Τελευταία σελίδα αριστερά

Για να εξηγούμαστε! Δεν πρόκειται για εξομολόγηση. Αν το μυαλό δεν είχε βάλει τους αναγκαίους περιορισμούς, εγώ δεν θα έγραφα θα έφτυνα. Για να μην ρωτάτε τι μου συμβαίνει, θέλω να σας διαβεβαιώσω: ποτέ δεν έχω εξομολογηθεί με την εκκλησιαστική έννοια του όρου. Έχω εξομολογηθεί σε φίλες και φίλους. Aποσπασματικά, ανάλογα πως ο καθένας είναι διαθέσιμος, τι θέλει και τι μπορεί να ακούσει. Για να γίνω πιο κατανοητός. Τι άλλο από ένα χέρι συγκατάβασης περιμένει κανείς από μια κατάθεση ψυχής; Για να το έχεις όμως πρέπει να μπορεί να σε καταλάβει ο άλλος. Υπάρχουν φίλοι αγαπημένοι που δεν μπορούν να καταλάβουν για την ερωτική απογοήτευση γιατί απλούστατα ποτέ τους δεν βίωσαν κάτι τέτοιο. Άλλοι σε κοιτάζουν αμήχανα όταν τους μιλάς για κάποιο πρόβλημα με τα παιδιά σου και είναι φυσιολογικό αφού δεν έχουν παιδιά. Πώς να μεταφέρεις την πίκρα για την ήττα της ομάδος σου στη γυναίκα σου που χασκογελάει, όχι για την ήττα αλλά γιατί ποτέ δεν έχει καταλάβει γιατί μαζεύονται εκατό χιλιάδες άν...

Κάθε μέρα τα ίδια σε μια ευθεία γραμμή, σε ένα ατελείωτο σύρσιμο. Τελειώστε επιτέλους, να έρθουν φρέσκα προβλήματα να μας ανανεώσουν τη διάθεση. Ούτε ελεύθερο θέμα σήμερα, ούτε επιβαλλόμενο. Στέρεψα. Η επανάληψη με σκοτώνει. Δεν έχω καμία αμφιβολία, τα προβλήματα δεν τελειώνουν, θα μπορούσε όμως να μην είναι τα ίδια. Τι να γράψω πάλι, τελειώστε, με το νέο νοσοκομείο, το βομβαρδισμένο οδικό δίκτυο, τους απλήρωτους συμβασιούχους, το κλείσιμο της χωματερής. Τελειώστε με τα φρούρια που αργοπεθαίνουν, το κυκλοφοριακό, την τουριστική κρίση, την ανεργία, τον πολιτιστικό μεσαίωνα, τη φονική τηλεόραση, τελειώστε! Βαρέθηκα να με γράφουν για όλα αυτά που έχω γράψει. Είναι οδυνηρό να παρακολουθείς, ένα κύκλο προβλημάτων που περιστρέφεται χρόνια τώρα από μπροστά σου και να είσαι υποχρεωμένος να επαναλαμβάνεις, κάθε φορά που η επικαιρότητα επιβάλλει, τα ίδια πράγματα. Τα είπαμε. Τα γράψαμε. Τέλος. Σε μια εποχή που τρέχει και δεν φτάνει, τα προβλήματα σέρνονται, τα ίδια και τα ίδια και μαζί του...

«Δεν ξεχνώ», ένα σύνθημα για την Κύπρο, κόντρα στη λήθη, που απειλεί να ισοπεδώσει ότι προηγήθηκε. Στη λήθη τελικά στηρίζεται η πολιτική επιβίωση. Στη λήθη που εξαπλώνεται με ρυθμούς πανδημίας και οι επιστήμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Όσες προσπάθειες επιχειρούνται για να επαναφέρουν στη μνήμη τον πρότερο ανέντιμο βίον εις μάτην. Δεν είναι τυχαίο που πολιτικοί, βρωμίσαντες και σαπίσαντες, μπαίνουν στο χώρο της ανακύκλωσης αναζητώντας δεύτερη, τρίτη τέταρτη και πάει λέγοντας ευκαιρία. Ο Λαός ξεχνάει εύκολα, το ίδιο θα έλεγα όπως και οι πολιτικοί την επομένη των εκλογών. Η διαπίστωση διαπερνά όλο το πολιτικό φάσμα, φτάνει μέχρι και τη μικρή, μικρή μας πόλη. Τώρα θα με ρωτήσετε, χρειάζεται απάντηση; Αφορμή φήμες που φτάνουν στα επίπεδα του παραλόγου. Εκδήλωση φιλοδοξιών που προσπαθούν να στηριχθούν σε μια ανώδυνη συγνώμη. Εν τω μεταξύ το πρόσκαιρο μικροσυμφέρον ικανοποιείτε και με ο παραπάνω. Για να ακριβολογώ, συνεχίζει να ικανοποιείται της μετρητοίς. Που στηρίζεται; Σ’ αυτό το «...

Στη συνέχεια του ψυχογραφήματος ο ψυχίατρος έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά Το αμερικάνικο μοντέλο, κατ’ εξοχήν εύπεπτο κυριαρχεί. Η εικόνα που παρουσιάζεται είναι τραγική. Η γελοιότητα είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Ποια είναι τα κίνητρα όλων αυτών που έχουν μπει στη ζωή μας, πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι της πολιτικής σκηνής; Χωρίς αιδώ προβάλουν την φιλοδοξία, προσθέτοντας πάντα ότι είναι θεμιτή. Βεβαίως υπάρχουν και κίνητρα μικροσυμφερόντων, ανασφάλειας, αδυναμίας επιβεβαίωσης, τακτοποίησης εκκρεμών οικογενειακών υποθέσεων, επίδειξης στο άλλο φύλλο. Στην περίπτωση που διαπραγματευόμαστε, το κυρίαρχο στοιχείο είναι η τρέλα. Η τρελά, που αναδεικνύεται από την υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων, δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι τρελοί φορούν καπέλο Ναπολέοντα. Ασκεί τελικά τόση γοητεία η εξουσία που τρελαίνει τους ανθρώπους; Για χάρη της πουλάνε την ψυχή τους διάολο. Αλλάζουν θέσεις από την μια μέρα στην άλλη. Γίνονται υποστηρικτές σήμερα πράσινου, αύριο του γαλάζιου . Τι είναι τελικά αυτή η ...

Γαϊδουριά, κυκλοφόρησε το τελευταίο μυθιστόρημα της φίλης μου της Ελένης και ούτε μια αναφορά. « Πλήθος είμαι» ο τίτλος του και να το αγοράσετε. Στην άμυνα και η Ελένη και θα κρατήσει, στην άμυνα που είναι καλύτερη επίθεση. Από μια πρόχειρη ματιά στο οπλοστάσιο της, η νίκη είναι προδιαγραμμένη. Έμαθε, όπως και εγώ, να κάνει την αδυναμία της προτέρημα, αν προσθέσεις και τα αδιαφιλονίκητα προσόντα, η ήττα δεν πλησιάζει. Τελικά η Ελένη είναι συγγραφέας και ξέρει καλά να το υποστηρίζει, τόσο που είναι ευτυχισμένη. Αν κάτι της διαταράξει την πορεία, έχει δοκιμασμένες συνταγές για να το προσπεράσει. Ιδού: «Θέλω να ζήσω με τον εαυτό μου, να χαρώ το καλό που χρωστάω στους ουρανούς, μόνος, χωρίς κανένα μάρτυρα, απαλλαγμένος από αγάπη, από ζήλια, από μίσος, από ελπίδα, από την έγνοια...» «... Ένας συγγραφέας, αλλά και κάθε άνθρωπος, πρέπει να πιστεύει πως ό,τι και να του συμβεί, είναι ένα εργαλείο: καθετί μας δίνεται για ένα σκοπό, κι αυτό ισχύει πολλώ μάλλον προκειμένου για έναν...

Η σημερινή εικόνα δεν μας δίνει την παραμικρή ελπίδα για πορεία προς τα εμπρός. Η ιστορία εξουθενωμένη από όλα αυτά τα άλματα που σημειώθηκαν κατά τις δύο προηγούμενες χιλιετίες, αρχίζει να κινείτε ταχύτατα, με βήματα προς τα πίσω. Άμυνα είναι το κεντρικό σύνθημα. Να σταματήσουμε έστω και για λίγο αυτήν την οπισθοδρόμηση. Δείτε τα γεγονότα. Δεν είναι οπισθοδρόμηση να πολεμάμε ακόμα; Δεν είναι οπισθοδρόμηση να ζώνονται άνθρωποι με εκρηκτικά και να παίρνουν μαζί τους στο θάνατο αθώους και ένοχους για τα ην πίστη την αγία; Δεν είναι οπισθοδρόμηση να γκρεμίζονται οι δίδυμοι πύργοι στο κέντρο της Νέας Υόρκης; Δεν είναι οπισθοδρόμηση η τηλεοπτική ξεφτίλα, η ανεργία η μόλυνση του πλανήτη, η μετάλλαξη της φύσης; Δεν είναι, οπισθοδρόμηση η μειωμένη απασχόληση, η μείωση του ελεύθερου χρόνου, η αποστήθιση της μάθησης; Άμυνα λοιπόν. Ας σταματήσουμε την εξέλιξη στα κινητά τηλέφωνα και στα μοντέλα αυτοκίνητων και να αμυνθούμε για να διαφυλάξουμε τα κεκτημένα. Να προστατεύσουμε το περιβάλλον για να...