Τελευταία σελίδα αριστερά

Υπάρχουν κλισέ, που επανέρχονται κάθε προεκλογική περίοδο,   για να μας αναγκάζουν να επαναλαμβάνουμε. Να επαναλαμβάνουμε, ότι  το νέο δεν πηγάζει πάντα   από τους νέους, αλλά από μυαλά που σκέπτονται προοδευτικά.       Οι απόψεις του απέναντι μου νεαρού, μυρίζουν ναφθαλίνη. Ένα κακοτυπωμένο αντίτυπο,   από ένα πρωτότυπο, που ζητάει παράταση χρόνου. Ανώριμη ακόμα η φωνή για να τραγουδήσει, εκείνο το γνωστό ζεϊμπέκικο, που   κάποτε μας ξεσήκωνε.   Και όταν   ωριμάσει,   θα έχει ξεχάσει λόγια και ρυθμό, θα   τον έχει κάνει πέρα η νέα εποχή, που έκανε το λάθος να μην την ακολουθήσει.    Στάση; Της εν δυνάμει πρέπει ζωής. Που είναι η επανάσταση;   Όταν πριν τέσσερα   χρόνια έγραφα «Οι νέοι γέροι», είχα την αίσθηση αργότερα, ότι με είχαν παρασύρει μεμονωμένα γεγονότα. Πολύ αργότερα ήρθε η επιβεβαίωση. Το νέο δεν πηγάζει πάντα από την ηλικία. Τα φαινόμενα στην προκειμένη περίπτωση απατούν. Μπορεί οι νέοι ν...

Για να δυναμώσουμε τη συλλογική προσπάθεια, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα   να δώσουμε την προσωπική μας μάχη. Να σταθούμε στα πόδια μας. Να διώξουμε τους   φόβους    και να προσθέσουμε δύναμη   στο κοινό αγώνα.    Βεβαίως είναι εύκολο να το διατυπώνουμε, πάρα πολύ δύσκολο όμως, να το εφαρμόσουμε.   Το επισημαίνουμε, γιατί η κρισιμότητα της κατάστασης επιβάλει, «ηθικό ακμαιότατο». Χρειάζεται να ντοπάρουμε τους εαυτούς μας, ο καθένας με τον τρόπο του, προκειμένου, να μην δώσουμε την μάχη με κατεβασμένα κεφάλια. Δεν χρειάζεται   να μπούμε σε λεπτομέρειες,   θα χαθούμε στην μετάφραση. Μια απλή κίνηση είναι τελικά. Στρίβεις το χερούλι της πόρτας δεξιά   και αφήνεις πίσω το μικρόκοσμο σου. Τον απέραντο πριν λίγα δευτερόλεπτα. Αφήνεις πίσω σου, τα ανυπέρβλητα προβλήματα, που   σε βασάνιζαν και αρχίζεις να προχωράς   με ανάσες που ολοκληρώνονται,   σε μια διαδρομή με σπίτια γύρω σου,   που κατοικούνται από αν...