Για να συνεννοούμαστε

Σε λίγο θα αρχίσει να μετράει ο προεκλογικός χρόνος, για τις πρώτες εκλογές μετά το χρονικό διάστημα που χαρακτηρίστηκε μεταπολιτευτικό. Σε μια εποχή που βασιλεύει η σύγχυση των ιδεών η ισοπέδωση των Αξιών, καλό είναι που και που να προσδιορίζουμε τους όρους, της αριστεράς και της δεξιάς. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, καλά και κακά παιδιά υπάρχουν παντού, αυτό όμως δεν αποτελεί προσδιορισμό. Οικολόγοι φεμινιστές, αντιρατσιστές δημοκράτες, αντιμπεριαλιστές, υπερασπιστές του πολιτισμού και των άξιων, φιλειρηνιστές, κινούνται ελεύθερα και στους δύο χώρους.
Πως θα ορίζαμε τον πραγματικό αριστερό σήμερα; Αξίζει η απάντηση του Χρήστου Γιανναρά στο παραπάνω ερώτημα:
«Πραγματικά αριστερός είναι σήμερα και ήταν πάντα ο πολίτης που μάχεται για κοινωνιοκεντρικές (όχι ατομοκεντρικές) προτεραιότητες. Για προτεραιότητα της κοινωνίας των πολιτών, όχι της απρόσωπης οικονομίας της αγοράς. Για κράτος πρόνοιας, κράτος δικαίου. Για θεσμούς κοινωνικού ελέγχου της εξουσίας. Για να είναι κοινωνικά αγαθά το νερό, ο ηλεκτρισμός, οι συγκοινωνίες, οι επικοινωνίες, η παιδεία, η συνεχιζόμενη εκπαίδευση, η παροχή υπηρεσιών από το κράτος στον πολίτη. Nα μη γίνονται αντικείμενο κερδοσκοπίας τα κοινωνικά αγαθά, να μην τα εκμεταλλεύεται ο έμπορος ιδιώτης, αλλά ούτε και ο συνδικαλιστής, να μην καπηλεύεται τα κοινωνικά αγαθά η βολεμένη δημοσιοϋπαλληλία ή η κομματική «νομενκλατούρα».

Aριστερός είναι σήμερα όποιος απαιτεί αμείλικτη αξιοκρατία, θεσμούς κριτικού ελέγχου της ποιότητας, της ευσυνειδησίας, της δημιουργικής προσφοράς. Oποιος μάχεται για να λειτουργούν πειθαρχικά συμβούλια, επιθεωρητές, ελεγκτές, που να προστατεύουν τον φτωχό και αδύναμο από την αυθαιρεσία, τον δεσποτισμό και τη ραστώνη του κρατικού υπαλλήλου. Aριστερός σήμερα είναι όποιος διεκδικεί σχολεία αριστούχων, δηλαδή ίσες ευκαιρίες κοινωνικής ανάδειξης για φτωχούς και πλούσιους. Oποιος απαιτεί κάθαρση των πανεπιστημίων από την κομματική (ή παραταξιακή) ευνοιοκρατία.
Πραγματικά αριστερός ήταν και θα είναι πάντα αυτός που μάχεται για την ποιότητα ζωής που είναι οι σχέσεις κοινωνίας της ζωής, για την πραγμάτωση της κοινωνίας των προσώπων, την αναχαίτιση της ατομοκρατίας, της ζούγκλας των εγωκεντρισμών ή της κολεκτίβας των αδιαφοροποίητων ατόμων. Kατά τούτο ο πραγματικά αριστερός σήμερα δίνοντας προτεραιότητα στην κοινωνία των σχέσεων, έχει το κουράγιο να παίρνει κριτικές αποστάσεις από τον μηχανιστικό μαρξιστικό κοινωνισμό, που αποδείχθηκε παραγωγός και μήτρα στυγνού ολοκληρωτισμού τόσο ως καθεστωτικό όσο και ως κομματικό μόρφωμα.»
Οι προσδιορισμοί αναγκαίοι, γιατί οι κομματικές ταμπέλες δεν κρύβουν πάντα την αλήθεια…