Τελευταία σελίδα αριστερά

Πριν προλάβουν να ξεβουλώσουν τ’ αυτιά μας, από τις προηγούμενες εκλογές, μια δεύτερη δόση ακόμα πιο ισχυρή έρχεται να μας δώσει την χαρακτική βολή. Αυτή τη φορά με ολομέτωπη κατά του ΣΥΡΙΖΑ, όχι γι’ αυτά που υποστηρίζει, αλλά γιατί τόλμησε ο λαός και του έδωσε τόσο υψηλό ποσοστό. Σήμερα θα δημοσιεύσω ένα παλιότερο προεκλογικό κείμενο να ρίξουν μια ματιά αυτοί, που για χάρη της εξουσίας, ξεπερνούν κάθε όριο. «Ούτε απόλαυση, ούτε δόξα, ούτε εξουσία. Η ελευθέρια, μόνο η ελευθέρια. Το να περνάς από τις οπτασίες της πίστης στα φαντάσματα της λογικής, είναι απλώς σαν να σου αλαλάζουν κελί.» «…Και μια βαθιά και αηδιαστική περιφρόνηση για όσους εργάζονται για την ανθρωπότητα, για όσους πολεμούν για την πατρίδα και δίνουν τη ζωή τους προκείμενου να συνεχιστεί ο πολιτισμός…» «…Μια περιφρόνηση γεμάτη αηδία για εκείνους που αγνοούν ότι η μόνη πραγματικότητα για τον καθένα είναι η ίδια του η ψυχή, και τα υπόλοιπα – ο εξωτερικός κόσμος και οι άλλοι – ένας καλαίσθητος εφιάλτης, όπως, σ...

Πάμε πάλι. Όχι από την αρχή, δεν θα επαναλάβουμε αυτά που γράφαμε στη πρώτη προεκλογική περίοδο. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, οι επικείμενες εκλογές, πατούν πλέον σε νέα δεδομένα. Οι προηγούμενες σφράγισαν το τέλος μιας εποχής, έβαλαν τέλος στο γαϊτανάκι του δικομματισμού, ανάδειξαν το ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα, με ελάχιστες ψήφους από το πρώτο και άνοιξαν το δρόμο, για ένα πλειοψηφικό ρεύμα, και μια αριστερή διακυβέρνηση. Τα «δύο μεγάλα κόμματα», προ των εκλογών, που υπερασπίστηκαν με σθένος τα μνημόνια, «μικρά» πλέον και με τη βούλα, του εκλογικού σώματος, βάζουν νερό στο κρασί τους, μιλούν για επανεξέταση, για διορθώσεις των όρων, για ελάφρυνση των βαρών. Οι αδιάλλακτοι Ευρωπαίοι εταίροι, αρχίζουν να μαλακώνουν, αντιλαμβάνονται ότι η κινδυνολογία, οι εκβιασμοί και τα διλήμματα, σε ένα Λαό που δεν έχει τίποτα να χάσει πια, επιφέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που επιθυμούν. Οι επικείμενες εκλογές, είναι οι πρώτες της νέας εποχής. Είναι η εκκίνηση, για μια νέα πορ...

Άκουσον, άκουσον: «Θα αναμετρηθεί το χθες, όπου βρίσκεται η χώρα καθηλωμένη επί δεκαετίες, με το αύριο, που είναι δικό μας, φτάνει να είμαστε ενωμένοι». Από το χθεσινό διάγγελμα Σαμαρά. Ξεχνάμε ότι ξέραμε, μέχρι σήμερα, Η Ν.Δ, είναι το αύριο, ο ένας πόλος του δικομματισμού, που για σαράντα περίπου χρόνια κυβέρνησε και κατέστρεψε τη χώρα, είναι το νέο, ό,τι έκανε το έκανε σε χρόνο μέλλοντα και αν νομίζουν κάποιοι ότι τα έζησαν χθες, μάλλον ονειρεύονται, να είναι σίγουροι, ότι θα τα ξαναζήσουν. Ο άλλος πόλος το σάπιο ΠΑΣΟΚ όπως το αποκαλεί ο αρχηγός του , πρόκειται και αυτό να αναβαπτιστεί, να γίνει καινούργιο, ότι έκανε δεν υπήρξε ποτέ, θα βρεθεί και πάλι σήμερα χέρι χέρι, με τον συνεταίρο του αύριο, για στηρίξουν το δικομματισμό του μέλλοντος μας. Ακούσαμε πολλά αυτά τις μέρες της διερεύνησης, ο καθένας ερμήνευσε κατά το δοκούν την λαϊκή ετυμηγορία. Δεν θα δώσω μια ακόμα μια ερμηνεία. Σ’ εκείνο που δεν υπάρχει αμφισβήτηση, είναι οι αριθμοί, τα ποσοστά, και τ...

Το ζούμε τώρα, τώρα που λαός, για πρώτη φορά από την μεταπολίτευση και μετά, με κάποιο μαγικό τρόπο, ξέφυγε από την προδιαγεγραμμένη πορεία, αυτή του προβάτου επί σφαγής, και τράβηξε αριστερά. Πάραυτα τα κόμματα που εξουσίαζαν μέχρι χθες τη χώρα, τα ΜΜΕ που τα υπηρετούν και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις ανέλαβαν εργολαβικά να τον επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο. Και όλα αυτά στο όνομα της δημοκρατίας. Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Γι’ αυτήν που δεν υπάρχει; Η «υπαρκτή δημοκρατία είναι περίπου σαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Ανύπαρκτη. Ο ιταλός συγγραφέας Λουτσιάνο Κάνφορα, σε ένα δοκίμιο με τίτλο «κριτική της δημοκρατικής ρητορείας» υποστηρίζει ότι στις ΗΠΑ, «οι εκλογές αποτελούν μασκαραλίκι, το οποίο βασίζεται στο απλό τέχνασμα ότι η πλειοψηφία δεν αφορά των αριθμό των πολιτών που έχουν εκλογικό πιστοποιητικό (μιας και οι περισσότεροι δεν πάνε να ψηφίσουν), αλλά των ψηφισάντων, άρα ο νικητής δεν αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά μια μειοψηφία των πολιτών. Τηρουμένων τ...

Μπορεί, «Τίποτα να μην είναι όπως παλιά» και «το ποτάμι να μη γυρίζει πίσω», - για να χρησιμοποιήσω προηγούμενους τίτλους - όμως το σύστημα, το σύστημα, αυτό το παλιοσύστημα, πριν ξεριζωθεί, εντελώς, αντιδράει με τις προσφιλείς, μεθόδους, που του επέτρεψαν για σαράντα περίπου χρόνια να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή, να δημιουργήσει ένα πελατειακό κράτος και να υποθηκεύσει το μέλλον της πατρίδας μας. Με την πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε στην κατοχή του και συμμάχους το πιο αντιδραστικό κομμάτι των ευρωπαίων εταίρων, δίνει τα ρέστα του, επιχειρώντας να τρομοκρατήσει το Λαό και να κερδίσει χρόνο. Να τελειώνει αυτό το παραμύθι, αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, δεν μπορούν να την σώσουν. Το όψιμο ενδιαφέρον τους, δεν είναι για την πατρίδα είναι για το τομάρι τους. Αλήθεια, γιατί δεν κάνουν κυβέρνηση και βάζουν προϋπόθεση για την δημιουργία της, τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: οι πολίτες που ψήφισαν αριστερά, δεν ψήφισαν για να δουν την αριστερά...