Τελευταία σελίδα αριστερά

Ένα ποίημα. Δυο διαφορετικές μεταφράσεις. Ίδιο νόημα. Άλλο ποίημα. Παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής γλώσσας σήμερα, γι' αυτήν ο λόγος, για τη γλώσσα μας, που μπορεί να περιορίζεται η διδασκαλία της, ανά την υφήλιο, εμείς εδώ όμως χωρίς αυτήν, πώς να ζήσουμε πραγματική ζωή. Γιατί όπως γράφει ο Θοδωρής Καλιφατίδης «Αν ο Θεός είναι η αλήθεια, τότε η γλώσσα είναι ο Θεός» , Μονάχα στη γλώσσα μας, άλλωστε, όπως γράφει στην παρουσίαση ενός βιβλίου του Καλιφατίδη, η φίλη μου βιβλιοκριτικός Ελένη Γκίκα “μπορεί να μας συμβούν τα πιο βαθιά και αληθινά μας: να ερωτευθούμε, να σταθούμε απέναντι στη γέννηση και το θάνατο, να τραγουδήσουμε τον καημό μας και τη χαρά μας, να κάνουμε τέχνη αναζητώντας το απόλυτο. Νανουρίσματα, μοιρολόγια, δημοτικό τραγούδι και αμανέδες, ραβασάκια, προσευχές και ποίηση μονάχα στη γλώσσα μας μπορούμε να κάνουμε.” Και αν η γλώσσα μας δεν είναι τα γαλλικά, τα γερμανικά ή τα πανταχού παρόντα κι επιβληθέντα αγγλικά, εμείς δεν γίνεται παρά να υπεραμυνθούμε, του δικαιώματός μα...

Ένα απέραντο "εγώ" κυβερνά τους επιθυμούντες την εξουσία και το ίδιο "εγώ" κυβερνά την πλειοψηφία των πολιτών της πόλης μας, που βολεύονται καθένας για τον εαυτό του, ή τη μικρή του ομάδα. Κι αφού το "εγώ" ποτέ δεν υπηρετεί τις ανθρώπινες αξίες, αυτές υποσκελίζονται μπροστά στο στόχο. Ο σεβασμός στον συμπολίτη και ο σεβασμός στον πολίτη, κύρια αξία της δημοκρατίας, μοιάζουν να μην έχουν θέση σ’ αυτήν τη χώρα, σ΄ αυτήν την πόλη. Ο χορός, όπως γράφαμε στήνεται γύρω από τα συντρίμμια ή από την επικείμενη κατάρρευση, δε στήνεται για να την προλάβει, αλλά για να τη γιορτάσει. Έχασες εσύ για να κερδίσω εγώ. Όχι “χάσαμε”. Ο πρώτος πληθυντικός, μάλλον άγνωστη γραμματική φόρμα, για τους περισσότερους. Θα μείνω εντός. Γι όσο χρειαστεί αφού οι κατ’ εξοχήν αρμόδιοι δεν ανταποκρίνονται. Περί άλλων τυρβάζουν. Θα διατηρήσουμε ζεστό το κάλεσμα, με κείμενα συναφή, μπας και καταφέρουμε να κτυπήσουμε κάποια κρυμμένη φλέβα ευαισθησίας. Εδώ στο δικό μας κόσμο το μικρό, τον καθ...

Η επιλογή του Πρωθυπουργού να παραστεί, σε γεύμα 50 ατόμων σε σπίτι μεγαλογιατρού στην Ικαρία, προκαλεί το κοινό αίσθημα αυτήν τη χρονική στιγμή, που ο Λαός με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί την εξέλιξη της πανδημίας και αναγκάζεται να πειθαρχήσει σε σκληρά μέτρα, που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούν τα όρια της λογικής. Δεν ξέρω πως την έχουνε δει. Αυτοί και εμείς. Για ποιους σκίζουν κάθε μέρα τα ιμάτιά τους; Σε ποιους απευθύνονται από τηλεοράσεως; Έκπληκτοι οι τηλεθεατές, παρακολουθούν το μικρόκοσμο της πολιτικής σκηνής, στην προσπάθεια του να κερδίσει χρόνο στην εξουσία, να μετέρχεται απίθανες μεθόδους επικοινωνίας. Ακόμα και πιτσιρικάδες όταν παίζαμε κρυφτό, είχαμε, προνοήσει να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, σήμερα κουνιστοί και λυγιστοί, περιτριγυρίζουν τα τηλεοπτικά κανάλια, προκαλώντας τον Λαό με την αλλοπρόσαλλη στάση τους. Γιατί βεβαίως η αντίθεση είναι θεμιτή, η σύγκρουση είναι μέρος του παιγνιδιού, η θέση είναι δικαίωμα του καθένα να την υποστηρίζει, η επι...