Δεν είναι οπισθοδρόμηση να πολεμάμε ακόμα;

Πόλεμος. Φρίκη. Δεν έχω τι να γράψω δεν έχω τι να πω. Η σημερινή εικόνα δεν μας δίνει την παραμικρή ελπίδα για πορεία προς τα εμπρός. Η ιστορία εξουθενωμένη από όλα αυτά τα άλματα που σημειώθηκαν κατά τις δύο προηγούμενες χιλιετίες, αρχίζει να κινείται ταχύτατα, με βήματα προς τα πίσω… και είναι ο εγωισμός που διακατέχει την πολιτική λειτουργία , βασική αιτία, γι’ αυτή την πορεία προς τα πίσω.

Δείτε τα γεγονότα. Δεν είναι οπισθοδρόμηση να πολεμάμε ακόμα; Δεν είναι οπισθοδρόμηση να ζώνονται άνθρωποι με εκρηκτικά και να παίρνουν μαζί τους στο θάνατο αθώους και ενόχους για την πίστη την αγία; Δεν είναι οπισθοδρόμηση να πεθαίνουν άνθρωποι από πείνα. Δεν είναι οπισθοδρόμηση η τηλεοπτική ξεφτίλα, η ανεργία, η μόλυνση του πλανήτη, η μετάλλαξη της φύσης; Δεν είναι, οπισθοδρόμηση η μειωμένη απασχόληση, η μείωση του ελεύθερου χρόνου, η αποστήθιση της μάθησης; Δεν είναι οπισθοδρόμηση οι εκπτώσεις στην υγεία, στην παιδεία, στις κοινωνικές παροχές; Δεν είναι οπισθοδρόμηση, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός; Δεν είναι οπισθοδρόμηση οι ισχυροί του πλανήτη να σκοτώνουν αμάχους και γυναικόπαιδα; Δεν είναι οπισθοδρόμηση αυτό που συνέβη στη Συρία στη Λιβύη, στο Ιράκ στη Γιουγκοσλαβία και αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία;
Είναι μια από εκείνες τις μέρες, που τις μετράμε με λεπτά. Προσπάθησα να ξεφύγω κοιτώντας συνεχώς το ρολόι μου. Κακή επιλογή. Όσο περνάει ο καιρός, έχω την αίσθηση ότι περισσεύω σε ένα παρελθόν που προσπάθησα να γίνει μέλλον. Σ’ αυτή τη στάση, τι άλλο από κρυφές ματιές στα περασμένα μπορείς να κανείς; Σκέφτομαι εκείνα τα παραμύθια, που μας μετέφεραν σε κόσμους, που όλα καλώς καμωμένα ήταν και αναρωτιέμαι, που καταλήξαμε τελικά. Δεν είμαστε οι κακοί και όμως χάσαμε.
Δυστυχώς τη λέξη ανάπτυξη αρχίσαμε πλέον να την ταυτίζουμε με την οπισθοδρόμηση. Άλλη μια λέξη ανυπόληπτη, που μαζί με τόσες άλλες συνηθίσαμε να τις διαβάζουμε ανάποδα. Σήμερα σε κάθε φράση πολιτικού εμπεριέχεται η λέξη ανάπτυξη, δηλαδή το ψέμα.
«Στα όνειρα μου οι άνθρωποι είναι αρτιμελείς, φορούν ωραία ρούχα, χαμογελάνε. Τα παιδιά μεγαλώνουν με ασφάλεια. Οι ενήλικοι οδεύουν προς την δύση τους με αξιοπρέπεια. Όταν ξυπνάω δεν υπάρχει τίποτα. Σπασμένα αγάλματα, παραμορφωμένοι έρωτες, πλάσματα – φωτοτυπίες που περιμένουν στη σειρά, τη σειρά τους. Για τι; Για που; Κανείς δεν ξέρει. Όλα κινούνται μηχανικά, φαγητό. δουλεία σεξ, φαξ, e-mail, SMS, MMS, ύπνος, ύπνος, ύπνος. Το κινητό σου βγάζει φωτογραφίες; Το δικό μου βγάζει κραυγές. Τι μπέρδεμα! Γιατί νομίζω ότι ξυπνάω όταν κοιμάμαι;