Τελευταία σελίδα αριστερά

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αριστερό κόμμα και δεν είχε κυβερνητικές σκοτούρες , ι δού τι υποστήριζε για τον Καλλικράτη: “ Οι συνέπειες του «Καλλικράτη» στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του πρώτο βαθμού (Δήμος), όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε θεσμικό, δημοκρατικό και συμμετοχικό επίπεδο, είναι ήδη περισσότερο από ορατές. Βασικά χαρακτηριστικά του «Καλλικράτη» αποτελούν: το γραφειοκρατικό, περίπλοκο και αντιδημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο, οι δραστικές περικοπές πόρων, οι απολύσεις εργαζομένων, το κλείσιμο δομών, ιδίως σχετιζόμενων με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, ο συγκεντρωτικός και χωρίς κριτήρια χωροταξικός σχεδιασμός, που δυσχεραίνει την επαφή των πολιτών με τα τεκταινόμενα στους Δήμου. Πρόκειται, με δύο λόγια, για την εφαρμογή όλων των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και στοχεύσεων στο χώρο της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης, γεγονός που έχει επιδράσει διαλυτικά στο θεσμό αυτό. Η αυτοδιοίκηση του πρώτου βαθμού έχει «φορτωθεί», μέσω των κυβερνητικών σχεδιασμών, μεγάλο μέρος της ...

Οι γενικεύσεις που ακολουθούν, δεν με ακολουθούν, σαν σχήμα λόγου να τις εκλάβετε, που χωράει πολλές αφαιρέσεις, αλλά γιατί όχι και προσθέσεις, αν νοιώσετε την αγανάκτηση να σας πνίγει. Τους παρακολουθώ με επιείκεια να προσθέτουν αφειδώς παράσημα στα ένδοξα χρόνια της νεότητας τους, προκειμένου να ισορροπήσουν τις απώλειες που ακολούθησαν.   Φαίνεται πως πίστεψαν και οι ίδιοι, αυτό που επιδερμικά πέρασε στην ιστορία. Η αγωνία να διατηρήσουν το μύθο τους, επιβεβαιώνει την ήττα τους. Σκλάβοι του εαυτούς τους από την ημέρα που αντίκρισαν τον κόσμο και όπως όλα βεβαιώνουν, σκλάβοι και μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα έρθει η ώρα τον εγκαταλείψουν. Το ξέρουν όμως το παιγνίδι…Οι άνθρωποι γύρω τους, βλέπουν μονάχα ό,τι φαίνεται. Ποτέ δεν ξεχωρίζουν ό,τι ανασαίνει κρυμμένο. Αλλά όποιος τον εαυτό προδίδει, προδίδει ολόκληρο τον κόσμο. Και όποιος το όνειρο του ξεπουλά , είναι ικανός να ξεπουλήσει το όνειρο του κόσμου όλου. Και αυτοί ξεπουλημένοι από πάντα, έρχονται οι δειλοί, σ...

Όχι από το ένα, που έγραφα χθες.   Από το μηδέν να ξεκινήσουμε. Να συνεχίσουμε, απ’ αυτό το οριακό σημείο που δεν σου ξεκαθαρίζει αν έχεις μπροστά σου ανηφόρα ή κατηφόρα.  Είναι μια από εκείνες τις παράξενες μέρες, που τις μετράμε με λεπτά. Προσπάθησα να ξεφύγω κοιτώντας συνεχώς το ρολόι μου. Κακή επιλογή. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, που δεν είναι στιγμή αλλά εικοσαετία, όσο περνάει ο καιρός, έχω την αίσθηση ότι περισσεύω σε ένα παρελθόν που προσπάθησα να γίνει μέλλον, γιατί αυτό που ήθελα, ήταν μόνο το μέλλον του. Σ’ αυτή τη στάση, πριν την κατηφόρα, που είναι ανηφόρα, τι άλλο από κρυφές ματιές μπρος πίσω μπορείς να κανείς; Σκέφτομαι εκείνα τα παραμύθια τα μαγικά, που μας μετέφεραν σε κόσμους, που όλα καλώς καμωμένα ήταν και αναρωτιέμαι, που καταλήξαμε τελικά. Δεν είμαστε οι κακοί που στο τέλος πάντα έχαναν. Γιατί το μαγικό ραβδάκι της καλής νεράιδας μας έστειλε στην κόλαση; Δεν είμαστε οι κακοί και όμως χάσαμε. Παρακολουθώντας χθες ένα παλαιότερο ελληνικό σή...

Τώρα    το Μάη που αρχίζει   το μέτρημα,   από το ένα θα ξεκινήσουμε,   για να φτάσουμε και πάλι στο ένα. Για το χρόνο σήμερα , παραμονές γενεθλίων, μέχρι την επανεκκίνηση.   Εδώ που φτάσαμε     η στάση είναι απαραίτητη. Η αναθεώρηση, όσο και αν βλάπτει  τα δόγματα, που μας νανούριζαν, επιβεβλημένη. 11.55 μ.μ. Σε λίγα λεπτά ψηφίζεται το φορολογικό   και ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Μεγαλώνουμε.   Αυτός ο τελευταίος χρόνος,   μου κλόνισε τις σταθερές, αυτές τις σταθερές, που χρειάστηκαν χρόνια για να της αποκτήσω. Μου αφαίρεσε ζωτικότητα και όρεξη. Μου έσπειρε αμφιβολίες.   Νοιώθω   σαν τον Στρατή Μπουρνάζο, επιμελητή της συντακτικής ομάδας ,   των ενθέτων της Κυριακάτικης «Αυγής»,   που αποχώρησε μαζί με την ομάδα του, γιατί   ήταν αντίθετος με την πολιτική της κυβέρνησης.   «Νιώθω πια πολύ μακριά από τον Σύριζα και την κυβέρνηση, πιστεύω ότι ο κορμός της πολιτικής τους είναι λάθος...