Τελευταία σελίδα αριστερά

Σε λίγο θα αρχίσει να μετράει ο προεκλογικός χρόνος, για τις πρώτες εκλογές μετά το χρονικό διάστημα που χαρακτηρίστηκε μεταπολιτευτικό. Σε μια εποχή που βασιλεύει η σύγχυση των ιδεών η ισοπέδωση των Αξιών, καλό είναι που και που να προσδιορίζουμε τους όρους, της αριστεράς και της δεξιάς. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, καλά και κακά παιδιά υπάρχουν παντού, αυτό όμως δεν αποτελεί προσδιορισμό. Οικολόγοι φεμινιστές, αντιρατσιστές δημοκράτες, αντιμπεριαλιστές, υπερασπιστές του πολιτισμού και των άξιων, φιλειρηνιστές, κινούνται ελεύθερα και στους δύο χώρους. Πως θα ορίζαμε τον πραγματικό αριστερό σήμερα; Αξίζει η απάντηση του Χρήστου Γιανναρά στο παραπάνω ερώτημα: «Πραγματικά αριστερός είναι σήμερα και ήταν πάντα ο πολίτης που μάχεται για κοινωνιοκεντρικές (όχι ατομοκεντρικές) προτεραιότητες. Για προτεραιότητα της κοινωνίας των πολιτών, όχι της απρόσωπης οικονομίας της αγοράς. Για κράτος πρόνοιας, κράτος δικαίου. Για θεσμούς κοινωνικού ελέγχου της εξουσίας. Για να είναι κοινωνικά αγαθά το ν...

Κάτι σαν ευαγγέλιο για μας τους άπιστους. Μια υπενθύμιση καθήκον. Πάλι με τους ποιητές, συντροφιά σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Με τους ποιητές συντροφιά, για να μπορέσουμε να σφίξουμε τα χέρια, να ενώσουμε τα χέρια και να αντισταθούμε έστω και αμυνόμενοι. Αυτές τις πρώτες μέρες του χρόνου, τα σημάδια του μας προϊδεάζουν, ότι οι τυπικές ευχές δεν θα έχουν ανταπόκριση, ξαναθυμήθηκα τη διαθήκη του Μιχάλη Κατσαρού. Τη διαθήκη παρακαταθήκη, για όλους εμάς, που ξεκινάμε και τελειώνουμε τις προσδοκίες μας με μια και μοναδική λέξη, ελευθερία. Αντισταθείτε σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ. Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει: Δόξα σοι ο Θεός. Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών στον κοντό άνθρωπο του γραφείου στην εταιρεία εισαγωγαι - εξαγωγαι στην κρατική εκπαίδευση στο φόρο σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. Αντισταθείτε σ' αυτόν που χαιρετάει απ 'την εξέδρα ώρες ατελείωτες τις παρελάσεις σ' αυτή την άγονη κυ...

Καλή χρονιά λοιπόν! Εμείς εδώ, πάλι από την αρχή με όνειρα επαναλαμβανόμενα και λέξεις… Λέξεις που μένουν και ας φεύγουν οι άνθρωποι. Πέθανε ανήμερα των Χριστουγέννων ο Ποιητής Αργύρης Χιόνης. «Δεν σ` ονομάζω Θάνατο/Θανή σ` αποκαλώ/αφού θα μ` αγκαλιάσεις κάποτε, /σε προτιμώ γυναίκα». «Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις, πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς. Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό κοστούμι τους, μές στή βα- θιά τους πολυθρόνα, πολλοί πού γιά πάντα τούς σκέπασε τό πουπουλέ- νιο πάπλωμά τους. Πλῆθος ἀμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ’ ἕνα κουπάκι του κα- φέ, σ’ ἕνα κουτάλι του γλυκοῦ... Ἄς εἶναι γλυκός ὁ ὕπνος τους ἐκεῖ βαθιά πού κοιμοῦνται, ἅς εἶναι γλυκός κι ἀνόνειρος. Κι ἅς εἶναι ἐλαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς σκεπάζει». Με τις λέξεις, για τη ζωή στο επόμενο όνειρο… για τη ζωή τη μαύρη και άσπρη, που δεν ξεχνάει τα χρώματα. Με τις λέξεις που γράφτηκαν το επτά από το Στάθη, και έρχονται το δώδεκα, να θυμίσουν την διαχρονικότητα του...