Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Για ρίξτε μια μάτια

Πριν προλάβουν να ξεβουλώσουν τ’ αυτιά μας, από τις προηγούμενες εκλογές, μια δεύτερη δόση ακόμα πιο ισχυρή έρχεται να μας δώσει την χαρακτική βολή. Αυτή τη φορά με ολομέτωπη κατά του ΣΥΡΙΖΑ, όχι γι’ αυτά που υποστηρίζει, αλλά γιατί τόλμησε ο λαός και του έδωσε τόσο υψηλό ποσοστό. Σήμερα θα δημοσιεύσω ένα παλιότερο προεκλογικό κείμενο να ρίξουν μια ματιά αυτοί, που για χάρη της εξουσίας, ξεπερνούν κάθε όριο.
«Ούτε απόλαυση, ούτε δόξα, ούτε εξουσία. Η ελευθέρια, μόνο η ελευθέρια.
Το να περνάς από τις οπτασίες της πίστης στα φαντάσματα της λογικής, είναι απλώς σαν να σου αλαλάζουν κελί.»
«…Και μια βαθιά και αηδιαστική περιφρόνηση για όσους εργάζονται για την ανθρωπότητα, για όσους πολεμούν για την πατρίδα και δίνουν τη ζωή τους προκείμενου να συνεχιστεί ο πολιτισμός…»
«…Μια περιφρόνηση γεμάτη αηδία για εκείνους που αγνοούν ότι η μόνη πραγματικότητα για τον καθένα είναι η ίδια του η ψυχή, και τα υπόλοιπα – ο εξωτερικός κόσμος και οι άλλοι – ένας καλαίσθητος εφιάλτης, όπως, στα όνειρα, το αποτέλεσμα μια δυσπεψίας του πνεύματος.»
«Η αποστροφή μου προς την προσπάθεια καταλήγει να γίνει φρίκη που χειρονομεί μπροστά σε όλες τις μορφές μιας προσπάθειας προς τους άλλους …Όλα αυτά δεν μου φαίνονται παρά το προϊόν μιας ξεδιαντροπιάς .
Και, μπροστά στην υπέρτατη ανωτερότητα της ψυχής μου, όλα όσα είναι χρήσιμα και εξωτερικά μου φαίνονται επιπόλαια και τετριμμένα μπροστά στην κυρίαρχη και απόλυτη μεγαλοπρέπεια των πιο ζωντανών και συχνών ονείρων μου. Αυτά για μένα είναι πιο πραγματικά.»
Ο Πεσσόα δεν ήθελε να κυβερνήσει, αυτοί όμως που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους, μια θέση στην εξουσία καλό θα είναι, να ρίξουν μια ματιά
Πώς να αντλήσεις αισιοδοξία από τα καμένα; Τα καμένα χαρτιά δεν ανακυκλώνονται πλέον. Να τ’ αλαλάξουμε όλα η ευχή.

Στις σημερινές διεργασίες, που έχουν αναπτυχθεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, θέλω να ξεχωρίσω κάποιους, που από την φύση τους και την ιδιοσυγκρασία τους, δεν μένουν στάσιμοι. Είναι αυτοί, που ο αυθορμητισμός τους, τους οδηγεί σε μια συγκεκριμένη στάση, αποτέλεσμα ιδεαλιστικών κινήτρων. Αυτοί οι πολίτες που δεν τα πάνε καλά με τα μαθηματικά, που στη ζωή τους, δεν έμαθαν να υπολογίζουν και να αποβλέπουν, που δεν έμαθαν να συναλλάσσονται και να επιδιώκουν ανταλλάγματα, αυτοί οι ασταθείς πολίτες, που διαθέτουν φαντασία και όραμα μπορούν σε μια δεδομένη στιγμή να κάνουν την διαφορά.
Η κοινωνία μας έχει κατακλυσθεί από μέτριους λογιστάκους, κακούς διαχειριστές κοινοχρήστων, φτηνούς διεκδικητές συμφερόντων, ισορροπιστές και γεφυροποιούς, συντηρητικούς και αδέξιους υπαλλήλους της εξουσίας. Μέσα σ’ αυτό το χλωμό τοπίο οι αυτόφωτοι απρόβλεπτοι, ρομαντικοί κρατούν μια σπίθα αναμμένη, που μπορεί όταν δοθεί η ευκαιρία να πυροδοτήσει εξελίξεις.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι του προβληματισμού και της έρευνας, μου μετακινούνται διαρκώς, που είναι συνεχώς ανικανοποίητοι που αυτοσαρκάζονται, που συγκρούονται χωρίς να υπολογίζουν καρέκλες και αξιώματα. Αυτοί οι μόνιμοι ταξιδευτές στην διαρκή αναζήτηση της Ιθάκης, είναι αυτοί που πάντοτε έδιναν και θα δίνουν γεύση στη ζωή μας.

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Οι πρώτες εκλογές της νέας εποχής

Πάμε πάλι. Όχι από την αρχή, δεν θα επαναλάβουμε αυτά που γράφαμε στη πρώτη προεκλογική περίοδο. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, οι επικείμενες εκλογές, πατούν πλέον σε νέα δεδομένα. Οι προηγούμενες σφράγισαν το τέλος μιας εποχής, έβαλαν τέλος στο γαϊτανάκι του δικομματισμού, ανάδειξαν το ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα, με ελάχιστες ψήφους από το πρώτο και άνοιξαν το δρόμο, για ένα πλειοψηφικό ρεύμα, και μια αριστερή διακυβέρνηση.
Τα «δύο μεγάλα κόμματα», προ των εκλογών, που υπερασπίστηκαν με σθένος τα μνημόνια, «μικρά» πλέον και με τη βούλα, του εκλογικού σώματος, βάζουν νερό στο κρασί τους, μιλούν για επανεξέταση, για διορθώσεις των όρων, για ελάφρυνση των βαρών. Οι αδιάλλακτοι Ευρωπαίοι εταίροι, αρχίζουν να μαλακώνουν, αντιλαμβάνονται ότι η κινδυνολογία, οι εκβιασμοί και τα διλήμματα, σε ένα Λαό που δεν έχει τίποτα να χάσει πια, επιφέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που επιθυμούν.
Οι επικείμενες εκλογές, είναι οι πρώτες της νέας εποχής. Είναι η εκκίνηση, για μια νέα πορεία της χώρας.
Δεν τρέφω αυταπάτες, δεν περιμένω θαύματα. Είμαι βέβαιος ότι το εκλογικό σώμα, ούτε κι αυτή τη φορά, θα επηρεασθεί από την κινδυνολογία και τα ψεύτικα διλήμματα και δεν θα επηρεαστεί γιατί δεν έχει χάσει τίποτα. Ας είναι καλά Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, που φρόντισαν τα προηγούμενα χρόνια, να μην αφήσουν τίποτα όρθιο.
Η μεγάλη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να την θεωρήσουμε ευκαιριακό γεγονός.
Παρακολουθώντας πρόσφατα μια συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου, που σήμερα βρίσκεται εκτός, θυμήθηκα τι έλεγε μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές 2009. Λόγια σπορά γι’ αυτό το ισχυρό ρεύμα που γεννιέται σήμερα.

«…έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς. Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη. Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας.

Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. …Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας. Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη.
Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο. Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί. Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού.
Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας. Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος.
Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο…»
Να μην ξεχνάμε και τους πρωτοστάτες αυτού του εγχειρήματος…

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Ο δικομματισμός του μέλλοντος μας

Άκουσον, άκουσον: «Θα αναμετρηθεί το χθες, όπου βρίσκεται η χώρα καθηλωμένη επί δεκαετίες, με το αύριο, που είναι δικό μας, φτάνει να είμαστε ενωμένοι». Από το χθεσινό διάγγελμα Σαμαρά. Ξεχνάμε ότι ξέραμε, μέχρι σήμερα, Η Ν.Δ, είναι το αύριο, ο ένας πόλος του δικομματισμού, που για σαράντα περίπου χρόνια κυβέρνησε και κατέστρεψε τη χώρα, είναι το νέο, ό,τι έκανε το έκανε σε χρόνο μέλλοντα και αν νομίζουν κάποιοι ότι τα έζησαν χθες, μάλλον ονειρεύονται, να είναι σίγουροι, ότι θα τα ξαναζήσουν.
Ο άλλος πόλος το σάπιο ΠΑΣΟΚ όπως το αποκαλεί ο αρχηγός του , πρόκειται και αυτό να αναβαπτιστεί, να γίνει καινούργιο, ότι έκανε δεν υπήρξε ποτέ, θα βρεθεί και πάλι σήμερα χέρι χέρι, με τον συνεταίρο του αύριο, για στηρίξουν το δικομματισμό του μέλλοντος μας.
Ακούσαμε πολλά αυτά τις μέρες της διερεύνησης, ο καθένας ερμήνευσε κατά το δοκούν την λαϊκή ετυμηγορία. Δεν θα δώσω μια ακόμα μια ερμηνεία. Σ’ εκείνο που δεν υπάρχει αμφισβήτηση, είναι οι αριθμοί, τα ποσοστά, και το σύνολο των ψήφων του κάθε κόμματος.

«Θαρρείς και δεν τοποθετήσαμε ψηφοδέλτιο στον φάκελο, αλλά κάποιον γρίφο αντλημένο από περιοδικά με σταυρόλεξα, σουντόκου κ.λπ. ή κάποιον χρησμό της Πυθίας που μόλις ανακαλύφθηκε και για τον οποίο φιλόλογοι και ιστορικοί δεν έχουν αποφανθεί τελεσίδικα.» Γράφει ο Παντελής Μπουκάλας «Ο λαός, ειρήσθω εν παρόδω, στις εκλογές απαντά σε ερωτήματα που όντως τίθενται και όχι σε άλλα που επινοούνται εκ των υστέρων. Δεν ψήφισε, λ.χ., αν είναι υπέρ ή κατά των κυβερνήσεων συνεργασίας, διότι δεν ήταν αυτό το διακύβευμα της κάλπης. Επιπλέον, δεν είναι θεμιτό να «επιμεταφράζονται» στη γλώσσα της μικροπολιτικής τα ελεγμένα εκλογικά αποτελέσματα με προσφυγή στα ανέλεγκτα ή και πειραγμένα στοιχεία κατοπινών δημοσκοπήσεων.»
Η δεύτερη προεκλογική περίοδος μόλις άρχισε και είναι όλα είναι μαγικά…

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Για ποια δημοκρατία μιλάμε

Το ζούμε τώρα, τώρα που λαός, για πρώτη φορά από την μεταπολίτευση και μετά, με κάποιο μαγικό τρόπο, ξέφυγε από την προδιαγεγραμμένη πορεία, αυτή του προβάτου επί σφαγής, και τράβηξε αριστερά. Πάραυτα τα κόμματα που εξουσίαζαν μέχρι χθες τη χώρα, τα ΜΜΕ που τα υπηρετούν και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις ανέλαβαν εργολαβικά να τον επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο. Και όλα αυτά στο όνομα της δημοκρατίας.
Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Γι’ αυτήν που δεν υπάρχει; Η «υπαρκτή δημοκρατία είναι περίπου σαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Ανύπαρκτη.
Ο ιταλός συγγραφέας Λουτσιάνο Κάνφορα, σε ένα δοκίμιο με τίτλο «κριτική της δημοκρατικής ρητορείας» υποστηρίζει ότι στις ΗΠΑ, «οι εκλογές αποτελούν μασκαραλίκι, το οποίο βασίζεται στο απλό τέχνασμα ότι η πλειοψηφία δεν αφορά των αριθμό των πολιτών που έχουν εκλογικό πιστοποιητικό (μιας και οι περισσότεροι δεν πάνε να ψηφίσουν), αλλά των ψηφισάντων, άρα ο νικητής δεν αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά μια μειοψηφία των πολιτών.

Τηρουμένων των αναλογιών και των μεγεθών, τόσο στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, όσο και στις ΗΠΑ ο εξουσιαστικός μηχανισμός ανήκε ή ανήκει σε μια πολιτικοοικονομικοστρατιωτική κάστα. Η δύναμη δεν μπορεί να ανήκει στην πλειοψηφία, να είναι λαϊκή. Αυτό ποτέ δεν συνέβη, ούτε καν στην άμεση αθηναϊκή δημοκρατία. οι μέσοι πολίτες είναι αναρμόδιοι όχι να ψηφίζουν, αλλά να διαχειρίζονται την εξουσία που αναδύεται από την κάλπη. Κατά συνέπεια ο Μπλαιρ δεν ξάφνιασε κανένα όταν μεταβίβασε την εξουσία για την λήψη των κρίσιμων αποφάσεων στους νομισματικούς εμπειρογνώμονες. Το παγκόσμιο σύστημα έχει πλέον ανάγκη υπερεθνικούς οργανισμούς που δεν λογοδοτούν στον Λαό, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το δόγμα της ιστορικώς θριαμβεύτριας δημοκρατίας, γελοιοποιείτε από την φράση «όποιος κατέχει τηλεοπτικά κανάλια κερδίζει τις εκλογές».
Τα παραπάνω για μεταφορά στη χώρα μας, που την έχουν παραδώσει στο Δ.Ν.Τ.
Όσο για το άλλο δόγμα, ότι «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα», μάλλον ισχύει γι’ αυτούς που επιλέγουν τις «εξόδους», και σίγουρα δεν είναι ο Λαός…
«Παρά τα επιφαινόμενα, ο σκληρός σκελετός των δημοκρατιών αποτελείται από το υλικό των έξυπνων και αδιόρατων ολιγαρχιών».
Αυτά που διαδραματίζονται σήμερα στην Ελλάδα – ακόμα δεν έχει τελειώσει η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με προοπτική τον σχηματισμό κυβέρνησης προσωπικοτήτων - επιβεβαιώνουν, απόλυτα τα παραπάνω. «ο σκληρός σκελετός των δημοκρατιών αποτελείται από το υλικό των έξυπνων και αδιόρατων ολιγαρχιών»

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Οι τελευταίοι σπασμοί του συστήματος

Μπορεί, «Τίποτα να μην είναι όπως παλιά» και «το ποτάμι να μη γυρίζει πίσω», - για να χρησιμοποιήσω προηγούμενους τίτλους - όμως το σύστημα, το σύστημα, αυτό το παλιοσύστημα, πριν ξεριζωθεί, εντελώς, αντιδράει με τις προσφιλείς, μεθόδους, που του επέτρεψαν για σαράντα περίπου χρόνια να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή, να δημιουργήσει ένα πελατειακό κράτος και να υποθηκεύσει το μέλλον της πατρίδας μας.
Με την πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε στην κατοχή του και συμμάχους το πιο αντιδραστικό κομμάτι των ευρωπαίων εταίρων, δίνει τα ρέστα του, επιχειρώντας να τρομοκρατήσει το Λαό και να κερδίσει χρόνο.
Να τελειώνει αυτό το παραμύθι, αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, δεν μπορούν να την σώσουν. Το όψιμο ενδιαφέρον τους, δεν είναι για την πατρίδα είναι για το τομάρι τους.

Αλήθεια, γιατί δεν κάνουν κυβέρνηση και βάζουν προϋπόθεση για την δημιουργία της, τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: οι πολίτες που ψήφισαν αριστερά, δεν ψήφισαν για να δουν την αριστερά να συγκυβερνάει με τα κόμματα του δικομματισμού, οι πολίτες ψήφισαν για να γκρεμίσουν το σύστημα και να δώσουν μια άλλη προοπτική στη χώρα.
Η ενορχηστρωμένη επίθεση που δέχεται αυτές τις μέρες το κόμμα της αριστεράς, που οι τελευταίες δημοσκοπήσεις το δείχνουν στη πρώτη θέση, σκοπεύουν να ανακόψουν την ανοδική του πορεία, που τείνει να εξελιχθεί σε πλειοψηφικό ρεύμα. Ακόμα και αν τα καταφέρουν, δεν θα είναι τίποτα άλλο από μια τελευταία αναλαμπή. Αν δεν το έχουν καταλάβει, το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου, δεν ήταν μήνυμα προς το παλαιό σύστημα, ήταν η χαριστική βολή.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...