Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

Δεν είναι όλα τα χρυσόψαρα ίδια

Τόσα χρόνια που γράφω, δίνω το δικαίωμα στον εαυτό μου να κάνει και μερικούς ακροβατισμούς. Υπάρχουν κείμενα που γράφονται για όλους, κάποια για την παρέα, κάποια για μία ή για έναν, κάποια για κανέναν. Στο «Να ανοίξει το παιχνίδι» παρότι επιχείρησα να δώσω κοινωνικές διαστάσεις στο θέμα, στο μυαλό μου είχα να γίνει παιχνίδι. Ιδού πως αντιμετωπίστηκε από μια φίλη, που με γνωρίζει πολύ καλά, αλλά που δεν γνώριζε την αφορμή.
«Μερικά... χρυσοψαράκια ίσως να χώθηκαν στη γυάλα τους, ΑΚΡΙΒΩΣ για να μη μεταλλαχθούν (γιου νόου). Για να διαφυλάξουν το πείσμα τους, τις ιδέες τους, το παλιό όραμά τους, τις παλιές αγάπες τους, το παλιό άρωμά τους, διότι ποτέ δεν αλλάζει το χρώμα των ματιών! Άκου σύμπτωση, εσύ να τα φοβάσαι (τα χρυσόψαρα) κι εγώ τα υπερασπίζομαι (το χρυσόψαρο),την ίδια στιγμή!
Παλιέ μου φίλε καλέ, χρυσοψαράκι μου εσύ! Για να διασώσω την καρδιά μας μπήκα, μας έβαλα στη γυάλα, και για να συναντήσω τους ομοίους μας εκεί»
Εγώ να προσπαθώ να τους βγάλω από τη γυάλα και εκείνη χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχείρημα να θέλει ακριβώς το αντίθετο. Και πως θα ανοίξει το παιχνίδι αγαπητή άλεφ, εκεί μέσα θα φάμε τις σάρκες μας, σε λίγο καιρό θα αντικρίζεις ψαροκόκαλα στον γυάλινο τάφο.
Για να εξηγούμαστε δεν φοβάμαι τα χρυσόψαρα, τα βλέπω με συμπάθεια γι’ αυτό προσπαθώ να τα γλυτώσω…
Αυτή η παρέμβαση μου θύμισε την ταινία οι «εντιμότατοι φίλοι μου» θυμάστε εκείνον τον τύπο στο ζαχαροπλαστείο που έκλεβε γλυκά, του έδωσαν ζάχαρη άχνη για Ηρωίνη και τον έμπασαν στο κόλπο. Μπήκε ανυποψίαστος και την πλήρωσε, ακολούθησε μάχη μεταξύ συμμοριών αίμα με κετσαπ και ολοκληρώθηκε η φάρσα, μέχρι που τα έκανε πάνω του. Ενώ ο Γιατρός, ο ψυχίατρος γίγαντας τους ψυχολόγησε τους τύπους και έπαιξε στα ίσια.
Γι’ αυτό σου λέω φίλη μου αγαπημένη άλλα τα δικά σου χρυσόψαρα και άλλα τα δικά μου. Εσύ οδήγησε τα στη γυάλα, εγώ πρέπει να τα βγάλω για ανοίξει το παιχνίδι.

Τελευταία σελίδα αριστερά

Τελευταία σελίδα αριστερά

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Ανησυχώ

Ούτε νουθεσίες, ούτε υποδείξεις. Δεν είναι στις προθέσεις μου. Καμία σκοπιμότητα. Μια καθημερινή ανάγκη, έκφραση προσωπικών ανησυχιών και συμβολή, μικρότερη ίσως από ένα μικρό λιθαράκι, στη συλλογική προσπάθεια και στην ιστορία.
«Δεν γράφω για μια εκλεκτή μειοψηφία, που δε σημαίνει τίποτα για μένα, αλλ’ ούτε και για κείνη τη χιλιοβασανισμένη πλατωνική κατηγορία που είναι γνωστή ως «οι μάζες». Δυσπιστώ και στις δύο αυτές αφαιρέσεις, τις τόσο προσφιλείς στους δημαγωγούς. Γράφω για τον εαυτό μου και για τους φίλους μου. Γράφω ακόμα, για να κάνω ευκολότερο το πέρασμα του χρόνου» Χόρχε Λουί Μπόρχες από «το βιβλίο της άμμου».
Σαφή εξήγηση από τον μεγάλο Αργεντινό συγγραφέα, για την ανεξήγητη διαδικασία της γραφής.
Επικαλούμαι έναν γίγαντα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, για να απαντήσω στα σχόλια, που δέχτηκα για προηγούμενα κείμενα.
Γιατί ίσως μονάχα έτσι ν’ αντιπαλεύετε το χάος, ο χρόνος που καίτοι αθώος, μας θανατώνει απ’ τις δικές μας υποψίες. Διότι εμείς ούτε αθώοι είμαστε, ούτε ερήμην μας κυλά τελικά η ζωή. Υπάρχει κι έχει το χρώμα, το ήθος, την ιδεολογία που εμείς της δίνουμε. Έχει ακόμα κι εκείνη τη γενναία πίστη που διαθέτει τη σπάνια δύναμη να νικά τις ενοχές και το μάταιο. Η γραφή είναι τελικά το μοναδικό ενσταντανέ του χρόνου. Αναλαμβάνει να περάσει στην αθανασία αίσθημα, δικαιοσύνη και μνήμη. Μέχρι που όλα να παραδοθούν στην συμπαντική λήθη. Είναι η προσπάθεια που μέτρησε όμως. Κι αυτές οι λιγοστές εξηγήσεις που δόθηκαν ή δεν δόθηκαν. Που γράφτηκαν όμως σε ένα λευκό χαρτί για να νικήσουν τον τρόμο. Έτσι παραμένουμε αξιοπρεπείς. Στο μέτρο του δυνατού γενναίοι. Με την αλήθεια μας κι εκείνη την ύστατη προσπάθεια να νικηθούν οι ενοχές.
Τη σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τα καθέκαστα στη μικρή μας πόλη και τις δικές μου θέσεις; Απόλυτη. Είναι η απάντηση που φανερώνει το κίνητρο, που δεν είναι τίποτε άλλο, όμως αναφέρω στην αρχή, από μια καθημερινή ανάγκη, έκφραση προσωπικών ανησυχιών.

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Όλα στο φως

Γυρίσαμε από Κούβα, ανοίξαμε και το παιχνίδι, για να δούμε τώρα πως θα τη βγάλουμε καθαρή. Ο πόλεμος συνεχίζεται πέφτουν κορμιά. Όλα αυτά που περιέγραφα χθες, η άγια απάθεια τα κάνει σημαντικά. Αυτό είναι που με ανησυχεί. «Όλα στο φως» διακήρυξε ο Σημίτης και έγινε σκοτάδι. Κάτι ήξεραν οι εγκέφαλοι για να μας βάλουν στην γωνία, καθιστώντας μας απαθείς στην θέα των εγκλημάτων το κείμενο της τελευταίας σελίδας αριστερά του συμπατριώτης μας Ευγένιου Αρανίτση φωτίζει πραγματικά.
«Αν μη τι άλλο, ο ραγδαίος πολλαπλασιασμός των πολιτικών σκανδάλων έχει σαν ευεργετική συνέπεια την ατιμωρησία. Απαξ και εξοικειωθήκαμε με την ιδέα ότι κανείς δεν πρόκειται να θεωρηθεί ένοχος, ανεξαρτήτως του πόσο διαπεραστικό είναι το φως που πέφτει πάνω στο έγκλημα, η επιδημική διάδοση της βεβαιότητας πως οι πάντες πλουτίζουν παράνομα αθωώνει ακριβώς τους πάντες: όλοι ίσον κανένας, και δεν υπάρχει ο δικαστής που θα ήξερε με ποιον ν' αρχίσει. Καθεαυτός, ο θόρυβος από την κατεδάφιση της εμπιστοσύνης αποδεικνύεται σωτήριος και το α λα Σημίτη «Όλα στο φως» των εγκεφάλων της Ν.Δ. μοιάζει με μιαν ευχή 100% ρεαλιστική, εφόσον όλα στο φως σημαίνει απλώς πιστοποίηση του ότι όλοι είναι ένοχοι ή συνένοχοι και ότι, άρα, κανένας δεν θα προτιμηθεί ως κατηγορούμενος.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ συνηγορεί. Την εποχή του σκανδάλου των ομολόγων, οι σπασμωδικές κινήσεις στους κόλπους της Ν.Δ. πρόδιδαν την απονενοημένη ελπίδα εντοπισμού κάποιων εξιλαστήριων θυμάτων, που θα έκαναν τις μελοδραματικές τους δηλώσεις καθ' οδόν προς τις φυλακές. Για ορισμένο διάστημα, αυτή η προοπτική εγγυήθηκε την ενδεχόμενη υποχώρηση της κυβέρνησης στην τελευταία γραμμή άμυνας, απέναντι στις εκκωφαντικές διαμαρτυρίες του Τύπου και στην έκδηλη δυσφορία της δεξιάς εκλογικής πελατείας. Τελικά, από τον έναν αντιπερισπασμό στον άλλο, οδηγηθήκαμε στην επί σκηνής επανεμφάνιση του Θ. Τσουκάτου και ο ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα έδειχνε ότι οι δύο παρατάξεις θα κήρυτταν την έναρξη φρενήρους πολεμικής αποκαλύψεων σε τηλεοπτικό χρόνο, με τυφλές εκατέρωθεν ομοβροντίες. Σύντομα, οι αντίπαλοι φοβήθηκαν ότι από μια τέτοια κούρσα δεν θα έβγαινε ζωντανός κανείς. Βγήκαν και οι δύο - τραυματίες αλλά ζωντανοί.

Σ' ΑΥΤΟ το σημείο έλαβε χώρα, πιστεύω, μια αμφιταλάντευση του δικομματικού πολιτικού συστήματος στο χείλος της αναποφασιστικότητας: αφενός θα ήταν ίσως εφικτό να δρομολογηθεί η προσποίηση μιας μερικής έστω εξυγίανσης για τα μάτια του κόσμου• αφετέρου θα μπορούσε να προκληθεί ένα εφέ γενικής ενοχοποίησης, επομένως και αμνήστευσης, καθώς η πλημμυρίδα των ενδείξεων θα ανέβαινε αβίαστα στην επιφάνεια με τη βοήθεια του μηχανισμού τηλεοπτικής επεξεργασίας λυμάτων. Το σύστημα έμεινε για μια στιγμή μετέωρο και κατόπιν ενέδωσε στη γοητεία της δεύτερης λύσης, που είχε και το ολέθριο πλεονέκτημα να αφήνει το πολιτικό πρόβλημα άθικτο.
ΕΤΣΙ εξηγείται εξάλλου η αντιστροφή στο προβάδισμα: αφού είναι όλοι ίδιοι, σκέφτεται το κοινό των δημοσκοπήσεων, ας διαλέξουμε τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ - και με το δίκιο του".

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

Τον πόλεμο τον ζούμε τώρα

Τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο μην τον περιμένετε, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, κυλάει στο αίμα μας, έχει πολιορκήσει το μυαλό μας. Τις ευκολίες που απαιτήσαμε, θα τις πληρώσουμε ακριβά. Καταφεύγουμε στην ανακύκλωση, κάνοντας σβούρες γύρω από τον εαυτό μας. Δεν αφήνουμε πλέον τα πράγματα να γεράσουν, τα συνθλίβουμε, τα κομποστοποιούμε. Σβήνουμε τα σημάδια της εποχής μας, παραδίδοντας λευκές κόλλες αναφοράς στην ιστορία.
Πράγματι είναι πιο εύκολα όλα, πιο εύπεπτα. Το σύνθημα, όλο και περισσότεροι στην κατανάλωση, όλο και λιγότεροι στην δημιουργία υπερισχύει. Το κακό είναι ότι από τη μια συμμετέχουμε στην κατανάλωση, και από την άλλη θρηνούμε τη φύση.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ο 3ος παγκόσμιος βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν έχει καμία σχέση με τους προηγουμένους που περιγράφει η ιστορία, αυτός θα μας αφανίσει και κανείς δεν θα το μάθει. Δεν έχει ομαδικές εκτελέσεις, κρεματόρια, στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτά δειγματοληπτικά, για περιοχές που δεν βλέπουν τηλεόραση. Έχει εκατομμύρια αυτοκίνητα, προϊόντα μιας χρήσης, δημοσκοπήσεις, διαφημίσεις, μπαζωμένα ρέματα, οικοπεδοποιήσεις, δασικών εκστάσεων., χρηματιστήρια, πιστωτικές κάρτες, δάνεια, στεγάστηκα, επαγγελματικά εορτοδάνεια και για ότι χρειαστείς, δάνεια. Έχει λιωμένους πάγους, φαινόμενα θερμοκηπίου τρύπα του όζοντος. Μην ξεχάσω τα κλιματιστικά και τα κινητά.
…………………………………………………………………………………………..
«Τώρα που οι παλάμες των ανθρώπων έχουν οθόνη και πληκτρολόγιο, πεθάνανε τα χάδια, τελείωσαν οι αγκαλιές»
…………………………………………………………………………………………..
Έχασα το κινητό μου, μαζί και τις επαφές, ο αριθμός μου ευτυχώς με 17, 5 ευρω παρέμεινε ο ίδιος. Επικοινωνήστε μαζί μου.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...