Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

«Κίνησε Μάης για να ρθεί κι έχει μεγάλη στράτα …»



Ετεροχρονισμένη η Πρωτομαγιά,  ετεροχρονισμένη και η ετήσια αναφορά της στήλης.    Εμείς που  επιμέναμε, κόντρα στην επικρατούσα άποψη, εκείνα τα χρόνια της επίπλαστης ευδαιμονίας, να φωνάζουμε: «η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία , είναι απεργία»   είναι αδύνατο  να την προσπεράσουμε, με αφορμή τον εορτασμό του Πάσχα
 «Το Μάη λένε πως  θα βρέξει» και μπορεί να συμβεί.  Και συνέβη. Το Μάη όμως δεν χρειάζεται να πουν πως θα ανθίσει και ανθίζουν όλα.  Και επειδή κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ο Μάης ο κόκκινος  που έγραφα,  πάντα  κόκκινος μένει. Και όχι από τις παπαρούνες. Τελικά μόνο οι λέξεις προδίδουν ότι ψιθυριστά μαθεύτηκε, λέξεις που έγιναν ποιήματα και μετά μπήκαν τραγούδια σ όλα τα στόματα. Κάθε τραγούδι και ένας νεκρός.
«Οι Πρωτομαγιές αυτής της πατρίδας δεν κατόρθωσαν ποτέ να πείσουν για τις λουλουδιαστές προθέσεις τους. Οι εκρήξεις των χρωμάτων τους, ξέβαφαν γρήγορα μπροστά στο σκουροκόκκινο των πληγών, τα τραγούδια τους έφερναν άλλοτε σε οργισμένα θούρια κι άλλοτε σε μοιρολόγια και το ροδόσταμό τους, έπαιρνε μια γεύση στάχτης.» Ποιος άλλος από τους ποιητές θα μπορούσε να περιγράψει τις πρωτομαγιές της πατρίδας μας; Τις πρωτομαγιές που αλήθεια είναι, δεν μπόρεσαν ποτέ να πείσουν για τις λουλουδιασμένες προθέσεις τους. Διάλεξα τους πρώτους στίχους από πρωτομαγιές που έγιναν τραγούδι. «Ανοίχτε τα παράθυρα να μπει το σύμπαν ανθισμένο με όλες τις παπαρούνες του αίματος μας»
 

«Παράξενη πρωτομαγιά μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια ηρθ' ο καιρός του "έχε γεια" τι να την κάνεις πια την περηφάνια».( Νίκος Γκάτσος)
«Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω, άνοιξη γιε που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω» ( Γ. Ρίτσος)
«Στη ζήση αυτή που τη μισούμε, στη γης αυτή που μας μισεί, κι όσο να πιούμε δε σε σβηούμε πόνε πικρέ και πόνε αψύ, που μας κρατάς και σε κρατούμε».(ΚώσταςΒάρναλης)
«Κάτω απ' τις λεύκες συντροφιά πουλιά και καπετάνιοι συλλείτουργο αρχινήσανε με τον καινούργιο Μάη» (Γ.Ρίτσος)
«Κίνησε Μάης για να ρθεί κι έχει μεγάλη στράτα, τι να του πάρω πρώτα μου, τον ήλιο ή τα μαντάτα! Τέτοιο Μάη, μάνα μου, άλλο να μη μου στείλεις, να λέει, πως στην Ελλάδα μας σκοτώθηκε ο Απρίλης» ( Φ.Λάδης)
«Στα περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους σαν άλλοτε θα στήσουμε χορό και τον Χάρο θα καλέσουμε να πιούμε αντάμα και να τραγουδήσουμε μαζί» (Μ. Θεοδωράκης)
«Πρωτομαγιά με το σουγιά χαράξαν το φεγγίτη και μια βραδιά σαν τα θεριά
σε πήραν απ’ το σπίτι
» ( Ν. Γκάτσος)
Έτσι τραγουδάμε τις πρωτομαγιές στην πατρίδα μας και πως αλήθεια;
Για να συνεχίσουμε από το «αγέρι» στα γραπτά μας… « Μη ξεχαστεί η μάνα που μοιρολογάει τον ακριβό της απλωμένον σε μια πεσμένη πόρτα, οι γειτονιές που κάηκαν σ’  ένα πρωινό απ’ την κουκούλα και το τεντωμένο δάχτυλο, ο μεγαλέξανδρος των δικών μας χρόνων που δεν καταδεχόταν την υπεροψία του ονόματός του - χίλιοι αλέξανδροι δε φτουρούν έναν Αλέκο - που αφού ξεθέωσε στο κυνηγητό τον ψυχοπομπό του, απροσδόκητα τον ακολούθησε μέσα σ’ έναν ορυμαγδό από λαμαρίνες, γυαλιά και λάστιχα, σ’ ότι στα σβέλτα αρχειοθετήθηκε ως μοιραίο. ..Όλου του κόσμου τα μπουκέτα φτάνουν να κρύψουν τ’ αγκάθια της μνήμης κι όλα των νερών τα κελαρύσματα μπορούν να σβήνουν την αλμύρα των δακρύων;»




Τρίτη 3 Μαΐου 2016

Κερκυραϊκό Πάσχα: ένα μεγάλο Ψέμα

Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, έγινα μάρτυρας ενός απίθανου μποτιλιαρίσματος επιταφίων.   Στη συμβολή Νικηφόρου Θεοτόκη και Φιλαρμονικής, για πολλή ώρα εν μέσω του πλήθους, που απαθανάτιζε, τις στιγμές της «ανείπωτης λύπης»,   ακινητοποιήθηκαν δυο ανθοστολισμένοι επιτάφιοι,  συνοδευόμενοι από φιλαρμονικές, χορωδίες,  προσκόπους - όχι άλκιμους -   παππάδες, νόντσολους και μικρά κοριτσάκια που έραιναν με ροδοπέταλα. Επόμενο ήταν, δεν χωράει άλλους αυτή πασαρέλα…
        Φαίνεται ότι η Κέρκυρα, αφού δεν μπορεί να κάνει  ένα καρναβάλι της  προκοπής, έχει βάλει τα δυνατά της, να μετατρέψει τις πασχαλινές  θρησκευτικές εκδηλώσεις,  σε καρναβαλικές. Το πολυδιαφημισμένο Κερκυραϊκό  Πάσχα  είναι ένα μεγάλο ψέμα. Η επιτομή του «φαίνεσθαι».    Σαν εκείνον τον κόκκινο μπότη με τα διαφημιστικά,  που χρειάζεται γερανός για να τον ανεβάσει στο ψηλό μπαλκόνι που αντικρίζει την πλατεία της πόλης,  σαν εκείνα τα αναμμένα μπαλόνια, που το βράδυ της Ανάστασης, κάτω από καλύτερες  καιρικές συνθήκες, θα μπορούσαν να επιστρατεύσουν την πυροσβεστική.  Σαν τα πυροτεχνήματα  με τα κοντά πόδια, που η λάμψη  τους  διαρκεί  όσο  το ψέμα. Το  λέμε χρόνια να σταματήσει αυτό το πανηγύρι.  Να σταματήσει αυτή η φιέστα που θυμίζει καρναβάλι,  «Αστόρια» έχουμε καταντήσει. Από τους συνταξιούχους προσκόπους , τις αδελφές νοσοκόμες, τους ναύτες και τους «πεζοναύτες», μέχρι το τελευταίο λυκόπουλο, όλοι θέλουν να λάβουν μέρος σε αυτήν την παράνοια που ονομάζεται Κερκυραϊκό Πάσχα. Θα με ρωτήσετε για ευθύνες,  όλοι έχουμε ένα μέρος ευθύνης, κυρίως όμως εχουν  η θρησκευτική και πολιτική ηγεσία, που χρόνια τώρα  σέρνονται  κάτω από μια άνευ προηγουμένου εμπορευματοποίηση   και έχουν μετατρέψει μια θρησκευτική γιορτή, που  στο νησί μας ξεχώριζε ο εορτασμός της,  σε μια ατραξιόν κακού γούστου.
          
Την επιτυχία, θα το δείτε αύριο και γραμμένο και στον τοπικό τύπο,  την μετρούν  με όρους αγοράς, με τις αφίξεις, την αγοραστική δύναμη των επισκεπτών, την πληρότητα των ξενοδοχείων, τις εισπράξεις των  καταστηματαρχών.  Τι και αν  συγκρούονται οι επιτάφιοι . Το κέρδος μετράει.
Η θρησκευτική ηγεσία, που θα μπορούσε ως  καθ΄ ύλην αρμόδια να σταματήσει αυτήν την  κατρακύλα, δείχνει όλα αυτά τα χρόνια να  ακολουθεί τις επιταγές της αγοράς, επικροτεί  τις εκδηλώσεις του "φαίνεσθαι",  «δίνει την ευλογία της», σε μια λογική που θέλει να μετατρέψει μια παράδοση  υψηλής θρησκευτικής και πολιτισμικής αξίας, σε φτηνό τουριστικό προϊόν.
Τι να περιμένεις όμως από μια θρησκευτική ηγεσία που κάνει ότι μπορεί για να ξεριζώσει τις κερκυραϊκές παραδόσεις και έχει μετατρέψει το Ναό του Αγίου σε Σούπερ Μάρκετ και από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία που αποτελεί την αλουργίδα της;
Το χειρότερο είναι, ότι αυτό το καρακιτσαριό  επεκτείνεται με ταχείς ρυθμούς και στην κερκυραϊκή ύπαιθρο.  Μικρά πανηγυράκια, κακέκτυπα της μεγάλης εικόνας, στήνονται πλέον στα χωριά του νησιού μας, σβήνοντας τα αρώματα της άνοιξης που περνούν  μέσα  από τα ασβεστωμένα στενά σοκάκια .
Τα θρησκευτικά δρώμενα  σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα τοπικά έθιμα  μέσα σε ένα περιβάλλον φυσικού κάλλους, με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά,  που έχουν καταστήσει το Κερκυραϊκό Πάσχα μοναδικό, δυστυχώς χρόνο με το χρόνο,  βλέπουμε να εντάσσονται στην υπηρεσία της αγοράς.  Και η λογική της αγοράς, που δεν έχει το θεό της, ή μάλλον θεός της είναι  το χρήμα,  ξέρετε πού οδηγεί τα πράγματα. Το βιώνουμε… Μας τα πήραν όλα, να μη  μας πάρουν και το Πάσχα...

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...