Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Κουνήστε και τα χέρια σας



Όσο και να προσπαθείς δεν γίνεται τίποτα», από τα κυρίαρχα συνθήματα, της εποχής, βγαλμένο μέσα από την απογοήτευση, που βασιλεύει. Ευτυχώς που κάποιοι δεν το ασπάζονται, και προσπαθούν ακόμα και στο σκοτάδι με την ελπίδα, να σκάσει μια χαρακιά από φως.
Αυτό το πείσμα είναι τελικά, που μας κάνει να μετατρέπουμε την ήττα σε διάλειμμα, ψιθυρίζοντας τους στίχους του εμβατηρίου «Η Ελλάδα ποτέ δε πεθαίνει δεν την σκιάζει φοβερά καμιά μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά»
Αυτό το πείσμα για ζωή, για όνειρο, για παραμύθι, για αιώνιες φίλιες, για έρωτες. Το πείσμα να μην γίνουμε άλλη μια ασήμαντη ίνα στο κεντρικό νευρικό σύστημα ενός κόσμου που αγοράζεται και αγοράζει.
 

Αν είχαμε μείνει στο πρώτο σύνθημα, εκείνο το «δεν πάει άλλο», που ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά και ανακόπτει την επέλαση προς την καταστροφή, δεν μας χαρίστηκε ποτέ. Ο Αι Νικόλας, που κλήθηκε εσχάτως να σώσει την κατάσταση ήταν σαφής. «κουνήστε και τα χέρια σας».
Ποιος σας είπε ότι το προσωπικό δεν είναι, κοινωνικό και ανάποδα; Τι περιμένουμε ν’  ανθίσει σε τσιμεντένιους κήπους; Όλα τα άσχημα θα συνεχίσουν να γίνονται την ώρα που εμείς θα σφυρίζουμε αδιάφορα. Και μην ταμπουρώνεστε κάτω από το «ο τελευταίος τροχός της αμάξης» ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος και ακόμα και ο τελευταίος, χρειάζεται να κυλήσει
Θα τελειώσω, έχοντας επίγνωση ότι δεν γράφω κάτι καινούργιο, Το ξέρω δεν ανακαλύπτω την πυρίτιδα. Όπως λέει και μια φίλη μου, χρειάζεται που και που η ανακεφαλαίωση για να μην μας πάρει και να μας σηκώσει η Όσια Απάθεια...

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Το «αυτό» από την αυτοδιοίκηση το καταργούν



Διαχρονικά οι σχέσεις του κεντρικού κράτους με την  Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν κακές.  Οι διεκδικήσεις των τοπικών κοινωνιών για ουσιαστικό ρόλο των Δήμων και των  Περιφερειών, ποτέ δεν ικανοποιήθηκαν. Οι αποφάσεις να λαμβάνονται  σε τοπικό επίπεδο  απ’ αυτούς που τους αφορούν, περιορίστηκαν σε μορφή ψηφισμάτων διαμαρτυρίας και συμπαράστασης.  Ανέκαθεν η Τοπική  Αυτοδιοίκηση υπήρξε ο φτωχός συγγενής του αθηνοκεντρικού κράτους και τελευταία με την νέα διοικητική μεταρρύθμιση «Καλλικράτης»,  χάθηκε ακόμα και αυτή  η μακρινή συγγένεια.     Δεν σας  κρύβω ότι πριν τέσσερα  χρόνια, όταν έμπαινε  σε εφαρμογή το σχέδιο «Καλλικράτης», μου είχε  καλλιεργηθεί η ψευδαίσθηση ότι εκτός από την δημοσιονομική  ανάγκη λόγω της οικονομικής κρίσης που το επιβάλει, γίνονται και βήματα σε θετική κατεύθυνση. Διαψεύσθηκα! Τα βήματα ήταν προς τα πίσω με την αυτοδιοίκηση να χάνει ακόμα περισσότερο  ουσιαστικές αρμοδιότητες  και να αφυδατώνονται  δραματικά τα οικονομικά της.  Η  γραφειοκρατία αυξήθηκε,  και οι αιρετοί αποκτούν  πλέον διακοσμητικό χαρακτήρα.
 Μαζί με τους εργαζόμενους   των ΟΤΑ που έχουν  απολυθεί και με αυτούς που είναι υποψήφιοι, ουσιαστικά σε διαθεσιμότητα μπαίνουν και οι  αιρετοί, αφού δεν τους πέφτει πλέον λόγος για το πώς θα λειτουργήσουν οι υπηρεσίες του δήμου.
Με την εφαρμογή του 3ου μνημονίου,  εργαζόμενοι  και πολιτικό προσωπικό  της τοπικής αυτοδιοίκηση  δέχτηκαν  ένα σοβαρό χτύπημα,   προάγγελο, όλων αυτών που θα ακολουθήσουν.  Απώτερος σκοπός είναι να συρρικνώσουν  τους οργανισμούς ξεπουλώντας  υπηρεσίες, όπως ληξιαρχεία,   ύδρευση, αποχέτευση, αποκομιδή και διαχείριση απορριμμάτων, σε ιδιώτες.
Με τις απολύσεις  δεν πλήττονται  μόνο οι εργαζόμενοι  των Ο.Τ.Α αλά ολόκληρο το οικοδόμημα της αυτοδιοίκησης.  Το «αυτό» το καταργούν   και  η διοίκηση  πλέον περνάει στους γερμανούς με έλληνες συνεργάτες τους ( βλέπε Φούχτελ) . Όσο για τους Δημάρχους,  «από Δήμαρχοι κλητήρες», για να επιβεβαιωθεί και η ρήση

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

H τελευταία αλήθεια

Ένα κείμενο τελεία,  που ποτέ όμως στην περίπτωση μου, δεν το συνόδεψε και η παύλα.  Με κεφαλαίο το νέο  ξεκίνημα και αλήθεια,  ποτέ η τελευταία αλήθεια, δεν δικαίωσε το τίτλο της.    

Τι κάνουμε σε τέτοιες ώρες;  Τον εαυτό μας ψάχνουμε, όχι για να το δικαιώσουμε αλλά για να τον πατήσουμε.  Έτσι πολεμάω  το παράπονο, που κάθε τόσο βρίσκει αφορμές, για  να αποτινάξει από πάνω μου, από τα  βαριά εγκλήματα, μέχρι ακόμα και αυτά  τα τελευταία πταίσματα. «Απολογίζομαι με λέξεις χωρίς αριθμούς.   Από ό,τι έμεινε. Από ό,τι άντεξα, σε ένα χρόνο που δεν κατάφερα να χωρέσω. Όσα και να έχω, λίγα φαίνονται. Κι όσο και να κοιτούσα από  κείνο το παράθυρο…Πουθενά. Μηνύματα στάχτες. Η τελευταία αλήθεια, όπως το τελευταίο ψέμα. Ένοιωσα σαν πειραματόζωο. Σώθηκες, τουλάχιστον; Έβαλα ψηλά τον πήχη, τόσο, που και τα όνειρα δυσκολεύονται».
Ούτε ανάσα δε θα πάρει αυτό το διάστημα.  Μπορεί οι μέρες να τον ευνοούν,  και οι αντοχές να χαλαρώνουν, καμία  λέξη όμως απ’  αυτές που σέβομαι δεν θα του επιτρέψει να σηκώσει κεφάλι. Για τον εαυτό μου πάντα ο λόγος.  Το κόκκινο προτιμούσα για το τέλος, αυτό της φωτιάς το αληθινό, στη θέση του ένα ξέπλυμα, με λέξεις που δεν τιμώ.   «Οι λέξεις είναι αυτές που τιμούν την ζωή μας, είμαστε οι λέξεις μας. Κι είμαστε τίμιοι, όταν τις τιμάμε. Όταν τις κρατάμε ψηλά, ασχέτως τις καταστάσεις που περνάμε. Ανάξιος φάνηκα στα μάτια μου.  Είναι  πόνος να νοιώθεις μειωμένος, εκεί που όλα γεννιούνται  και πεθαίνουν. Μέσα σου.
Δεν μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω. Μόνο να ξεγράψω. Και όλα τα παραπάνω,   ακριβώς αυτό προσπαθούν,  να ξεγράψουν εμένα.  Μόνο εμένα λοιπόν γιατί η αγάπη, δεν ξεγράφεται.  Το κάνω με τα δικά μου χέρια, που ξέρουν καλύτερα να σφίγγουν το λαιμό. Το κάνω  γιατί κανείς δεν γνωρίζει, «τον πιο καλό μου φίλο τον πιο κακό εχθρό μου που είναι εαυτός μου».  Αφήστε αυτόν να απονείμει τη δικαιοσύνη, ξέρει καλύτερα.
Αυτή η διαδρομή που ξεκινάει από  το τέλος, τώρα  που  το έργο έχει τελειώσει, θα μου δώσει την ευκαιρία, να θυμηθώ μία μία  τις σκηνές που προηγήθηκαν. Να καταλάβω να αντιληφθώ τι μου ξέφυγε,  Είχαμε μείνει στο τέλος μιας αλήθειας, με το τέλος να μην βάφεται κόκκινο, ευτυχώς είναι κόκκινη η αυλαία,  που μόλις έπεσε…

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Είναι άδικο για το Σεπτέμβρη να ντύνεται στα μαύρα



Το έχω σε κακό να φύγει ο  Σεπτέμβρης και εγώ να γράφω για μαύρα.  Δυστυχώς όμως,  πράγματα που θα έπρεπε  να έχουν περάσει στην ιστορία,  βγήκαν από εκείνο το «χρονοντούλαπο», που μας έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου   και φτου απ’ την αρχή.
Για τον Σεπτέμβρη, που μας ταρακούνησε και μου στέρησε το ετήσιο προσκύνημα στα βιβλιοχαρτοπωλεία. Κάθε χρόνο ανελλιπώς,  αυτήν την εποχή αγοράζω κασετίνες, μολύβια, γόμες, πλαστελίνες, τετράδια, διαβήτες, ξύστες και κάποιες φορές, όταν έχει φθαρεί, σχολική τσάντα. Για μένα όλα αυτά. Τι τα κάνω; Ξορκίζω το χρόνο και ενισχύω τη μνήμη. Ένα παλαιότερο κείμενο, γιατί μπορεί ο ουρανός να μαύρισε, ποτέ όμως δεν θα ξεχάσει το γαλάζιο.
Δεν ξέρω γιατί έχω συνδυάσει αυτόν το μήνα με τις μετακομίσεις, όσες έκανα στην ζωή μου πάντα Σεπτέμβρη τις έκανα. Από τις φοιτητικές μέχρι τις σημερινές των ρήξεων και των κατεδαφίσεων.
Πολλές μετακομίσεις σ’ αυτή τη ζωή. Κάθε μετακόμιση και απώλεια για να μειώνεται το φορτίο. Κάθε μετακόμιση και ξεμπέρδεμα, τα βιβλία, οι φωτογραφίες, τα παλιά ενθύμια, τα CD, τα σώβρακα και οι γραβάτες, όλα στο τραπέζι της διαλογής, με τις αναμνήσεις να συννεφιάζουν το τοπίο.
Αν η ζωή μου δεν έχει την ποιότητα που επιθυμώ τι να την κάνω. Αφέθηκα στις πρόχειρες λύσεις έκανα μόνιμο το προσωρινό. Συμβιβάστηκα με το χαλαρό και ας απείχε χιλιόμετρα από την ψυχή μου. Με κέρδισαν τελικά οι ποσότητες;
Στο μεταίχμιο αυτής της εποχής σε εκείνο ακριβώς το σημείο που σε ξεγελάει, ανασύρω απ’ τα συρτάρια της μνήμης μου όλες εκείνες τις πράξεις που μου δίνουν το δικαίωμα να καταδικάσω τον εαυτό μου. Η ρομαντική εφηβεία μου ξεσηκώνεται και αρχίζει τις διαδηλώσεις. Το μεγάλο πλακάτ μου θυμίζει εκείνα που ήθελα να υπηρετήσω. Που είναι όμως η ποιότητα ζωής; Συντρίφτηκε στην καθημερινότητα.
Θα αφήσω ελεύθερη την πλημμυρίδα των αισθημάτων μου, μήπως και γλιτώσω από την αφόρητη ξηρασία της σιωπής. Θα κλειστώ όλος σ’ ένα λευκό φύλλο για να γεννηθεί η αιχμηρή μαγεία των λέξεων, αυτών που οδηγούν στην πράξη, στο αποτέλεσμα ενός όμορφου χειροποίητου μοντέλου. Αρνούμαι να συμπλεύσω σε ρεύμα προς τα πίσω. Η κόλαση που κουβαλάω εδώ, εκτεθειμένη στο άπλετο φως που μας χρειάζεται, οι καπνοί δεν εμποδίζουν τον ουρανό, ποτέ δεν θα τον κάνουν να λησμονήσει το γαλάζιο».

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...