Ο τελευταίος χειμώνας της μεταπολίτευσης

Εβδομάδα απεργιακών κινητοποιήσεων. Κάπως έτσι μετράμε το χρόνο τελευταία. Σκληρά, άδικα αναποτελεσματικά μέτρα τη μια, αντίδραση με απεργίες και διαμαρτυρίες την άλλη. Ο σκληρός χειμώνας του 2011, έτοιμος να γράψει ιστορία. Και θα είναι ένας, γιατί δεύτερος δεν θα μας βρει εδώ. Θα το θυμόμαστε, όπως το σκληρό κατοχικό χειμώνα του 1941.

Η εικόνα της χώρας, έρχεται σιγά σιγά, να επιβεβαιώσει πλάνα ταινίας, επιστημονικής φαντασίας. Πωλητήρια - ενοικιαστήρια αγγελτήρια θανάτου, μιας στρεβλής αγοράς, που αργοπεθαίνει. Άνεργοι, απολυμένοι φοβισμένοι, περιμένουν τα χειρότερα. Περιμένουν το χειμώνα, χωρίς καμία προσδοκία. Βιάζονται να έρθει, για να φύγει μαζί του και η περίοδος της μεταπολίτευσης. Η φτώχεια, δεν παίζει πλέον συμβολικό ρόλο στις διεκδικήσεις. τα αόριστα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν συγκεκριμένα. Κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσει η κοινωνία απέναντι σ’ αυτό το βιασμό κατ’ επανάληψη. Κανείς δεν ξέρει πως θα μας βρει η Παρασκευή, μετά το κύμα των απεργιακών κινητοποιήσεων που έχουν εξαγγελθεί. Εκείνο που ξέρουμε όλοι, είναι ότι το τέλος του σκληρού χειμώνα του 2011, θα έχει σημάνει και το τέλος της μιας μακράς περιόδου, που ξεκίνησε με τις καλλίτερες προϋποθέσεις αλλά στο τέλος μας διέψευσε. Μιας ουτοπικής περιόδου, που αποθέωσε το χρήμα, και του έδωσε αξία πάνω από την αξία του. Μιας περιόδου που μας βρήκε κρεμασμένους σε τεράστια μπαλόνια - φούσκες που μόλις έσκασαν…