Τελευταία σελίδα αριστερά

Το παρακάτω είναι το δεύτερο κείμενο της σειράς, που μπαίνει και στο ζουμί της ιστορίας. Σήμερα ύστερα από τέσσερα χρόνια παραπάνω στη πλάτη τους, οι εντιμότατοι φίλοι μου, σε μια πορεία αντιστρόφως ανάλογη, το έχουν ξεφτιλίσει… Για τους νέους ηλικιακά αναγνώστες, που δεν γνωρίζουν την ταινία λίγα λόγια για να μπουν στο κλίμα . «Μια παρέα 4 (συν έναν που προστίθεται αργότερα) , πενήντα συν, κάθε λίγο παρατάνε οικογένεια, δουλειά και όποια άλλη υποχρέωση για να αλητέψουν, κοινώς όπου τους βγάλει ο δρόμος τους, οργανώνοντας στο ξεφάντωμά τους αυτό, ιδιοφυείς πλάκες σε ανύποπτους ανθρώπους που συναντούν στο δρόμο τους, αλλά και μεταξύ τους. Η ταινία καταγράφει μερικές από τις πλάκες αυτές, αλλά και τον τρόπο ζωής αυτών των μεσήλικων που αρνούνται πεισματικά να μεγαλώσουν. Σηματοδοτούν μια φωτεινή, ανέμελη οπτική της ζωής, μονίμως αισιόδοξη παρά τις αντιξοότητες, μονίμως «έξω καρδιά», η οποία φαίνεται πολύ προτιμότερη αν τη συγκρίνουμε με τον σοβαρό, κουμπωμένο 30άρη γιάπη γιο του Φιλ...

Βιάστηκα, να δημοσιεύσω ένα παλαιότερο κείμενο της σειράς «το ακρωτήρι του φόβου». Και λέω βιάστηκα, γιατί η αφορμή που μου δόθηκε τότε, δεν έχει σχέση με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Κίνητρο και επαναφορά στο προσκήνιο, εκείνης της περιβόητης παρέας, «Οι εντιμότατοι φίλοι μου», που ενώ εξαφανίζεται, με κάτι τέτοια δίνει το παρόν στο προσκλητήριο για καινούργιες περιπέτειες. Από λάθος μια αναγνώστρια της στήλης αντέστρεψε τον τίτλο του κειμένου της περασμένης εβδομάδας «οι Νέοι Γέροι» και γράφει: «Οι γέροι νέοι είναι αδύναμοι, ανασφαλείς κι ανάξιοι να στηριχτούν στις δικές τους και μόνον δυνάμεις. Οι νέοι νέοι είτε αδιαφορούν για τα πολιτικά δρώμενα για να μην λερωθούν, είτε παλεύουν με χαμόγελο και πίστη για τα όνειρά τους και την καθημερινότητά τους. Απεχθάνονται τα ράσα, γιατί ξέρουν πως δεν κάνουν τον παπά, κι από το μετερίζι του ο καθένας κάνει προσπάθειες να διατηρήσει την λογική και την ουσία του κάθε πράγματος. Κι υπάρχουν και νέοι, σαν εσάς, που ποτέ δεν γερνούν!» Τ...

Αυτό είναι το πλεονέκτημα της πολιτικής, να μας μαθαίνει, μέσα από την ίδια γλώσσα και άλλες γλώσσες, να δίνει στις λέξεις διπλά, τριπλά και πολλαπλά νοήματα απ’ αυτό που εννοούν. Οι ληστρικοί φόροι με τους οποίους ξεζουμίσει η κυβέρνηση τον ελληνικό Λαό, εσχάτως βαφτίσθηκαν «αλληλεγγύη». Τι κρίμα για την «αλληλεγγύη», να σταματήσει να προφέρεται κάποια στιγμή, γιατί θα θυμίζει τα δεινά , μια εποχής που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν. Θυμάστε εκείνους τους χαμένους Σεπτέμβρηδες που σας έλεγα, αυτές τις μέρες τις προεκλογικές, θυσιάσουμε και λέξεις. Η ενότητα, η πρόοδος η ανεξαρτησία, η ανάπτυξη, γίνονται καραμέλες στα χείλη των υποψηφίων και λειώνουν από το πιπίλισμα. «Στην πολιτική» υποστηρίζει ο Παντελής Μπουκάλας, σε πρόσφατο άρθρο του, υπάρχουν δύο τουλάχιστον γλώσσες: η επίσημη και η ανεπίσημη, η δημόσια και η παρασκηνιακή, η φανερή και η απόκρυφη, των διαδρόμων και της ίντριγκας, που αδιαφορεί για το πλούσιο λεξιλόγιο και τα ρητορικά τεχνάσματα. Η επίσημη, στην οποία και συντ...

Θα μεταφέρω ένα επίκαιρο χρονογράφημα, γράφτηκε πριν δέκα περίπου χρόνια σε μια μικρή σατυρική εφημερίδα της Ημαθίας. Αναφέρεται στην εκεί πόλη και προσαρμόζεται σε κάθε πόλη. Το αφιερώνω σ’ αυτούς που δεν γνωρίζουν ιστορία, για να τους επισημάνω, ότι η ιστορία τους γνωρίζει και έχει αφήσει χώρο στις μαύρες σελίδες της. Το αφιερώνω και σ’ αυτούς που ετοιμάζονται πυρετωδώς για επερχόμενες εκλογές γα να το βάλουν στα υπ’ όψιν. Να πρόκειται για απόπειρα εισαγωγής μιας νέας αντιλήψεως του χρόνου της μικρής επαρχιακής μας πόλης; Όπως π.χ., επί Κλαυδίου, επί Τιβερίου ή επί Χαλίλ Αλή Μπέη, που διετέλεσε Δήμαρχος Βεροίας, την τετραετία 1912-1916 και επανεξελέγη αργότερα της πόλης ήδη ... «ελευθερωθείσης»; Μήπως πρόκειται για απόπειρα αποθεώσεως του συμπτωματικού; Μιας μαρμάρινης αθανασίας; Κάποια προσπάθεια νοσφισμού αιώνιας δόξας; Μήπως οφείλεται στην περίσσεια μαρμάρου των μαρμαρογλυφείων μιας πρώην δημοτικής επιχείρησης νυν χρεοκοπημένης, ώστε να αποτελέσει μνημείο συμβολισμού και απτ...

Δεν έχω την πολυτέλεια του χώρου και του χρόνου, για να γράψω ένα άρθρο για όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που διαδραματίστηκαν και συνεχίζουν τις τελευταίες μέρες στο κυβερνών κόμμα, με αφορμή την στήριξη υποψηφίων περιφερειαρχών και δημάρχων. Ένας πολιτικός οργανισμός, που χειρίζεται τόσο ερασιτεχνικά ένα εσωτερικό του θέμα, είναι απλά επικίνδυνος να κυβερνά. Δυο τρεις επισημάνσεις, που δείχνουν το μέγεθος του κινδύνου για ένα Λαό, που εμπιστεύθηκε την τύχη του, σε ένα κόμμα που αποκαλείτε ανοιχτό και φροντίζει με κάθε τρόπο, να επιβεβαιώσει την αντιδημοκρατική του λειτουργία. Πριν ενάμισι μήνα διαλαλούσαν, ότι στην πανηγυρική εκδήλωση της 3η Σεπτεμβρίου θα ανακοινώσουν τους υποψήφιους Περιφερειάρχες. Μέχρι το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής ο πρωθυπουργός έσβηνε και έγραφε ονόματα. Όσο για τον πολυδιαφημισμένο «Καλλικράτη», φρόντισε, με την διαρροή πρωτοκλασάτων στελεχών, που όπως ήταν φυσικό αρνήθηκαν να υποστούν αυτήν την δοκιμασία, να τον απαξιώσει πριν την γέννηση του. Δ...