«Δεν είναι έτσι η πολιτική»

Τα πρώτα σημάδια από την στάση της νέας κυβέρνησης, εκτός  των άλλων, δείχνουν την πολιτική  να έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, να βρίσκει τη χαμενη της τιμή,  με την ενεργή συμμετοχή του Λαού, που  αποτελεί  βασικό παράγοντα για τη λειτουργία της. Ακούσαμε χθες τον  πρωθυπουργό, στην ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων, να εξαγγέλλει αυτά που εξήγγειλε  και προεκλογικά. Το αυτονόητο δηλαδή.

Κινδυνεύαμε  να το πιστέψουμε. Το χειρότερο θεωρούσαμε το ψέμα στην πολιτική σαν κάτι φυσιολογικό  και δεν μας ενοχλούσε   Οι καταγεγραμμένες   δηλώσεις  πολιτικών, που έδειχναν  τις μεταβαλλόμενες θέσεις  τους, δεν έχουν καμία αξία.

Του λες, «θυμάσαι τι έλεγε ο εκλεκτός της καρδιάς σου πριν ένα χρόνο»  και του το δείχνεις.  Του αποκαλύπτεις το ψέμα  και το αυτί του δεν ιδρώνει.  Του λες «Σε γέλασε, σε απάτησε» και η απάντηση, σταθερή «Έτσι είναι η πολιτική».    

Το να συγκρουστούμε κάποια στιγμή με το παρελθόν μας, είναι μια επώδυνη διαδικασία. Όταν έρθει η στιγμή να παραδεχτούμε λάθη, οι λέξεις βγαίνουν δύσκολα, βασανιστικά θα έλεγα. Πάντα στο τέλος υπάρχει μια μικρή δικαιολογία για να αμβλύνει τις εντυπώσεις. Σε καμία περίπτωση βέβαια, η εξομολόγηση δεν διαγράφει τις πράξεις μας, που αδίκησαν, που πόνεσαν που προκάλεσαν ζημιά στους γύρω μας, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. 

  

Δεν γράφω τίποτα καινούργιο προσπαθώ ξεκινώντας από τα αυτονόητα, να καταλάβω, τι ήταν  εκείνο που έδινε ασυλία στους πολιτικούς που μας κυβερνούσαν,  να λειτουργούν με τόση αναξιοπιστία απέναντι στο Λαό, χωρίς να νοιώθει ποτέ κανείς την ανάγκη,  να απολογηθεί για εκείνα που μας έλεγε χθες και για τα αλλά που μας λέει σήμερα.

Βεβαίως και δεν ανακάλυψα την Αμερική, όμως απορώ πως αυτή η παρωδία άντεξε στο χρόνο, όταν ήταν πρόδηλο και στον πιο ανυποψίαστο ψηφοφόρο, ότι δεν μπορεί αυτός που μέχρι χθες έλεγε όλα αυτά, ο ίδιος χωρίς να κοκκινίζει, με την άνεση που του δίνει η σιωπηρή αποδοχή, να λέει σήμερα ακριβώς τα αντίθετα.
Οι πολιτικοί που μας κυβερνούσαν λειτουργούσαν  λες και είχαν  πάρει απαλλαγή από την ιστορία. Κινδυνεύσαμε  να πιστέψουμε, ότι δεν υπήρχε παρελθόν, γίναμε  συνένοχοι σε μια διαδικασία που νομιμοποίησε  τη λήθη για ότι εγκληματικό έχει διαπραχθεί. Ότι συνέβη χθες σβήνεται με τη γομολάστιχα του σήμερα.  Ευτυχώς η νέα κυβέρνηση  φαίνεται  να δίνει ένα τέλος σ’ αυτό  το γράψε σβήσε.   Και στην κυρίαρχη θέση  «Έτσι είναι η πολιτική»,  η απάντηση της έρχεται γενναία να την ανατρέψει. «Δεν είναι έτσι  η πολιτική»  

Τέλος φόρμας