Δεν είναι ένα ποτό μόνος, είναι ένα ποτό μαζί
Σιγά σιγά και βασανιστικά έρχεται η στέρηση. Πάει ένας χρόνος, με ένα μικρό διάλειμμα τους καλοκαιρινούς μήνες, που πίνουμε μοναχικούς καφέδες και ποτά. Την ρουτίνα του σπιτικού φαγητού την σπάμε παραγγέλλοντας πίτσα. Η κατ’ οίκον διανομή πίτσας διάβαζα κάπου ότι, ήταν πατέντα των μαφιόζων. Οι παράνομοι, καταζητούμενοι ή απλώς ύποπτοι δεν έπρεπε να εκτίθενται σε κοινή θέα - πιτσαρίες και εστιατόρια. Κρύβονταν στο σπίτι και ‘έτρωγαν φαγητό που σερβίρεται μέσα σε χαρτόνι. Ωστόσο η έξοδος από το σπίτι, το πέρασμα από τον ιδιωτικό χώρο στο δημόσιο δεν είναι απλή ανάγκη, συνιστά πάγια επιθυμία του σύγχρονου ανθρώπου. Ο χρόνος της συνεύρεσης στα καφέ στα μπαρ και στα εστιατόρια είναι χρόνος περισσευούμενος, αφιερωμένος στην ηδονική σπατάλη, καθώς η περιέργεια και η χαριτωμένη αερολογία έχουν το πάνω χέρι. Εκεί πας για να δεις και να σε δουν. Όπως γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης “Η ουσία του καφενείου είναι παρούσα. Ένα μικρό τμήμα της ανθρωπότητας παριστάνει όλη την ανθρωπότητα. Άπασα η πόλη ήρθ...