Τελευταία σελίδα αριστερά

Θα συνεχίσουμε τη μοναχική πορεία γιατί οι «μικρές στιγμές των ανθρώπων και των εξαιρετικών συναισθημάτων» πρέπει να καταγράφονται. Αρχίζω το ξεσκαρτάρισμα. Πετάω τ’ άχρηστα χωρίς το φόβο του κενού. Κατά καιρούς απ’ αυτήν εδώ τη στήλη, έχω γράψει για την αναποτελεσματικότητα της γραφής. «Και που τα γράφω… με γράφουν». Και απελπίζομαι. Ενώ είμαι έτοιμος να παραδοθώ στη φτηνή εικόνα της εποχής, στην κυριαρχία της τηλεόρασης, στο πολιτιστικό μεσαίωνα που βιώνουμε, έρχονται κάποιες λέξεις σοφά συνδεδεμένες, για να με κάνουν να λύσω την σιωπή και να μου δώσουν τις απαραίτητες ανάσες γι’ αυτήν την μοναχική ανηφορική πορεία. Θα συνεχίσουμε και ας μας γράφουν και ας αδιαφορούν, και ας προτιμούν τον ξεκούραστο τρόπο παρακολούθησης μιας άλλης ζωής μέσα από την τηλεόραση. Στο κυνήγι της ασφάλειας για μια ζωή, που νομίζουμε ότι δεν θα τελειώσει ποτέ, ζούμε το χρόνο που μας αναλογεί, παλεύοντας καθημερινά με τα κύματα της ανασφάλειας Και είναι ο χρόνος μια ευθεία. Και εμείς επιταχ...

Το κείμενο γράφτηκε πριν 6 χρόνια, το “ΠΑΣΟΚ με έχει κλέψει” ο τίτλος, επανέρχεται εν' όψιν των εκλογικών διαδικασιών για την συγκρότηση του καινούργιου φορέα της κεντροαριστεράς. Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής για την ανάδειξη αρχηγού απλώς επιβεβαιώνουν, ότι σ΄ αυτή τη χώρα “όλοι ΠΑΣΟΚ είμαστε”. «Αφού δεν είσαι ΠΑΣΟΚ γιατί τόσο ενδιαφέρον;» Αρκετά τα μηνύματα των αναγνωστών. Είναι δικαιολογημένο να με απασχολεί αγαπητοί άγνωστες, ένα κόμμα που αισθάνομαι να με έχει κλέψει. Και με έκλεψε σε μια εποχή που έκανα όνειρα. Τα όνειρα μου έκλεψε και την τιμή της πολιτικής, που την είχα σε υπόληψη. Έχω υποστηρίξει και παλαιότερα ότι το ΠΑΣΟΚ, αποτελεί τον πιο ενδιαφέροντα πολιτικό χώρο, ένα κόμμα που κατόρθωσε στην αρχή με συνθήματα και στη συνεχεία με την εξουσία που διαχειρίζεται μέχρι σήμερα, να εγκλωβίσει δυνάμεις από την δεξιά μέχρι και την αριστερά. Όσο η λέξη «σοσιαλιστικό» θα επιβεβαιώνει την απατή, μιας κοινωνίας που πίστεψε, εγώ θα γράφω για το ΠΑΣΟΚ μ...