντονισμού μεταξύ των φορέων που εμπλέκονται. Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται, εκείνοι όμως που δεν έχουν ευθύν, είναι οι πολίτες και οι επισκέπτες αυτής της πόλης. Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να υπάρξει μια σοβαρή και οργανωμένη αντίδραση. Οι « χριστοπαναγίες» που εν πάση περιπτώσει δεν έχουν και καμία ευθύνη, το μόνο που μας αποφέρουν είναι η στιγμιαία εκτόνωση. Το οδικό δίκτυο θα πρέπει να μπει στην ατζέντα των διεκδικήσεων και σε θέση προτεραιότητας. Δεν συμβαίνει το ίδιο με την καθαριότητα, εδώ ...

Μπήκαμε στο τριώδιο. Είναι μια ευκαιρία αυτές τις ημέρες με τις μάσκες, να πούμε τις αλήθειες που φοβόμαστε. «Λοιπόν ένα από τα χαρακτηριστικά των πολιτισμών όπου ζούμε, είναι ο συνολικός εκκαρναβαλισμός της ζωής μας», σημειώνει ο Ουμπέρτο Έκο. «Αυτό δεν σημαίνει ότι δουλεύουμε λιγότερο, αναθέτοντας καθήκοντα στις μηχανές, μιας και η αναζωογόνηση και οργάνωση του ελευθέρου χρόνου ήταν πάντα ιερή απασχόληση τόσο των δικτατορικών όσο και των φιλελευθέρων   - μεταρρυθμιστικών καθεστώτων. Σημαίνει ότι εκκαρναβαλίστηκε ακόμα και ο χρόνος της εργασίας μας. Είναι εύκολο και προφανές να μιλάμε για εκκαρναβαλισμό της ζωής μας, αν σκεφτούμε τις ώρες που ξοδεύει ο μέσος πολίτης μπροστά σε μια τηλεοπτική οθόνη που, πέρα από συντομότατα διαστήματα στην «ενημέρωση» -   ο λόγος το λέει -   προσφέρει κυρίως θέαμα   και, μεταξύ των θεαμάτων, προτιμά πια εκείνα που παρουσιάζουν τη ζωή σαν αιώνιο καρναβάλι.»  Πριν μιλήσουμε λοιπόν για τον εκκαρναβαλισμό στην πολιτική...

Είναι μέρες που κουράζονται οι λέξεις. Δεν θέλουν να γεννηθούν ξέρουν τι τις περιμένει και αρνούνται να βγουν στο φως. Ένα απροσδιόριστο βάρος, με συνοδεύει αυτό το διάστημα, δεν είναι τα χρόνια πλέον, που κάθε άνοιξη για μένα, αποκτούν υπόσταση. Τη φρίκη των πενήντα την περάσαμε. Το μεσοδιάστημα της δεκαετίας που μόλις τώρα αρχίζει, μας επαναφέρει στην αφετηρία, όπως τότε που είμαστε παιδιά στην εφηβεία του ’70.» «Είμαστε ακόμα εδώ πολεμώντας τον ίδιο μας τον ίσκιο. Το ήπιαμε το κρασί μας. Το κάψαμε το λάδι μας. Μπορεί να ξοδευτήκαμε λάθος, αυτό όμως αφαίρεσε, η πρόσθεση έρχεται από το βάρος των άλλων και σ’ αυτά τα χρόνια οι ανησυχίες για τους δικούς μας, έγιναν εαυτό μας». Δεν είναι τα χρόνια μου, που με βαραίνουν, είναι τα χρόνια μου, που κέρδισαν παρέες, παιδιά δικά τους, γυναίκες συντρόφους και φίλους. Είναι τα χρόνια μου, που απέκτησαν απώλειες δικών μου, απώλειες, που δεν μπαίνουν στην αφαίρεση. Το «λάθος ξοδεμένοι», που λέει και το τραγούδι, δεν είναι ήττα για μας...

Τα πρώτα σημάδια από την στάση της νέας κυβέρνησης, εκτός   των άλλων, δείχνουν την πολιτική   να έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, να βρίσκει τη χαμενη της τιμή,   με την ενεργή συμμετοχή του Λαού, που   αποτελεί   βασικό παράγοντα για τη λειτουργία της. Ακούσαμε χθες τον   πρωθυπουργό, στην ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων, να εξαγγέλλει αυτά που εξήγγειλε   και προεκλογικά. Το αυτονόητο δηλαδή. Κινδυνεύαμε   να το πιστέψουμε. Το χειρότερο θεωρούσαμε το ψέμα στην πολιτική σαν κάτι φυσιολογικό   και δεν μας ενοχλούσε    Οι καταγεγραμμένες    δηλώσεις   πολιτικών, που έδειχναν   τις μεταβαλλόμενες θέσεις   τους, δεν έχουν καμία αξία. Του λες, «θυμάσαι τι έλεγε ο εκλεκτός της καρδιάς σου πριν ένα χρόνο»   και του το δείχνεις.   Του αποκαλύπτεις το ψέμα   και το αυτί του δεν ιδρώνει.   Του λες «Σε γέλασε, σε απάτησε» και η απάντηση, σταθερή «Έτσι είναι η πολιτική».   ...