Τελευταία σελίδα αριστερά

Πριν φτάσει η χώρα μας, ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία, είχε αναπτυχθεί ένας έντονος προβληματισμός γύρω από την απαξίωση της πολιτικής. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούσαμε μια βαθμιαία υποβάθμιση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας, και την αδυναμία των κομμάτων να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι. Περνούσαν τα χρόνια μένοντας στην παρατήρηση της φθίνουσας πορείας και επιχειρηματολογώντας, γιατί οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στη πολιτική. Δυστυχώς αυτό το σοβαρό πρόβλημα, της εκπροσώπησης, δεν φροντίσαμε να το αντιμετωπίσουμε. Σήμερα μπροστά στη σφοδρή κρίση που πλήττει την πατρίδα μας, οι έλληνες στερούνται ηγεσίας, στερούνται ηγεσίας ικανής να σηκώσει το ιστορικό βάρος, να σκεφτεί εναλλακτικές λύσεις, να συγκρουστεί αν χρειαστεί. Η σημερινή ηγεσία χωρίς ψυχικό σθένος, μας οδηγεί από το Μνημόνιο στο Μεσοπρόθεσμο κι από κει στο Πολυνομοσχέδιο με τρόπο εκβιαστικό με διλήμματα και απειλές. Μια ηγεσία που θα μείνει στην ιστορία...

Εβδομάδα απεργιακών κινητοποιήσεων. Κάπως έτσι μετράμε το χρόνο τελευταία. Σκληρά, άδικα αναποτελεσματικά μέτρα τη μια, αντίδραση με απεργίες και διαμαρτυρίες την άλλη. Ο σκληρός χειμώνας του 2011, έτοιμος να γράψει ιστορία. Και θα είναι ένας, γιατί δεύτερος δεν θα μας βρει εδώ. Θα το θυμόμαστε, όπως το σκληρό κατοχικό χειμώνα του 1941. Η εικόνα της χώρας, έρχεται σιγά σιγά, να επιβεβαιώσει πλάνα ταινίας, επιστημονικής φαντασίας. Πωλητήρια - ενοικιαστήρια αγγελτήρια θανάτου, μιας στρεβλής αγοράς, που αργοπεθαίνει. Άνεργοι, απολυμένοι φοβισμένοι, περιμένουν τα χειρότερα. Περιμένουν το χειμώνα, χωρίς καμία προσδοκία. Βιάζονται να έρθει, για να φύγει μαζί του και η περίοδος της μεταπολίτευσης. Η φτώχεια, δεν παίζει πλέον συμβολικό ρόλο στις διεκδικήσεις. τα αόριστα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν συγκεκριμένα. Κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσει η κοινωνία απέναντι σ’ αυτό το βιασμό κατ’ επανάληψη. Κανείς δεν ξέρει πως θα μας βρει η Παρασκευή, μετά το κύμα των απεργιακών κ...